Πριν από τρία χρόνια, οι «σοφοί» του Πανεπιστημίου του Στάτφορ (ΗΠΑ) προέβλεψαν ότι μετά από λίγο καιρό η Ελλάδα θα χάσει το Αιγαίο. Εκτός αν φροντίσει να επιλέξει ένα ή περισσότερους «προστάτες» σαν ένα φρόνιμο ποίμνιο που θα πρέπει να είναι!
Σήμερα εμείς καταφέραμε να γίνουμε ως Λαός όχι μόνο ποίμνιο φρόνιμο αλλά και φοβισμένο και υπάκουο στις αποφάσεις και εντολές ξένων και ντόπιων εξουσιαστών. Ταυτόχρονα όμως γίναμε ένα εντελώς διαλυμένο «ποίμνιο» και άβουλο, σε βαθμό που να μη μας δίνουν σημασία και να μη μπορούμε να βρούμε έναν ισχυρό φίλο, (που θα ήταν ίσως κι αυτός «μια κάποια λύση») λόγω του ότι κανείς πια δεν μας παίρνει στα σοβαρά ως κράτος, ως κυβέρνηση και τελικά ως λαό. Έχουμε πλέον καταντήσει μια θλιβερή και ανερμάτιστη μάζα φοβισμένων ανθρώπων που αρέσκεται να τρώει τα σωθικά της.
Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, δείτε πώς αυτός που τον γελοιοποιούν κυβέρνηση και υπουργοί, έχει καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον όλων των εμπλεκομένων ισχυρών της οικουμένης σε σχέση με τους στόχους του (οικονομικούς και γεωστρατηγικούς). Ρωσία, ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιράν κλπ.
Αυτό το γεγονός, σε συνάρτηση με μια κυβέρνηση - «παιδική χαρά», όπου ο ένας πάει από δω και ο άλλος από κει, εδραιώνει την πεποίθηση του «αστείου» Σουλτάνου (που σε αντίθεση με τους δυτικούς κυβερνήτες των μειοψηφιών έχει πίσω του την μισή Τουρκία) ότι έχει τα χέρια του λυμένα κι έτσι είναι έτοιμος να αρπάξει (σε πρώτη δόση) τα νησιά που έχει βάλει στο μάτι.
Στο ερώτημα «μπορεί τάχα να εισβάλει σε μια χώρα χωρίς να έχει την κατακραυγή του ΟΗΕ και της Διεθνούς Κοινής Γνώμης, η απάντηση είναι προφανής: Ποια είναι τάχα αυτή η αντίδραση στην κατοχή ενός τμήματος της Συρίας; Και ποια θα είναι αν αύριο-μεθαύριο εισβάλει και στο αμερικανοκρατούμενο Ιράκ; Θα ήθελα τέλος να δω, πώς θα αντιδράσουν οι Αμερικανοί καθώς θα τον βλέπουν να προχωρεί με τεράστια βήματα προς την αγκαλιά του Πούτιν που τρίβει τα χέρια του με τους 400 πυραύλους και τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ του ατομικού αντιδραστήρα.
Φαντάζομαι τα ειρωνικά χαμόγελα των Τούρκων Στρατηγών με τις πολεμικές ασκήσεις των Καμένου-Τσίπρα, με τις στολές παραλλαγής, όταν σήμερα ακόμα και οι μαθητές του Λυκείου γνωρίζουν ότι εκείνο που προέχει σε μια πολεμική σύρραξη σήμερα δεν είναι πια τόσο η ανδρεία των στρατιωτών αλλά ο συσχετισμός δυνάμεων των πολεμικών όπλων.
Εμείς οι Σπιθίτες είμαστε τελικά οι μόνοι που δικαιωθήκαμε από τις εξελίξεις, γιατί παραμείναμε ακλόνητοι στα πιστεύω μας και γιατί το μίσος μας για τον φασισμό-ναζισμό, τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλεία το δείξαμε σε μάχες σώμα με σώμα και όχι με συκοφαντικούς χαρτοπόλεμους. Και αυτά τα πιστεύω είναι που τους ενοχλούν, για να φτάνουν να μας κατηγορούν ότι δήθεν έχουμε αλυτρωτικές βλέψεις εναντίον των γειτόνων μας, όταν μονάχα εμείς είχαμε και έχουμε το θάρρος να απορρίψουμε την ονοματολογία και με την παράλληλη ανάληψη των δικών μας ευθυνών να προτείνουμε μια λύση που θα εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη με τους βόρειους γείτονές μας και που συνοψίζεται ως εξής: «Ας εξακολουθήσουν οι Σκοπιανοί να ζουν με τον «εθνικό» τους μύθο, εμείς όμως δεν πρόκειται ποτέ να τους νομιμοποιήσουμε ιστορικά, επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι υπάρχει μία μόνο Μακεδονία, η Ελληνική».
Ανέφερα την λέξη «ιστορικά», γιατί η ιστορία και ο πολιτισμός είναι που έχουν σημασία και όχι τα εδάφη στα οποία έζησαν πριν 2000 χρόνια οι αρχαίοι Μακεδόνες. Αν αυτό καταγγέλλεται ως «πατριδοκαπηλεία», τότε αυτοί που μας κατηγορούν συμπορεύονται με τους εθνομηδενιστές που μισούν όλες τις λέξεις και τις έννοιες που έχουν να κάνουν με το ελληνικό έθνος, την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας και που επί πλέον δείχνουν ότι περιφρονούν επιδεικτικά το κείμενο της ομιλίας μου στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 4 Φλεβάρη, που άκουσαν εκατομμύρια Έλληνες πολίτες μέσα κι έξω από την Ελλάδα.
Ένα κείμενο που το κατεστημένο των κομμάτων και του Τύπου φαίνεται ότι το φοβήθηκε τόσο πού, ώστε να το θάψει μεγαλοπρεπώς δείχνοντας πόσο λίγο σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στη σημερινή Ελλάδα όσοι θεωρούν τον εαυτό τους ως ταγούς του Λαού.
Οχυρωμένοι λοιπόν πίσω από το γεγονός ότι δεν έχουμε παρωπίδες και επομένως βλέπουμε μακριά και καθαρά, προειδοποιούμε σήμερα με συναίσθημα εθνικής ευθύνης ότι το Αιγαίο κινδυνεύει.
Τέλος, θα θέλαμε να φωνάξουμε για ακόμα μια φορά στον Ελληνικό Λαό «Έλληνες ξυπνήστε!», γιατί όπως πολύ σωστά προέβλεψαν οι «φίλοι» μας του Πανεπιστημίου του Στάτφορ, χωρίς το Αιγαίο δεν υπάρχει Ελλάδα…
Εάν κι αυτή τη φορά μιλώ σε ώτα μη ακουόντων, πρέπει να πω ότι το λιγότερο που μ’ ενδιαφέρει τη στιγμή αυτή είναι το ποιοι έχουν την ευθύνη. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι σε ώρες μεγάλου κινδύνου η ευθύνη μάς βαραίνει όλους. Σκεφτείτε το!
Όπως είναι γνωστό, οι Τούρκοι είχαν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό αποβατικά γυμνάσια με στόχο τα νησιά μας. Κάποτε υπήρχε η «ισορροπία του τρόμου» που μας θωράκιζε. Σήμερα δεν υπάρχει πια. Προέχει η Οικονομία και τα Γεωστρατηγικά συμφέροντα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι για τα θέματα της εθνικής μας ασφάλειας υπάρχουν έμπειροι και πιστοί πατριώτες υπεύθυνοι των αμυντικών μας δυνάμεων. Δεν βλάπτει όμως να δούμε πρόχειρα ποιος είναι ο κατάλογος των ενδεχομένων φίλων μας που θα έσπευδαν να μας βοηθήσουν σε περίπτωση ανάγκης. Το ΝΑΤΟ; Και γιατί να προτιμήσει εμάς από τους Τούρκους; Οι βόρειοι γείτονες; Αυτοί είναι έτοιμοι να εισβάλουν από την Ήπειρο ως την Θράκη. Οι ΗΠΑ; Για ποιους λόγους; Οικονομικούς; Γεωστρατηγικούς; Όμως αυτούς τη στιγμή αυτή τους ενδιαφέρει να μη χάσουν την Τουρκία αφήνοντάς την εξ ολοκλήρου στην αγκαλιά του Πούτιν. Στο σημείο αυτό η διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι συντριπτικά υπέρ των Τούρκων. Η Ρωσία; Γι’ αυτήν ισχύουν οι ίδιοι ακριβώς λόγοι που ισχύουν για τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη; Και εκεί επίσης υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που κλίνουν την πλάστιγγα υπέρ της Τουρκίας.
Και το ερώτημα είναι: Υπάρχει τάχα ελληνική εξωτερική πολιτική; Η παραπάνω εικόνα μάς δείχνει ότι δεν είχαμε και δεν έχουμε δική μας εξωτερική πολιτική που να βασίζεται αποκλειστικά στα συμφέροντα της χώρας μας. Κι αυτό γιατί κανείς δεν τολμά όχι να σκεφτεί αλλά ούτε να ψελλίσει τις λέξεις «Εθνική Ανεξαρτησία». Όμως εδώ και τώρα έρχεται η πληρωμή του λογαριασμού. Εδώ και τώρα ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι με το καθεστώς της εξάρτησης που ακολούθησε το τέλος του εμφυλίου πολέμου και υπάρχει έως σήμερα, έχουμε μεταβάλει την πατρίδα μας σε καρυδότσουφλο, έρμαιο των ανέμων της Ιστορίας, που τώρα δεν θα είναι πια απλοί άνεμοι αλλά μια θύελλα, που αν κρίνω από όσα βλέπω, δεν απασχολεί σοβαρά την πολιτική ηγεσία της χώρας συνολικά.
Γι’ αυτό επαναλαμβάνω ότι την τελική ευθύνη σε ώρες κρίσιμες όπως αυτές που περνάμε τώρα και που θα γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνες για την ίδια την επιβίωσή μας, την έχουμε όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες.
Γι’ αυτό βοηθείστε να φτάσει η φωνή μου όσο γίνεται πιο πλατειά. Εσείς οφείλετε να σπάσετε το πέπλο της σιωπής με το οποίο με έχουν τυλίξει όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όλες αυτές τις αθλιότητες που ζήσαμε, που ζούμε και που θα ζήσουμε.
Αθήνα, 4.4.2018
Μίκης Θεοδωράκης
ΠΗΓΗ:http://www.mikistheodorakis.gr
Αγαπητέ κύριε Δημήτρη Κουτσούμπα,
Διάβασα με μεγάλη προσοχή τη συνέντευξή σας στην εφημερίδα Documento, στις 11 Φεβρουαρίου 2018, όπως την αναδημοσίευσε η ιστοσελίδα 902.gr.
Στην ερώτηση της δημοσιογράφου «Πώς κρίνετε την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο;» απαντήσατε: «Το συλλαλητήριο αυτό, όπως και το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης, τόσο από την άποψη των διοργανωτών, όσο και από την άποψη των ομιλιών, των συνθημάτων και του περιεχόμενου, εκθείαζε τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, έδινε άλλοθι στο σκοταδισμό, το φασισμό και το ναζισμό, καλλιεργούσε τον αλυτρωτισμό σε βάρος γειτονικών λαών, έριχνε νερό στο μύλο του αποπροσανατολισμού του λαού με την ονοματολογία και αποσιωπούσε τα κεντρικά προβλήματα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ήδη σας έχω περιγράψει.»
Θέλω λοιπόν κύριε Κουτσούμπα, να σας θέσω μερικά ερωτήματα.
Ήμουν στο Θέατρο της Πέτρας εκείνη την Τετάρτη στις 3 Ιουνίου 2015 στην εκδήλωση- συναυλία που έκανε το ΚΚΕ για να τιμήσει τον Μίκη Θεοδωράκη και στις 29 Ιουλίου 2015 διάβασα στο www.902.gr τη χειρόγραφη ευχετήρια επιστολή σας στον Μίκη για τα γενέθλιά του. Γράφετε στην επιστολή σας, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ: «Αγαπημένε μας σύντροφε Μίκη, Ανήμερα της επετείου των 90 χρόνων σου, εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, αισθανόμαστε την ανάγκη να σου πούμε για μια ακόμα φορά, ένα μεγάλο ''ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ''. Είναι τεράστια η προσφορά σου στο λαό μας, στην πατρίδα μας. Η πολιτιστική επανάσταση που έφερες, η συνεισφορά σου στην εργατική - λαϊκή αφύπνιση, μέσα από τα υπέροχα τραγούδια σου, μέσα από όλο το ανυπέρβλητο έργο σου, θα μας συνοδεύουν, θα συνοδεύουν την πορεία της Ελλάδας ''των ταπεινών και καταφρονεμένων'', στον αιώνα τον άπαντα.»
Συμφωνώ με την τοτινή άποψή σας, όπως εκφράζεται στην επιστολή σας και θέλω να σας ρωτήσω:
Η απάντησή σας στην παραπάνω ερώτηση της δημοσιογράφου αναφέρεται και στον Μίκη Θεοδωράκη; Γιατί για τον Μίκη σας ρώτησε, όχι για όλους τους ομιλητές. Αν η απάντησή σας συμπεριλαμβάνει και τον Μίκη Θεοδωράκη, οδηγούμαι να σκεφτώ ότι εδώ υπάρχει μία ανακολουθία. Το 2015 τον λέτε σύντροφο και το 2018 ξεστομίζετε τέτοιες απόψεις. Είμαι βέβαιος ότι διαβάσατε ή παρακολουθήσατε από την τηλεόραση την αντιιμπεριαλιστική, διεθνιστική και πατριωτική ομιλία του Μίκη. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Για πολιτικό εκκρεμές δεν σας είχα…
Αν η απάντησή σας συμπεριλαμβάνει και τον Μίκη, σας ρωτώ: Πώς είναι δυνατόν να λέτε για τον σύντροφό σας τον Μίκη, τον αγωνιστή, τον φορέα της πολιτιστικής επανάστασης, που η προσφορά του στον λαό και την πατρίδα είναι τεράστια και όλη η ΚΕ του ΚΚΕ του στέλνει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» ότι η ομιλία του «εκθείαζε τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, έδινε άλλοθι στο σκοταδισμό, το φασισμό και το ναζισμό, καλλιεργούσε τον αλυτρωτισμό σε βάρος γειτονικών λαών, έριχνε νερό στο μύλο του αποπροσανατολισμού του λαού με την ονοματολογία και αποσιωπούσε τα κεντρικά προβλήματα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ»;
Αλήθεια, στο Θέατρο της Πέτρας τιμήσατε έναν από αυτούς εκθειάζουν τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, δίνουν άλλοθι στο σκοταδισμό, το φασισμό και το ναζισμό, καλλιεργούν τον αλυτρωτισμό σε βάρος γειτονικών λαών, ρίχνουν νερό στο μύλο του αποπροσανατολισμού του λαού με την ονοματολογία; Όχι βέβαια! Τιμήσατε τον αγωνιστή της ελευθερίας, τον πατριώτη, τον διεθνιστή, τον οικουμενικό Έλληνα μουσουργό, τον άνθρωπο που βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε επειδή είναι κομμουνιστής. Τώρα πώς τολμάτε να λέτε αυτά που λέτε για τον Μίκη; Δεν ντρέπεστε;
Τον Μίκη, κύριε Κουτσούμπα, τον είδα στο Σύνταγμα στα 1999 κι από κάτω μια λαοθάλασσα για να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί της Σερβίας από το ΝΑΤΟ κι ύστερα τον είδα στο Βελιγράδι, επάνω στη γέφυρα να διευθύνει τη συναυλία, για να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί. Εσάς δεν σας είδα εκεί.
Τον Μίκη τον είδα να υψώνει τη φωνή του μαζί μας ενάντια στους βομβαρδισμούς στο Ιράκ. Εσάς δεν σας είδα εκεί.
Τον Μίκη τον είδα το 2010, όταν το Πασοκ παρέδωσε την εθνική κυριαρχία της πατρίδας μου, να παίρνει τους δρόμους και να ξεσηκώνει χιλιάδες λαού. Εσάς δεν σας είδα εκεί μαζί μας.
Τον Μίκη τον είδα να κάνει κατάληψη της πλατείας Αριστοτέλους το 2011, υπερασπιζόμενος την δημοκρατία. Εσάς δεν σας είδα εκεί μαζί μας.
Τον Μίκη τον είδα το 2012 να τον ψεκάζουν με χημικά τα ΜΑΤ. Εσάς δεν σας είδα εκεί μαζί μας.
Δεν σας έχω δει πουθενά. Εκείνον τον έχω δει παντού, όπου ο λαός μας ξεσηκώνεται, πονά, υποφέρει κι αγωνίζεται. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια εκείνος, κυρίως, ενώνει και ξεσηκώνει τον λαό. Και ξεσηκώνει πολλές χιλιάδες. Ειλικρινά, στις διαδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις και στα συλλαλητήρια που οργάνωσε ο Μίκης, δεν ρώτησα ποτέ τους διπλανούς μου εκεί στους δρόμους τι ψηφίζουν. Ξέρετε γιατί; Γιατί όλοι συμφωνούσαν με αυτά που έλεγε ο Μίκης. Ο σύντροφός μου ο Μίκης και δικός σας σύντροφος, όπως τον αποκαλέσατε εγγράφως. Όμως, κύριε Κουτσούμπα, εσάς δεν σας είδα ποτέ εκεί που ο Μίκης συσπείρωνε τον κόσμο. Έχετε σκεφτεί ότι αν τον στηρίζατε, ότι αν στηρίζατε όλους εμάς, σήμερα η Ελλάδα ίσως να ήταν ελεύθερη; Έχετε συνειδητοποιήσει την ευθύνη που έχετε αναλάβει; Την ευθύνη να μην οργανώνετε παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης; Την ευθύνη να μην αναγνωρίζετε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ότι δεν έχει εθνική ανεξαρτησία; Δεν κινούνται όλα στη ζωή μόνο γύρω από το μεροκάματο. Χαμηλόμισθος είμαι και εγώ αλλά ξέρω ότι ο άνθρωπος χωρίς πατρίδα, παύει να έχει οντότητα.
Ο οικονομίστικος αγώνας δεν οδηγεί πουθενά, το γνωρίζετε αυτό.
Αλλά απαντήστε μου και σε ένα ηθικό ερώτημα: Πώς το βαστάει η συνείδησή σας να γράφετε τέτοιες βαριές κατηγορίες για έναν σύντροφό σας;
Λέτε, κύριε Κουτσούμπα, ότι αγωνίζεστε για τον λαό, για την εργατική τάξη. Επομένως και για εμένα. Αλλά στους αγώνες που είμαι εγώ, δηλαδή εκεί που είναι ο Μίκης, εσείς δεν είστε ποτέ.
Αλλά λέτε ότι και για εμένα αγωνίζεστε. Πώς αγωνίζεστε για εμένα; Αφού λείπετε. Μόνο στην τηλεόραση σας βλέπω ατσαλάκωτο. Και στη Βουλή σας βλέπω στον ίδιο χώρο με τους φασίστες. Τι δουλειά έχετε με τους φασίστες στον ίδιο χώρο; Τι δουλειά έχετε με τους πατριδοκάπηλους, σκοταδιστές νεοναζί;
Ξεχάσατε μάλλον ότι ο Μίκης ήταν ένας από τους μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη της Χρυσής Αυγής και σήμερα λέτε ότι η ομιλία του στο συλλαλητήριο «εκθείαζε τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, έδινε άλλοθι στο σκοταδισμό, το φασισμό και το ναζισμό». Εκτός αν δεν το είπατε για την ομιλία του Μίκη. Αλλά πώς είναι δυνατόν να μην το είπατε, όταν η δημοσιογράφος ξεκάθαρα σας ρώτησε «πώς κρίνετε την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη»;
Κύριε Κουτσούμπα, μέχρι πρότινος πίστευα ότι τα στελέχη του ΚΚΕ και κυρίως ο Γενικός Γραμματέας του μιλούσαν στα ίσα και σταράτα, αντρίκεια, δηλαδή. Με αυτή σας τη συνέντευξη με διαψεύσατε.
Ξέρετε, κύριε Κουτσούμπα, γιατί σας τα γράφω αυτά; Γιατί τόσον καιρό που δεν σας έγραφα, ενώ είχατε επιχειρήσει να προσβάλετε τον Μίκη, δεν κοιμόμουν τα βράδια. Εγώ, κύριε Κουτσούμπα, θέλω να κοιμάμαι με τη συνείδησή μου ήσυχη, γι αυτό δημοσιεύω αυτήν την επιστολή.
Αλήθεια εσείς, κύριε Κουτσούμπα, μετά από όλα αυτά τα ποταπά που ξεστομίσατε ενάντια στον Μίκη Θεοδωράκη, κοιμάστε τα βράδια; Κι αν ναι, πώς μπορείτε;
Φιλικά,
Σπύρος Βούλγαρης
