Σε ένα άρθρο του σφοδρής κριτικής προς την κυβέρνηση, αλλά και αυτοκριτικής, γράφει ο Στάθης:
«Η ντροπή που βαραίνει πολλούς από εμάς για όλο αυτό είναι το ελάχιστο. Η οδύνη, όμως, που βοηθήσαμε να βαραίνει σήμερα, απ’ όλο αυτό, κόσμο και κοσμάκη είναι ανεξιλέωτη...»
Έτσι είναι. Μεγάλη και βαριά η ψυχική οδύνη του λαού.
Όμως, τί θα κάνουμε; Θα κάτσουμε στη γωνιά μας να γλείφουμε τις πληγές μας ή θα ξεσηκωθούμε;
Έφτασε πια η ώρα να προχωρήσουμε και να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Αυτό το βήμα λέγεται Ανυπακοή και Αντίσταση.
Η οδύνη μας θα γίνει Αντίσταση!
Ο ξεσηκωμός μας θα έχει όραμα και στόχο. Θα είναι μαζικός και οργανωμένος.
Το λαϊκό μας κίνημα θα είναι ενωμένο σαν μια γροθιά.
Το όραμά μας είναι μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, αυτάρκης, χωρίς πενία, ξεπεσμό και ξενιτειά.
Το όραμά μας είναι η Ελλάδα, που εμείς, ο ενωμένος λαός θα αναγεννήσουμε και θα αναπτύξουμε, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά.
Η ώρα της ενότητας του λαού, της λαϊκής συμμαχίας, έχει φτάσει και είναι τώρα!
Η ώρα της ανυπακοής έχει φτάσει και είναι τώρα!
Ο Μίκης Θεοδωράκης, γράφει στην Ιδρυτική Διακήρυξη της Σπίθας: «…έχουμε ηθικό, εθνικό και δημοκρατικό χρέος να θεωρούμε τις αποφάσεις αυτής της ουσιαστικής μειοψηφίας (σ.σ. εννοεί της κυβέρνησης) -σε μια εποχή μάλιστα που έχει παραδώσει τις τύχες της χώρας μας στους ξένους- ως ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά παράνομες, αντιτάσσοντας το όπλο της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ στις ηθικά, εθνικά, δημοκρατικά και ιστορικά παράνομες αποφάσεις της.
Ανυπακοή ατομική και συλλογική σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, που παίρνονται μάλιστα κατ' επιταγήν των ξένων επιτηρητών μας και που θίγουν, εκτός από τα συμφέροντα του Λαού και της χώρας, την προσωπική, λαϊκή και εθνική μας αξιοπρέπεια» (Τον Δεκέμβριο του 2010, αλλά εξαιρετικά επίκαιρο).
(Να θυμίσουμε ότι όταν η Θάτσερ έβαλε έναν φόρο αντίστοιχο του ΕΝΦΙΑ, 8.000.000 Βρετανοί (ναι, οκτώ εκατομμύρια!) δεν τον πλήρωσαν και ο φόρος καταργήθηκε. Κι αλήθεια δεν είναι χρέος του ΚΚΕ να προτείνει στον ελληνικό λαό να κάνει το ίδιο; Νόμιμη αντίσταση δεν υπάρχει. Ούτε αντίσταση με «παρών»).
Η Αντίσταση θα γίνει πραγματικότητα!
Θα πιστέψουμε και πάλι ο ένας στον άλλο και όλοι μαζί στη μία, την μοναδική, την υπέρτατη ιστορική δύναμη: την δύναμη του ενωμένου λαού.
Θα κάνουμε το πένθος της ήττας δύναμη του ενωμένου λαού.
Ο πρώτος στόχος μας είναι η απαλλαγή από τα μνημόνια και η απελευθέρωση της πατρίδας μας από την κατοχή.
Οι αυταπάτες τελείωσαν. Η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, είτε σοσιαλδημοκρατική είτε δεξιά είτε ακροδεξιά, το μόνο που θα κάνει είναι να υπακούει στις αποφάσεις της Ε.Ε. και των δανειστών-δυναστών μας.
Αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μέσω της εταιρειοκρατίας, δηλαδή του ιμπεριαλισμού, προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο τού Χίτλερ για τη «Νέα Ευρώπη χωρίς σύνορα», με επικεφαλής τις πολυεθνικές και τις τράπεζες.
Το έγραψε η γαλλική εφημερίδα Le Figaro1 μετά την επίσκεψη Ολάντ πως η Ελλάδα πωλείται κι οι Γάλλοι ήλθαν για να αγοράσουν. Κι ένα γαλλικό κανάλι, την ώρα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων πρόβαλε φωτογραφίες από δημόσιες επιχειρήσεις και πάνω τους είχαν ταμπελάκια «`A vendre» και «vendu»2 (πωλείται και πουλήθηκε, αντιστοίχως).
Τα κοιτάσματα της Ν. Καβάλας πέρασαν στο ΤΑΙΠΕΔ. Για να ξεπουληθούν στους ξένους.
Το πρόβλημά της Χώρας μας δεν είναι πρόβλημα προσώπων. Ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας κι ο Μεϊμαράκης είναι δημιουργήματα του οικονομικού ιμπεριαλισμού. Εφαρμόζουν, βεβαίως, την πολιτική τού ιμπεριαλισμού επειδή πιστεύουν σε αυτήν, αλλά αποτελούν μέρος ενός συνόλου. Αυτό το σύνολο ονομάζεται πολιτικό σύστημα. Επομένως, δεν ωφελεί να χτυπάμε απλώς τα πρόσωπα, αλλά πρέπει να χτυπήσουμε το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Αυτό θα γίνει μόλις ο λαός ενωθεί κάτω από τη σημαία της Αντίστασης και της Ανυπακοής.
Η πατρίδα μας ανήκει σε εμάς. Εμείς είμαστε η πατρίδα μας. Εμείς που μάθαμε γράμματα σ’ αυτήν την πατρίδα, που εργαζόμαστε εδώ και παράγουμε τον πλούτο. Οι μανάδες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους, οι γερόντισσες με τις μεγάλες αναμνήσεις, οι έφηβοι με τις αγωνίες και τις αμφισβητήσεις τους.
Η πατρίδα μας είναι οι εργάτες κι όλοι οι εργαζόμενοι με τους μειωμένους μισθούς κι οι αγρότες που δουλεύουν σκληρά για να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα. Οι τραγουδιστές, που δεν μοιάζουν στον Θηβαίο, και οι ηθοποιοί κι οι άλλοι καλλιτέχνες, που εργάζονται σκληρά υπηρετώντας την ελληνική τέχνη, ενώ ζουν σαν τα σπουργιτάκια… Οι γιατροί που εργάζονται άοκνα στα δημόσια νοσοκομεία, απλήρωτοι. Οι δάσκαλοι που κάνουν, αφιλοκερδώς, ιδιαίτερα μαθήματα στα παιδιά των ανέργων.
Οι γιαγιάδες της Λέσβου, που τάισαν με το μπιμπερό το βρέφος. Οι οικογένειες που φιλοξένησαν πρόσφυγες κι όλοι εκείνοι που άνοιξαν την αγκαλιά τους στους κατατρεγμένους.
Εκείνοι που καθημερινά διασχίζουν το Λεκανοπέδιο για να βοηθήσουν στα κοινωνικά φαρμακεία, τα κοινωνικά ιατρεία, τις κοινωνικές κουζίνες.
Η πατρίδα μας είναι οι δημιουργοί. Εκείνοι, που στο πέρασμά τους άφησαν δημιουργίες ωραίες και μεγάλες ή κι άλλες μικρότερες, αλλά δημιουργίες δικές τους. Από το μυαλό, τα χέρια και την ψυχή τους. Είμαστε κι όλοι εμείς που δημιουργούμε καθημερινά. Δεν έχει σημασία αν οι δημιουργίες μας είναι ένα πρόγραμμα για υπολογιστή, μια νέα ιδέα, ένα ποίημα, ένα τραγούδι, ένα υφαντό ή ένα λευκό πουκάμισο. Σημασία έχει ότι αυτοί είναι οι κόποι και το βιος μας.
Είναι η ζωή μας. Η τωρινή και η μελλούμενη.
Κι αυτή τη ζωή, εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια Εκείνων που αγωνίστηκαν για την πατρίδα, θα την σηκώσουμε και πάλι ψηλά.
Εμείς. Οι Έλληνες.
https://www.youtube.com/watch?v=fLh9IxuW00M
Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά
σωπαίνουν κι οι καμπάνες
σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός
μαζί με τους νεκρούς του
Και ‘πα στην πέτρα της σιωπής
τα νύχια του ακονίζει
μονάχος κι αβοήθητος
της λευτεριάς ταμένος
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου