Δεν θυσιάζεις ένα τόσο μεγάλο, φωτεινό και δυναμικό κίνημα εάν δεν έχεις ένα πολύ μεγάλο φόβο για κείνον που το δημιούργησε και το ενέπνεε καθημερινά.
Αλλά μήπως κι εγώ δεν ήμουν άψογος από κάθε πλευρά; Άψογο μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Άψογος Βουλευτής της ΕΔΑ. Άψογος Πολίτης και περισσότερο από άψογος καλλιτέχνης με ένα έργο που αγκάλιαζε βαθειά όλο τον Λαό και που άμεσα το εισέπραττε σαν δικό της η ελληνική Αριστερά. Θα πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε σοβαρά τι είναι εκείνο το στοιχείο που τους έκανε να με φοβούνται και αντί να με αγκαλιάσουν, αντίθετα να κάνουν τα πάντα για να με μειώσουν, να με διαβάλουν, να με συκοφαντήσουν, να βρωμίσουν την εικόνα μου, να με απομονώσουν και τελικά να με διώξουν.
Εγώ, παρ’ ό,τι το έψαξα απ’ όλες τις πλευρές, δεν βρήκα παρά μονάχα μία διαφορά, που ήταν τελικά υπέρ της Αριστεράς! Δηλαδή για μένα ο κομμουνισμός δεν ήταν και δεν είναι ένα σύνθημα αλλά μια τεκμηριωμένη πεποίθηση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να σωθεί η ανθρωπότητα. Ακόμα και τώρα που δημοσιεύω τις απόψεις μου για το «Μονοπάτι προς το Μέλλον» ότι πρέπει να πάψουν πια οι άνθρωποι και οι λαοί να χωρίζονται σε θηρευτές και θύματα και να επιδιώξουν να έχουν μεταξύ τους αρμονικές σχέσεις, δεν καταλήγουμε μήπως στο βασικό αξίωμα «να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο»;
Αφού λοιπόν προσπάθησαν να μεταβάλουν τους πιστούς συνεργάτες μου σε «χαφιέδες» όπως μου το εξομολογήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι, όταν οι τύψεις τους ξαναέφερναν κοντά μου και μου έλεγαν μάλιστα ότι ντρέπονταν γιατί τους βάζανε να με παρακολουθούν. Στα 1966, μετά την κόπωση και την απογοήτευση της οργάνωσης μετά τα γεγονότα της αποστασίας, πρότεινα στο Προεδρείο των Λαμπράκηδων ένα πρόγραμμα ανάκαμψης ξεκινώντας με την οργάνωση τριών συνεδρίων. Ένα για την εργατική νεολαία στην Αθήνα, ένα για την αγροτική στη Λάρισα και ένα για την φοιτητική-μαθητική στην Θεσσαλονίκη. Σ’ αυτά θα εξετάζαμε σε βάθος τα προβλήματα και θα διατυπώναμε τις λύσεις και τους στόχους. Στο μεταξύ με κάλεσαν για μια βδομάδα στο Βουκουρέστι με συνοδεία τον Νίκο Καρά, μέλος της Εκτελεστικής της ΕΔΑ. Εκεί εγκατασταθήκαμε σε μια γιάφκα του κόμματος έξω από την πρωτεύουσα όπου έμενε ένα ζευγάρι Ισπανών κομμουνιστών για την εξυπηρέτηση των φιλοξενουμένων. Εκεί μας ανακοινώθηκε ότι θα έρθει σύσσωμο το Π.Γ. του ΚΚΕ για να συνεδριάσει μαζί μας. Πράγματι, ήρθαν όλοι, καμιά δεκαριά, με επί κεφαλής τον Γκρούζο και τον Κολιγιάννη και καθήσαμε στο μακρόστενο τραπέζι των συνεδριάσεων. Στην κεφαλή ο Πρόεδρος, αριστερά του ο Γενικός Γραμματέας και απέναντί του εγώ.
Ο Κολιγιάννης, αφού με προσφώνησε με φιλικά λόγια και με συνεχάρη γιατί κατόρθωσα να πάρω στο Παρίσι εγκωμιαστικά για τους Λαμπράκηδες λόγια που δημοσίευσε η Αυγή από τον Πάμπλο Νερούντα, τον Αραγκόν, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, τον Μαντεζ Φραντς και άλλους, μπήκε στο θέμα της συνάντησης. Δηλαδή μου ζήτησε να τους αναπτύξω τι πιστεύω και τι περιμένω βάζοντας τους τρεις στόχους για τη νεολαία. Πήρα το λόγο και μίλησα περίπου μια ώρα. Ακολούθησαν οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις μου και στο τέλος ο Κολιγιάννης είπε:
- Σε ακούσαμε προσεκτικά σύντροφε και τώρα εμείς θα συνεδριάσουμε και αύριο την ίδια ώρα θα σου πούμε τις σκέψεις μας.
Την άλλη μέρα ο Κολιγιάννης έδωσε τον λόγο στον Στρίγγο, ο οποίος αφού εξέφρασε την ανησυχία του Π.Γ. γιατί πίστευαν ότι από τους Λαμπράκηδες λείπει η αυστηρή κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, κατέληξε:
- Το Π.Γ. είναι ενάντια σ’ αυτές τις θεαματικές πρωτοβουλίες. Γι’ αυτό προτείνει να τις εγκαταλείψετε και να κάνετε μυρμηγκοδουλειά…
Φυσικά δεν πραγματοποιήθηκαν αυτά τα τρία Συνέδρια, όπως εγκαταλείψαμε και τις συνηθισμένες μορφές της δράσης μας. Θυμάμαι μια μέρα που ήμασταν μόνοι εγώ και ο Τάκης Μπενάς, γραμματέας της οργάνωσης και ήρθαν τα θλιβερά νέα από την Αιτωλοακαρνανία, όπου οι υπεύθυνοί μας έστελναν S.O.S. γιατί η οργάνωση φυλλορροεί. Γυρίζει τότε ο Τάκης, με κοιτάζει με βλέμμα που έλαμπε σαρκαστικά και μου λέει: «Μυρ-μη-γκο-δου-λειά». Από αετούς ήθελαν να μας κάνουν σαν τα συμπαθή μυρμηγκάκια που δεν τραγουδούν και το μόνο που ξέρουν είναι να δουλεύουν εφ’ ενός ζυγού, έως ότου ψοφήσουν από την κούραση.
Φυσικά εγώ δεν έκοψα τις φτερούγες μας για να τις προσφέρω θυσία στον βωμό του κ. Στρίγγου και έτσι ο ίδιος ο Τάκης με κάλεσε να πάμε στο σπίτι του, όπου σε λίγο ήρθε ο ίδιος ο Νίκος της Εκτελεστικής για να μεταφέρει την απόφαση του Π.Γ.
- Πρέπει, Μίκη, να εγκαταλείψεις τους Λαμπράκηδες. Να τους ξεχάσεις και να μη ξαναπατήσεις στα γραφεία της Οργάνωσης. Σε αντάλλαγμα το Π.Γ. σε ανεβάζει με κοπτάτσια σε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής.
Θυμάμαι ότι αυτή η συνάντηση έγινε στις αρχές του 1967. Στις 27 Μαϊου είχαν οριστεί οι εκλογές. Έτσι ούτε καν σκέφτηκα να δημιουργήσω πρόβλημα και να πληγώσω τον κόσμο της Αριστεράς. Πειθάρχησα ως το τέλος.
Έτσι τα παιδιά με χάσανε και την ημέρα που μιλούσα προεκλογικά στο Αγρίνιο, το βράδυ γυρίζοντας στο ξενοδοχείο βρήκα όλα τα μέλη του Προεδρείου των Λαμπράκηδων στο δωμάτιό μου.
Όλοι μας, με διάφορα προσχήματα, ήρθαμε να σε βρούμε μυστικά, για να μας πεις τι συμβαίνει.
Τους τα είπα όλα χαρτί και καλαμάρι. Στο τέλος, στο ξημέρωμα, ΟΛΟΙ με μια φωνή μου πρότειναν:
- Να φύγουμε από την ΕΔΑ και να ιδρύσουμε το Κόμμα των Λαμπράκηδων. Αλλά μέσα μου ξύπνησε ο αρχαίος κομμουνιστής και τους είπα:
- Ποτέ πριν τις εκλογές. Δεν δικαιούμαστε να πληγώσουμε την παράταξή μας. Ραντεβού στις 21 Απριλίου στο γραφείο του Καραχάλιου, για να σας πω τι σκέφτομαι.
Με πρόλαβαν τα τανκς.
Αθήνα, 30.9.2017
Μίκης Θεοδωράκης
ΠΗΓΗ : http://www.mikistheodorakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου