Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

ΗΤΑΝΕ ΝΕΟΙ, ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΄ΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΟΔΕΙΑ


Έξι χρόνια δικτατορίας δεν ήταν αρκετά για να ναρκώσουν τις ψυχές και τις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων.
Εννέα χρόνια Μνημονίων και προδοτικών κυβερνήσεων δεν είναι αρκετά για ν΄αλλοιώσουν την Ιστορία και να ξεριζώσουν απ΄τη μνήμη μας όλους αυτούς που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν απ΄τη Χούντα.

Οι πρώτες ανακοινώσεις του Πολυτεχνείου της Αθήνας αλλά και της Πολυτεχνικής Σχολής της Θεσσαλονίκης,  μας θυμίζουν ότι ο αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία είναι διαχρονικός.
Παρ΄όλες τις προσπάθειες που κάνει η σημερινή κυβέρνηση για να χαρακτηρίσει τους νέους ως μπαχαλάκηδες και τρομοκράτες μέσω της βιτρίνας του συστήματος εξουσίας- τα Μ.Μ.Ε- ο απλός κόσμος βλέπει μπροστά του καθημερινά την αρρωστημένη επίδειξη ισχύος των δυνάμεων καταστολής του κατά συρροή υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοϊδη. 

Δεν διστάζουν να ασκούν ωμή βία και να προσαγάγουν ¨προληπτικά¨  πολίτες από πλατείες, καφέ και λεωφορεία, γυρίζοντάς μας σε μαύρες εποχές για τη Δημοκρατία.

Τα πολιτικά κόμματα συνεχίζουν να προκαλούν είτε λασπώνοντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου ( γνωστοί ακροδεξιοί κυβερνητικοί βουλευτές), είτε καπελώνοντας ως δήθεν αριστεροί τον αγώνα των φοιτητών του ΄73, ενώ έχουν ανάμεσα τους στελέχη που ανέβηκαν τα σκαλιά της εξουσίας πατώντας πάνω σε πτώματα και αγώνες των ελεύθερων φοιτητών.
Βλέποντας λοιπόν τον ολοκληρωτισμό να καλπάζει και να εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη, τα ¨νέα Πολυτεχνεία¨ είναι αναπόφευκτα!

Ο Μίκης Θεοδωράκης μας έμαθε ότι η Μουσική κι οι Ποιητές νικούν το φασισμό και δίνουν το παρών στα καλέσματα κάθε εποχής.

Οι νέοι μας δείχνουν για άλλη μια φορά ότι τα ¨Γράμματα¨ δεν ανέχονται το ¨Μαύρο¨ και την καταπίεση.

Ας διαφυλάξουμε τον Πολιτισμό μας απ΄τα κοράκια κάθε είδους γιατί αυτή είναι η ζωογόνος πνοή όλων των Αγώνων.
       
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

 17/11/2019    
 Σπίθα Θεσσαλονίκης

16/11/1973  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ 

"Οι φοιτητές από όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, συνειδητοποιήσαμε, πως τα προβλήματά μας, σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του Εκπαιδευτικού συστήματος, δεν λύνονται χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής καταστάσεως.

Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι, που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον Ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και να αγωνισθεί μαζί τους ως την τελική νίκη.

1. Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας.

2. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας.

Η πλατιά κινητοποίηση του Ελληνικού λαού και η εκδήλωση συμπαράστασης από όλες τις γωνιές της γης της Ελλάδας είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επεχείρησαν να μας δυσφημήσουν.

Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας γύρω από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία σήμερα συνίσταται στις άμεσες μαζικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά του προβλήματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της Δικτατορίας.


Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα. Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία".



16/11/1973 ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Προσοχή, προσοχή! Εδώ ραδιοσταθμός του ελεύθερου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σας μιλούμε από το Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Βρισκόμαστε στο τρίτο προπύργιο της νέας ελεύθερης Ελλάδας. Σας μεταφέρουμε τον αγωνιστικό παλμό των χιλιάδων φοιτητών της Θεσσαλονίκης . Αυτή τη στιγμή επαληθεύουμε την παράδοση, που μας θέλει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη λαϊκή κυριαρχία…».


Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

Μικης Θεοδωράκης: Ο πολιτικός στρουθοκαμηλισμός εμποδίζει την ανάπτυξη



Ενώ όλα τα πολιτικά κόμματα αναφέρονται στην έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, δεν βλέπουν είτε δεν θέλουν να παραδεχθούν τον διπλό χαρακτήρα των μνημονίων αυτών. Δηλαδή τον οικονομικό και τον εθνικό.

Εξάλλου, η ΣΠΙΘΑ, όταν μίλησε πρώτη και μόνη για τα μνημόνια, με βάση τις εισηγήσεις και αναλύσεις του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γ. Κασιμάτη, αναφέρθηκε κυρίως στους επαίσχυντους όρους που αποδέχθηκε και υπέγραψε η τότε κυβέρνηση, δηλαδή την παράδοση στους δανειστές μας της εθνικής μας κυριαρχίας και του εθνικού μας πλούτου, που καθιστά τη χώρα μας αποικία των δανειστών μας για όσο χρόνο το δάνειο θα μένει απλήρωτο. Στη συνέχεια, με τα μέτρα λιτότητας που μας επέβαλαν, αντί να βοηθηθεί η Ελλάδα, αντίθετα το χρέος της από 110 δισ. εκτινάχθηκε σε πάνω από 330 δισ., ώστε να μας δέσουν για πολλές δεκαετίες. Και ίσως για πάντα! Δεδομένου ότι οι τόκοι αυξάνουν το χρέος και μειώνουν τη δυνατότητα εξόφλησής του. Ομως πέρα από τους τόκους, φρόντισαν να θέσουν (μόνο σε μας και όχι στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία) τους δύο όρους με τους οποίους μας καταδίκαζαν σε εθνική στασιμότητα λόγω του σκληρού ελέγχου σε σχέση με την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου και τη ρητή απαγόρευση οιωνδήποτε σχέσεων με άλλα κράτη εκτός από αυτά των δανειστών μας.

Ετσι η χώρα μας πρωτοτυπεί σε παγκόσμια κλίμακα, δεδομένου ότι με αποφάσεις των κυβερνήσεων και της Βουλής δέχεται να δεθεί χειροπόδαρα και να τεθεί στην απόλυτη βούληση των δανειστών της. Με δυο λόγια, έχουμε μια χώρα που, χωρίς στρατιωτική ήττα, επιλέγει να γίνει αποικία μετατρέποντας το σύνολο των κατοίκων της σε υπηκόους.

Εχοντας υποστηρίξει και έχοντας προβάλει τις απόψεις αυτές στους συμπατριώτες μου, ήμουν υποχρεωμένος να μιλήσω και για την έξοδο από αυτές τις δεσμεύσεις που τις θεωρώ όχι μονάχα επιζήμιες αλλά και επονείδιστες.

Ξεκινώ από τα δάνεια που αποτελούν τον πυρήνα της κακοδαιμονίας μας. Η πιο πρόσφατη περίπτωση απαλλαγής μιας χώρας από το σύνολο των δανείων της, με απόφαση της διεθνούς κοινότητας, είναι η περίπτωση της Γερμανίας. Και συνέβη αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατά τον οποίο οι Γερμανοί ήταν υπεύθυνοι για δεκάδες εκατομμύρια θύματα και για βιβλικές καταστροφές.

Εντούτοις, όλα αυτά ξεχάστηκαν με μια μονοκονδυλιά και έτσι ο γερμανικός λαός, ελεύθερος πια από τα ασήκωτα οικονομικά βάρη, αφιερώθηκε στην ανάπτυξη της χώρας του, με τα γνωστά αποτελέσματα. Η χώρα μας δεν είχε κάθε λόγο, ιδιαίτερα λόγω της συμμετοχής της στον πόλεμο, να διεκδικήσει κι αυτή ανάλογη μεταχείριση; Και γιατί δεν το έκανε;

Ενας άλλος τρόπος για τη δική μας έξοδο υπήρχε και υπάρχει. Είναι η απαλοιφή του όρου για τη δέσμευση του εθνικού μας πλούτου. Δεν θα ήταν λογικό να ζητήσουμε τη διαγραφή αυτού του όρου; Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ελαττώσουμε γρήγορα και σημαντικά το ύψος των δανείων μας. Δηλαδή να μας αφήσουν ελεύθερους να εκμεταλλευθούμε με όλα τα μέσα τον επίγειο, υπόγειο, θαλάσσιο και υποθαλάσσιο πλούτο μας. Με διπλό στόχο: την άνοδο του επιπέδου του λαού μας και τη μείωση του χρέους. Η ελληνική γη είναι πλούσια. Ο ήλιος πληθωρικός. Τα μεταλλεύματα πολλά και σπάνια και γι’ αυτό πανάκριβα. Ομως για την εκμετάλλευση όλων αυτών των πλούσιων δώρων της ελληνικής φύσης, πέρα από την απάλειψη των επονείδιστων όρων, χρειάζονται νέες και πρωτοποριακές μέθοδοι, όπως είναι η πράσινη ανάπτυξη. Αλλά και η γαλάζια ανάπτυξη. Ο θαλάσσιος πλούτος, που με νέες μεθόδους, πρωτοποριακές, μπορεί σε λίγο χρόνο να ανεβάσει την αλιευτική ποσότητα και ποιότητα, ώστε να αναδειχθεί η χώρα μας σε υπολογίσιμο διεθνή εξαγωγέα θαλάσσιου πλούτου.

Η ελληνική ΑΟΖ έχει υποθαλάσσιο πλούτο που ανέρχεται κατά τις εκτιμήσεις των διεθνών ινστιτούτων σε δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, τα κοιτάσματα νοτίως της Κρήτης χαρακτηρίζονται «επιφανειακά», που σημαίνει ότι μπορούν να αξιοποιηθούν άμεσα, υπολογίζονται δε σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Εως σήμερα, θα έπρεπε να έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με τους κολοσσούς που ειδικεύονται στην εξόρυξη υδρογονανθράκων και που βρίσκονται στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στη Ρωσία και στην Κίνα.

Οσο για την Τουρκία, δεν είμαι σε θέση να εκθέσω δημόσια τις σκέψεις μου. Λόγω κυρίως της στροφής της Τουρκίας σε έναν άκρατο πολεμικό εθνικισμό. Πιστεύω όμως ότι οι γεωτρήσεις στην ελληνική ΑΟΖ θα έπρεπε να είχαν ήδη ξεκινήσει με βάση συμφωνίες της χώρας μας με τις εταιρείες που προανέφερα, συμφωνίες που ήταν και είναι απόλυτα εφικτές, ώστε να έχουμε ήδη αποτελέσματα που θα ανακούφιζαν τον λαό μας και θα ικανοποιούσαν τους δανειστές μας. Αυτές οι απόψεις παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά την 1η Δεκεμβρίου του 2010 και στη συνέχεια, στη διετία 2011 και 2012, αναλύθηκαν σε δεκάδες δημόσιες συγκεντρώσεις της ΣΠΙΘΑΣ που ήταν παντού ογκωδέστατες και κυρίως υψηλού επιπέδου των ακροατών.

Οταν δημιουργήθηκε η Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση (ΕΛΛΑΔΑ), στο πρώτο της προσκλητήριο στις 12 Φεβρουαρίου 2012 με επικεφαλής τούς Γλέζο, Κασιμάτη και Θεοδωράκη, υπολογίζεται ότι κατέβηκαν στο Σύνταγμα πάνω από 500.000 πολίτες. Γιατί ήρθαν; Γιατί ο λαός με το αλάθητο ένστικτό του έβλεπε ότι για τη θωράκιση της χώρας απέναντι στους δανειστές της δεν έφταναν οι 300 της Βουλής και οι κυβερνήσεις που προέκυπταν, αλλά χρειαζόταν και η ενεργητική παρουσία του ίδιου του ελληνικού λαού.

Ομως τότε, την ίδια μέρα, κρίθηκαν οι δύο δρόμοι: ο πρώτος, της ενεργητικής παρουσίας του λαού σε ένα πλατύ πανεθνικό-παλλαϊκό μέτωπο και ο δεύτερος της διαχείρισης των θεμάτων αυτών μόνο από τη Βουλή και της μεταβολής του λαού από αγωνιστή σε ψηφοφόρο.

Αυτόν τον δεύτερο δρόμο επέλεξε εκείνη τη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις γνωστές συνέπειες, ενώ ο πρώτος δρόμος δέχθηκε ισχυρό πλήγμα, με αποτέλεσμα να επιστρέψουμε στην εποχή όπου ο άλλοτε και προς στιγμήν όρθιος λαός είχε αποσυρθεί αναγκασμένος να παρακολουθεί τις αψιμαχίες των κομμάτων, με τη βεβαιότητα, όμως, ότι όσα θετικά μέτρα και αν παρθούν, κατ’ ουσίαν δεν θα πάψει να κατοικεί σε μια χώρα-αποικία των δανειστών της.

Το μόνο επομένως που θα μπορούσε να συγκλονίσει τους δανειστές μας είναι να επανεμφανιστεί στο προσκήνιο της Ιστορίας –και να ριχτεί με πάθος στον αγώνα για την κατάκτηση των πολυτιμότερων αγαθών που του υπέκλεψαν, δηλαδή της εθνικής του αυτοτέλειας και του εθνικού του πλούτου– ο ελληνικός λαός. Αυτός που σε όλη την ιστορία του είπε ΟΧΙ στους εκάστοτε ισχυρούς του κόσμου.

Σήμερα υπάρχουν στη Βουλή πέντε κόμματα. Ο ελληνικός λαός εκπροσωπείται από πέντε δυνάμεις με πέντε διαφορετικές απόψεις, κυρίως απέναντι στα μεγάλα και κυριαρχικά εθνικά μας ζητήματα. Με ποιον τρόπο λοιπόν είναι δυνατόν να πάει μπροστά η χώρα, όταν δεν υπάρχει σύμπτωση απόψεων έστω και στα θέματα της καθημερινότητας; Οταν ακόμα και η καλύτερη πρόθεση του ενός μειώνεται είτε εκμηδενίζεται από την αντίσταση του άλλου; Γι’ αυτόν τον λόγο δεν είμαι αισιόδοξος. Ειδικά όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλα και κρίσιμα προβλήματα, όπως αυτά της εξουδετέρωσης της εθνικής μας αυτοτέλειας και της απώλειας του εθνικού μας πλούτου.

Συμμετέχω ενεργά σε όλες τις κρίσιμες φάσεις της εθνικής μας ζωής από την 28η Οκτωβρίου του 1940 έως σήμερα. Δεν κρύβω ότι, πολύ πιο βαθιά από την αφιέρωσή μου στην τέχνη, έχω μέσα μου την πατρίδα μας, το παρόν και το μέλλον της. Αυτό που μας χρειάζεται σήμερα είναι η εσωτερική έξαρση του καθενός και όλων! Διαφορετικά, είμαστε καταδικασμένοι να καρκινοβατούμε σε μια εποχή στην οποία άλλοι ανοίγουν τα φτερά τους να πετάξουν. Και είναι κρίμα! Γιατί πράγματι παλέψαμε προσπαθώντας για το καλύτερο. Και το μόνο που μένει σήμερα είναι να αποκαλύψουμε ποιο είναι το καλύτερο για τον λαό και τη χώρα μας.

Με ρεαλισμό, με ελεύθερη σκέψη και με ευθύνη.

Πηγή : https://www.kathimerini.gr

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019

Ο Γόρδιος δεσμός - του Μίκη Θεοδωράκη 19.10.2019




Απ’ όσο γνωρίζω, ένας από τους βασικούς όρους των Μνημονίων είναι και η παράδοση του εθνικού μας πλούτου στους δανειστές μας. Και ερωτώ την Κυβέρνηση εάν ισχύει ακόμα ο όρος αυτός. Γιατί εάν ισχύει, τότε δεν έχουμε το δικαίωμα να παράξουμε πλούτο. Δηλαδή οικονομική ανάπτυξη. Γιατί αυτομάτως η αξία του πλούτου που θα παραχθεί, οφείλει να κατατεθεί στο Ταμείο των δανειστών μας. Με λίγα λόγια, σύμφωνα με το Μνημόνιο, δεν έχουμε το δικαίωμα της οικονομικής ανόρθωσης της χώρας δίχως την έγκριση των δανειστών μας.

Τότε, πώς θα πάμε μπροστά; Μόνο με τις ξένες επενδύσεις;

Αυτοί οι φόβοι μου δυστυχώς επιβεβαιώνονται από το γεγονός ότι και η παρούσα κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες δεν ανακηρύσσει την ελληνική ΑΟΖ και ως εκ τούτου ενώ η Κύπρος κάνει γεωτρήσεις, στη δική μας ΑΟΖ εμείς δεν κάνουμε. Γιατί όπως είπα, ο πλούτος της δικής μας ΑΟΖ δεν μας ανήκει εφ’ όσον δεν έχουμε ξεπληρώσει τα δάνεια. Τα οποία, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ελαττωθούν μετά από τα χρόνια της λιτότητας που μας επιβάλανε οι δανειστές μας, αντιθέτως αυξήθηκαν σε βαθμό που η χώρα μας να ανήκει για πολλές δεκαετίες ακόμα στους δανειστές μας. Οι οποίοι από τη μια μεριά κατέβασαν πολλά σκαλιά το επίπεδο της ζωής μας, ενώ από την άλλη μας φόρτωναν με νέα οικονομικά βάρη, ώστε να καρπώνονται όλα τα έσοδα από τον εθνικό μας πλούτο για πολλές δεκαετίες. Ίσως για πάντα!

Εύχομαι αυτή η κυβέρνηση να έχει καταργήσει αυτόν τον επαίσχυντο όρο που μαζί με την παράδοση και της εθνικής μας ανεξαρτησίας αποτελούν τις δύο αιτίες της βαθειάς κρίσης στην οποία μας έχουν οδηγήσει.

Σε αντίθεση με μας, βλέπουμε την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να προχωρούν με άλματα, ακριβώς γιατί τα δικά τους Μνημόνια ήσαν αποκλειστικά οικονομικού χαρακτήρα. Γεγονός που αποδεικνύειότι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας μάς αντιμετώπισαν σαν λαό β΄ κατηγορίας.

Πέρασαν 100 ημέρες με πλήθος θετικών κατά την άποψή μου ενεργειών, κύριε Μητσοτάκη. Λυπάμαι που θα το πω, όμως δεν είδα ακόμα αυτή η θετική σας πρόθεση να περνά στην καθημερινότητα του λαού μας. Π.χ. την ελάττωση της ανεργίας. Επίσης οι μισθοί εξακολουθούν να παραμένουν στα 400 ευρώ χωρίς να υπάρχει άμεση προοπτική για αύξηση.

Μετά τα μαύρα χρόνια που πέρασαν οι Έλληνες, θα έπρεπε σήμερα να βλέπουν καθαρά ότι η μηχανή παραγωγής πλούτου, η οικονομική ανάπτυξη μπαίνει επί τέλους μπροστά με δεκάδες, εκατοντάδες τρόπους ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση της κοινωνικής μας ανάπτυξης.
Τι φταίει;

Εάν όπως πολύ το φοβάμαι, ισχύουν ακόμα οι όροι που αφορούν την εθνική μας ανεξαρτησία και τον εθνικό μας πλούτο, τότε πιστεύω ότι η σημερινή κυβέρνηση πολύ σύντομα θα χάσει την ελπίδα που στήριξε επάνω της το 40% των Ελλήνων για την μεγάλη και βαθειά αλλαγή που μονάχα η εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου μπορεί να φέρει.

Ο Γόρδιος δεσμός δεν λύνεται αλλά κόβεται.
Αυτό είναι το σπαθί σας. Και αυτό θέλει το 100% των Ελλήνων.

Αθήνα, 18.10.2019

Μίκης Θεοδωράκης

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

"Τύμπανα Πολέμου" του Μίκη Θεοδωράκη 28.08.2013



- Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή.

Νέος στόχος η Συρία.

- Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.

 - Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.

- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ’ αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν… Έτσι μ’ αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;

- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί

- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;

- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.

- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.

- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.

- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;
Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;
*

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ’ υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου…

Αθήνα, 29.8.2013
 
Μίκης Θεοδωράκης

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη 15.08.2019



Διαβάζω σε άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου - απάντηση στο δικό μου άρθρο για τη σημερινή κατάσταση των σχέσεών μας με την Τουρκία (https://hellasjournal.com/2019/08/krima-giati-o-mikis-theodorakis-dechthike-na-quot-athoosei-quot-to-kathestos-toy-tagip-erntogan/), ότι «αθώωσα το καθεστώς Ερντογκάν» και «πίστεψα τις ψευτιές του Ακιντζί»!

Προς Θεού! Τι σχέση έχει ο Ερντογκάν και ο Ακιντζί με τη δική μου σκέψη, το ήθος και τον πατριωτισμό μου; Και από πού προκύπτει ότι προτείνω να μοιραστούν στην Κύπρο τα όποια έσοδα 50%-50%;

Το μερίδιο των δύο πλευρών υποθέτω ότι πρέπει να είναι ανάλογο με τον πληθυσμό της κάθε πλευράς. Νομίζω ακόμα ότι δεν είμαι απλώς πατριώτης μαχητής αλλά ταυτόχρονα και προ παντός υπεύθυνος όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και του ελληνισμού.

Η διαφορά μου με τους άλλους υπήρξε το γεγονός ότι ανιχνεύω καλλίτερα και προβάλλω χωρίς φόβο τον ακριβή συσχετισμό δυνάμεων σε κάθε περίπτωση. Όχι για να υποταχθώ σ’ αυτόν αλλά για να τον αντιμετωπίσω με τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για την χώρα μας. Όχι με λόγια αλλά με έργα.


Έτσι θεώρησα ότι η στάση μας ως προς τις σχέσεις μας με την Τουρκία θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν:

Πρώτον: ότι είναι και θα είναι πάντοτε γειτονική χώρα και γειτονικός λαός, με τον οποίο πρέπει να συζήσουμε ειρηνικά χωρίς εκπτώσεις στα εθνικά μας συμφέροντα.

Δεύτερον: Στην γειτονική μας χώρα συμβαίνουν απρόβλεπτες εξελίξεις απέναντι στις οποίες οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Άλλωστε χάσαμε την Μικρά Ασία και την μισή Κύπρο γιατί είτε αγνοήσαμε είτε υποτιμήσαμε αυτές τις εξελίξεις και δεν τις αντιμετωπίσαμε έγκαιρα και ωφέλιμα για τον λαό μας. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο. (Εκτός βεβαίως της ανεπάρκειας και των εγκληματικών ενεργειών μιας δικτατορικής κυβέρνησης στην δεύτερη περίπτωση…).

Τρίτον: Και στις δύο περιπτώσεις προδοθήκαμε από τους μεγάλους μας «Συμμάχους».

Τέταρτον: Πρέπει να καταλάβουμε επί τέλους ότι είμαστε απολύτως μόνοι και με βάση αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να χαράζουμε την στρατηγική και την τακτική μας.

Πέμπτον: Συμφωνούμε ότι θα θυσιάσουμε τη ζωή μας για την υπεράσπιση της ακεραιότητας της χώρας, έστω και αν αντιμετωπίσουμε μεγαλύτερες από μας δυνάμεις όπως κάποτε η Ιταλία του Μουσολίνι, η Γερμανία του Χίτλερ και τώρα οι εθνικιστές της Τουρκίας.


Με βάση αυτά τα πέντε σημεία, ας εξετάσουμε με ρεαλισμό τη σημερινή κατάσταση όπως την διαγράφει η ύπαρξη των υδρογονανθράκων. Το βασικό ερώτημα που οφείλουμε να θέσουμε είναι αν έχει ή όχι η Τουρκία τη δύναμη να εμποδίσει την Ελλάδα να εκμεταλλευθεί τον υποθαλάσσιο πλούτο της που οι ειδικοί τον υπολογίζουν σε δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ!

Ομολογώ ότι για την επίλυση των διαφορών που ανέκυψαν, μεγάλο βάρος στη σκέψη μου είχε αυτός ο αμύθητος πλούτος. Φτάνει να τον εξασφαλίσουμε όχι μόνο από την Τουρκία αλλά πρώτα-πρώτα από τις Μεγάλες Δυνάμεις που καραδοκούν να τον πάρουν όλο για τον εαυτό τους. Έχω ήδη επισημάνει ότι δεν μπορεί η Ευρώπη των Τραπεζών να επηρεάζεται από μια οικονομία που αντιπροσωπεύει το 2% της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Γι’ αυτό η τελευταία κρίση που μας γονάτισε, δεν είναι κατά τη γνώμη μου μονάχα οικονομική. Οι όροι των Μνημονίων (ειδικά και μόνο για την Ελλάδα) δεν ήσαν μόνο οικονομικοί αλλά κυρίως στόχευαν στη διάλυσή μας, ως λαού και ως χώρας. Όπως για παράδειγμα η αναγκαστική παράδοση σ’ αυτούς της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας αλλά και του Εθνικού μας Πλούτου. Πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να αγνοεί αυτό τον τεράστιο εθνικό κίνδυνο. Δηλαδή την υποταγή και την μεταβολή του λαού μας σε φοβισμένο και πειθήνιο όργανό τους, ώστε να βάλουν στο χέρι τον υποθαλάσσιο εθνικό μας πλούτο στο σύνολό του!

Ο πατριωτισμός δεν μπορεί να είναι α λα καρτ αλλά οφείλει να βλέπει και να αντιμετωπίζει όλους τους κινδύνους. Και ιδιαίτερα αυτούς που προέρχονται από τους άσπονδους φίλους μας. Που είναι και οι πιο σοβαροί.


Αθήνα, 15.8.2019

Μίκης Θεοδωράκης

Για την Τουρκία και τα Σκόπια - του Μίκη Θεοδωράκη 15.08.2019



Διαβάζω ότι κάποιοι με κατηγορούν ότι ενώ επικαλούμαι τον ρεαλισμό στις σχέσεις μας με την Τουρκία, τον ξεχνώ όταν πρόκειται για τα Σκόπια.

 Θεωρώ όμως ότι με τα Σκόπια δεν έχουμε καμμιά διαφορά που να επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή και πολύ περισσότερο να ενέχει σοβαρό κίνδυνο θερμού επεισοδίου ή πολέμου. Αυτοί θέλουν να ονομάζονται Μακεδόνες. Δηλαδή παίρνουν ένα όνομα ελληνικό. Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε στην πράξη να το κάνουν. Άλλωστε στην ομιλία μου στο Σύνταγμα ήμουν σαφής για την ευθύνη της Ελλάδας που άφησε να ανατραφούν πολλές γενιές σ’ αυτή την πρώην χώρα της Γιουγκοσλαυίας με το ψέμα αυτό, γεγονός που κάνει να φαίνεται σχεδόν άδικη (αυτό ακριβώς είπα) την απαίτηση να παραιτηθούν από αυτό. Και πρότεινα να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να ζουν με αυτόν τον εθνικό τους μύθο χωρίς εμείς να τους αναγνωρίσουμε ποτέ ως «Μακεδόνες».

Για ποιον λόγο; Γιατί απλούστατα, εάν η χώρα μας αναγνωρίσει τον μύθο αυτόν, τότε ο μύθος μεταβάλλεται σε αληθινή πραγματικότητα. Δηλαδή τους χαρίζουμε ένα κομμάτι από το δικό μας σώμα. Και είναι αυτό εθνική μειοδοσία απέναντι στην ακεραιότητα της πατρίδας μας που θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με σεβασμό, δεδομένου ότι η Μακεδονία όπως η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Κρήτη και όλες οι άλλες επαρχίες της Ελλάδας δεν ανήκουν σε μας αλλά διαχρονικά στην ιστορία του ελληνικού Έθνους, σε όλες τις προηγούμενες γενιές των Ελλήνων που έχυσαν ακόμα και το αίμα τους για να γίνουμε αυτό που είμαστε, όπως και σ’ αυτούς που θα ρθουν μετά από μας.

 Κανείς επομένως δεν έχει το δικαίωμα να αγνοήσει αυτή την πραγματικότητα και μάλιστα μια κυβέρνηση μειοψηφίας, που περιφρόνησε βάναυσα την θέληση του λαού μας, ο οποίος υπερασπίστηκε και θα υποστηρίζει πάντα τον σεβασμό της ιστορίας μας και της ακεραιότητας της χώρας μας.

 Κατά τα άλλα μπορούμε να έχουμε ως γειτονικά κράτη καλές σχέσεις, όπως ακριβώς δηλαδή γινόταν πάντα, και πριν την υπογραφή της σύμβασης των Πρεσπών. Άλλωστε τα Σκόπια είναι γεμάτα από ελληνικές επιχειρήσεις. Οι Σκοπιανοί επισκέπτονται ελεύθερα την χώρα μας κι εγώ προσωπικά διηύθυνα στα 1997 τη μουσική του μπαλέτου μου «Ζορμπάς» με την εθνική τους ορχήστρα και χορωδία παρουσία του τότε προέδρου τους κ. Γκλιγκόρωφ και χιλιάδων ακροατών που με χειροκρότησαν με ιδιαίτερη θέρμη.

 Από πολύ παλιά, όταν η επίσημη πολιτική της χώρας μας μάς δηλητηρίαζε με τον «από βορρά κίνδυνο», εγώ επισκεπτόμουν τις βαλκανικές χώρες και τους διαβεβαίωνα ότι ο ελληνικός λαός δεν συμφωνεί με αυτή την φιλοπολεμική προπαγάνδα. Είχα συναντήσεις με τον Ζίβκωφ, τον Τσαουσέσκου, τον Αλία στην Αλβανία και τον στρατάρχη Τίτο που με είχε τιμήσει με την φιλία του.  Κι αυτό γιατί είχα πάντα την άποψη και την υποστήριζα έμπρακτα, ότι πρέπει να έχουμε πολύ καλές σχέσεις με όλους τους λαούς και κυρίως τους γειτονικούς.

 Αντίθετα με την Τουρκία, ο κίνδυνος «θερμού επεισοδίου» που δεν γνωρίζουμε πού μπορεί να οδηγήσει, είναι υπαρκτός. Δεν πρόκειται για μια κατάσταση που μπορεί ανώδυνα να διαιωνίζεται, όπως με τα Σκόπια. Οπότε, σε αντίθεση με το «Σκοπιανό», θα πρέπει προασπίζοντας τα αναφαίρετα δικαιώματά μας και μη παραχωρώντας σπιθαμή της εδαφικής μας ακεραιότητας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, να βρούμε μια λύση ως προς το οικονομικό σκέλος, που αφ’ ενός θα μας επιτρέψει να αξιοποιήσουμε τον μέχρι τώρα ανεκμετάλλευτο υποθαλάσσιο πλούτο μας και αφ’ ετέρου θα διασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή.


Αθήνα, 15.08.2019

Μίκης Θεοδωράκης

Πηγή : http://www.mikistheodorakis.gr

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2019

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΑ " ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ"

Άρθρο Μίκη Θεοδωράκη στα Νέα (10.8.2019)

11.08.2019




Αν και λόγω της ηλικίας μου έχω απομακρυνθεί από τα κοινά, η σημερινή συνέντευξη του Τουρκοκύπριου Προέδρου κου Ακιντζί στα ΝΕΑ, με αναγκάζει να «στρατευτώ» και να μιλήσω ξανά.

 Στα 1986 πήρα την πρωτοβουλία μαζί με άλλους φίλους στην Ελλάδα και στην Τουρκία και δημιουργήσαμε στην Κωνσταντινούπολη την πρώτη Επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας που αμέσως βρήκε μεγάλη απήχηση στους λαούς των δύο χωρών.

 Όταν γύρισα στην Αθήνα, μετά την ίδρυση της Επιτροπής, το ΠΑΣΟΚ με υποδέχθηκε ως προδότη, μετά από λίγο όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου με κάλεσε στο Καστρί για να μου πει «Έχεις δίκιο, εσύ είδες, εγώ δεν είδα, γι’ αυτό έχω καλέσει τους δημοσιογράφους που μας περιμένουν, γιατί θέλω να γίνει γνωστή η παραδοχή μου αυτή».

 Αμέσως μετά την συνάντηση με τους δημοσιογράφους, κάλεσε στο Καστρί ολόκληρη την Ελληνική Επιτροπή για να μας παρακαλέσει να μεταφέρουμε στην Τουρκία ένα δικό του μήνυμα φιλίας.

 Πήγαμε λοιπόν στην Κωνσταντινούπολη για να μεταφέρουμε το μήνυμα του Α. Παπανδρέου. Όλη την ώρα που διάβαζα το μήνυμα αυτό μπροστά στην κάμερα του μοναδικού τότε Κρατικού τηλεοπτικού σταθμού της Τουρκίας, ο σταθμός έδειχνε για πρώτη φορά την φωτογραφία του Έλληνα Πρωθυπουργού.

 Την επομένη στην Άγκυρα είχαμε συναντήσεις με όλους τους αρχηγούς των κομμάτων και φυσικά με τον τότε Πρωθυπουργό κ. Οζάλ. Σε όλους μεταφέραμε τις απόψεις του Α. Παπανδρέου για την έναρξη μιας νέας εποχής στις σχέσεις των δύο χωρών και όλοι τις δέχθηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό.

 Μαζί με την Τουρκική Επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας, που είχε επί κεφαλής τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Άγκυρας Εκρέμ Ακουργκάλ, περιοδεύσαμε σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας και παντού μας υποδέχθηκαν με τον ίδιο ενθουσιασμό.

 Στην Ελλάδα είχαμε την ίδια απήχηση, κυρίως στην ελληνική επαρχία, όπου είχαν ξεκινήσει να γίνονται τοπικές επιτροπές αρχίζοντας από την Πρέβεζα και τα Γιάννενα.

 Αμέσως μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, έγινε πρωθυπουργός ο Κων/νος Μητσοτάκης, που μου ανέθεσε κι αυτός να μεταφέρω το δικό του μήνυμα φιλίας και συνεργασίας στον κ. Οζάλ που στο μεταξύ είχε γίνει Πρόεδρος της Τουρκίας.

 Μεταφέρω εδώ τα όσα μου είπαν οι δύο πολιτικοί ηγέτες:

 Μητσοτάκης: «Ας κάνουμε μια καινούρια αρχή, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ».

 Οζάλ: «Είμαι πρόθυμος και ευχαριστώ τον Έλληνα πρωθυπουργό. Όσα λέγονται περί επεκτατικής μας πολιτικής είναι μύθοι. Σήμερα η αξία των λαών δεν μετριέται με την εδαφική έκταση της χώρας τους αλλά με την κοινωνική τους ανάπτυξη. Αυτό κάνω εγώ αυτή τη στιγμή. Μείωση των στρατιωτικών μας δαπανών κατά 2%. Με τα κεφάλαια που θα εξοικονομηθούν, θα φτιάξουμε δεύτερη γέφυρα στην Ιστανμπούλ, αυτοκινητοδρόμους και στην ανατολική Τουρκία ένα μεγάλο φράγμα, το φράγμα Ατατούρκ, που θα ανεβάσει κάθετα την εθνική μας οικονομία. Τέλος κάναμε κι αυτό: »

 Και μου δείχνει το κινητό του τηλέφωνο, που τότε ήταν άγνωστο σε μας. Ακολούθως με ρώτησε ποιος είναι ο αριθμός τηλεφώνου του σπιτιού μου και ποια ξένη γλώσσα μιλάει η γυναίκα μου. Του είπα «γαλλικά». Και τότε εκείνος πήρε τον αριθμό από το κινητό του, είπε γαλλιστί στην γυναίκα μου που απάντησε «Είμαι ο Πρόεδρος Οζάλ, χαίρομαι πολύ που σας μιλώ, σας δίνω τον σύζυγό σας» και μου έδωσε το τηλέφωνο.

 Παραθέτω όλες αυτές τις λεπτομέρειες, για να καταλήξω και πάλι ύστερα από πολλές δεκαετίες που μεσολάβησαν, στις σκέψεις και πρωτοβουλίες σχετικά με την Τουρκία.

 Θα μου πείτε ότι σήμερα είναι ο Ερντογκάν κλπ. κλπ. Βεβαίως η Τουρκία έχει αλλάξει. Όμως εκείνο που δεν πρόκειται να αλλάξει στους αιώνες των αιώνων, είναι ότι η Τουρκία θα είναι στη θέση της, δηλαδή θα είναι το γειτονικό μας κράτος και θα αποτελεί πάντα στοιχειώδη ανάγκη και για τους δυο μας να συζήσουμε όσο γίνεται πιο ειρηνικά και -γιατί όχι;- φιλικά.

 Εξ άλλου οι λαοί μας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Φτάνει οι ηγέτες να φέρονται με υπευθυνότητα και ρεαλισμό.

 Και τώρα έρχομαι στους υδρογονάνθρακες.

 Από το 2012 μαζί με τους συνεργάτες μου στην ΣΠΙΘΑ προβάλαμε πρώτοι εμείς τις μελέτες των Αντώνη Φώσκολου, Θεόδωρου Καρυώτη, Ηλία Κονοφάγου, Νίκου Λυγερού και άλλων για την ύπαρξη μεγάλου υποθαλάσσιου πλούτου που κρύβεται στην Ανατολική Μεσόγειο και καλέσαμε την Κυβέρνηση να κηρύξει την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ώστε να διαφυλαχθούν τα κοιτάσματα που ανήκουν στην Ελλάδα και που η αξία τους υπολογίζεται σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ.

 Και ερωτώ: Γιατί καμμιά ελληνική κυβέρνηση δεν τολμά να ανακηρύξει την ελληνική ΑΟΖ; Εγώ πιστεύω ότι δεν μας το επιτρέπουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη. Όπως έχει αναπτύξει επανειλημμένα ο καθηγητής κ. Γεώργιος Κασιμάτης, το πρώτο βήμα θα έπρεπε να είναι η κατάργηση των σχετικών παραγράφων των Μνημονίων, με βάση τις οποίες όποιο εισόδημα αποκτά η Ελλάδα, πηγαίνει κατ’ ευθείαν στους δανειστές.

 Συμφωνώ όμως, ότι υπάρχει και η τουρκική απειλή ως εμπόδιο. Εμπόδιο που θα μπορούσε ίσως να αρθεί αν πριν κάνουμε αυτό το βήμα, προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε με την Τουρκία. Γιατί δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια: Ότι η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ και η εκμετάλλευση των υποθαλασσίων κοιτασμάτων είναι πολύπλοκη υπόθεση.

 Η δική μου άποψη είναι ότι η Τουρκία περιβάλλεται από τη θάλασσα και αισθάνεται ασφυξία όταν για τον άλφα ή βήτα λόγο υπάρχουν ουσιαστικά εμπόδια όπως είναι τα νησιά μας, που ακυρώνουν την συμμετοχή της στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, πράγμα που θα επιθυμούσε ως χώρα περιβαλλόμενη από θάλασσα.

 Θυμάμαι ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που ήταν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας, μου έλεγε ότι οι Τούρκοι αισθάνονται όπως θα αισθανόμασταν κι εμείς εάν η Σαλαμίνα και η Αίγινα ήταν τουρκικά νησιά. Θεωρώ λοιπόν, ότι θα πρέπει να κατανοήσουμε αυτή την ασφυξία της Τουρκίας και συζητώντας μαζί της να καταλήξουμε σε μια ρεαλιστική λύση, σε μια συμφωνία των δύο πλευρών που να ξεπερνά τους τύπους και να λαμβάνει υπ’ όψιν το γεγονός ότι η Τουρκία ασφυκτιά και απειλεί, με αποτέλεσμα να μένει ανεκμετάλλευτος ο υποθαλάσσιος πλούτος.

 Άλλωστε ο πλούτος αυτός είναι τόσο μεγάλος, ώστε αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να μεταβάλουμε την Τουρκία από ανταγωνιστή σε συνεταίρο. Όσο για τα ποσοστά του ενός και του άλλου, αυτά θα είναι το αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων που θα γίνουν με γνώμονα το διεθνές δίκαιο αλλά και την κοινή λογική που θα εμπνέεται τόσο από το αίσθημα δικαιοσύνης όσο και από τον ωμό ρεαλισμό. Αυτό το θεωρώ πολύ προτιμότερο για τα ελληνικά συμφέροντα από τη δημιουργία μετώπου εναντίον της Τουρκίας με κίνδυνο μια πολεμική σύρραξη που θα την πληρώσουν οι λαοί και από τις δυο όχθες του Αιγαίου.

 Όσον αφορά τον Πρόεδρο κ. Αναστασιάδη, απορώ γιατί όταν ξεκίνησε την οριοθέτηση των ζωνών της Κυπριακής ΑΟΖ, πράγμα απολύτως σωστό, δεν θεώρησε ως πολύ θετικό στοιχείο την συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων, που θα ήταν ένα μεγάλο βήμα προς την ουσιαστική ειρήνευση της Μεγαλονήσου. Στο κάτω-κάτω είναι κι αυτοί κάτοικοι της ίδιας χώρας και το γεγονός ότι είναι μειοψηφία, κάνει ακόμα μεγαλύτερη κατά τη γνώμη μου την ευθύνη της πλειοψηφίας, όταν μάλιστα πρόκειται για την αναγκαία γαλήνη που χρειάζονται όλοι οι λαοί για να πάνε μπροστά.

 Η παρουσία των τουρκικών «ειδικών» πλοίων (που δείχνει τον βαθμό σύγχυσης της τουρκικής πλευράς) δεν αντιμετωπίζεται με την παρουσία των ξένων εταιριών και του στόλου των ΗΠΑ. Όλα αυτά είναι εφήμερα, ενώ η γειτονία με την Τουρκία είναι γεγονός που δεν αλλάζει.

 Οι ιαχές για την δήθεν πλεονεκτική θέση της χώρας μας στη συγκεκριμένη συγκυρία λόγω των μετώπων κατά της Τουρκίας και της υποστήριξης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι επικίνδυνοι ακροβατισμοί. Σκεφτείτε μόνο τι θα γίνει αν ο Ερντογκάν ή κάποιος μεταγενέστερος Πρόεδρος της Τουρκίας συμφωνήσει να ξαναγίνει η Τουρκία βάση των Αμερικανών. Τότε, εν ριπή οφθαλμού, όλα θα έχουν αναστραφεί αφήνοντας το ν λαό και τη χώρα μας στο έλεος της μοίρας του.

 Υπολογίζω ότι αυτή η ώρα είναι η τελευταία μας ευκαιρία εάν θέλουμε να επωφεληθούμε από τον δικό μας πλούτο που θα αναδείξει τον ταλαίπωρο λαό μας και την χώρα μας σ’ αυτό που της αξίζει, δηλαδή σε μια χώρα αυτάρκη και ανεξάρτητη, με οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη.

πηγή: https://www.mikistheodorakis.gr