ΔΙΑΨΕΥΣΗ- ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΠΙΘΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πρόσφατες δηλώσεις και δημοσιεύματα θέλουν τη Σπίθα Θεσσαλονίκης να συμμετέχει σε δράσεις των "Πολιτών ενάντια στους πλειστηριασμούς ακινήτων".Πρόκειται για ανακρίβειες.Φυσικά και είμαστε ενάντια στους πλειστηριασμούς ακινήτων αλλά δεν πιστεύουμε ότι ματαιώνοντας έναν πλειστηριασμό ακινήτου για ένα μήνα  λύνεται το πρόβλημα της φτωχοποίησης της κοινωνίας και ότι αντιμετωπίζεται σοβαρά η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.
Η Σπίθα θεωρεί τον αγώνα εθνικοαπελευθερωτικό και αφυπνίζει τον κόσμο ενημερώνοντας τον έτσι ,ώστε να ενωθούν όλοι οι Έλληνες σ ένα κοινό μέτωπο,με στόχο την απεξάρτηση της Πατρίδας μας από την παγκόσμια οικονομική ελίτ,που θέλει τους πολίτες υποχείρια των ελεύθερων αγορών.
Θεωρούμε ότι τέτοιου είδους δράσεις,χωρίς στρατηγική και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα,όχι μόνον δεν ενώνουν,αλλά αντίθετα φοβίζουν και παραπλανούν τους πολίτες.Εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν πεδίο προεκλογικής δράσης (ΑΝ.ΕΛ-Ε.Π.Α.Μ),κάνοντας λεονταρισμούς στην πλάτη πολιτών που συλλαμβάνονται.
Η επίθεση στο Σύστημα πρέπει να είναι οργανωμένη,μαζική και ειρηνική.Τέτοιες δράσεις δεν έχουν δυστυχώς ως αποτέλεσμα την ανατροπή της παρούσας πολιτικής κατάστασης,αντίθετα διασπούν το Λαικό Κίνημα αποσπώντας το από τον κεντρικό του στόχο.
Το ψευδεπίγραφο μπλογκ που χρησιμοποιεί το όνομα της Σπίθας Θεσσαλονίκης προκειμένου να αποκομίσει  επικοινωνιακά οφέλη το καταγγέλλουμε ως κοινό προβοκάτορα.Πίσω από το συγκεκριμένο μπλογκ βρίσκεται πρώην μέλος της Σπίθας Θεσσαλονίκης,το οποίο υποδαυλίζει με  την στάση του την ενότητα του Κινήματος.Το άτομο αυτό είναι το ίδιο που διαχειρίζεται τη Σπίθα Καλαμαριάς"μαχητής"και το Δίκτυο ΕΛ.ΛΑ.ΔΑ στη Θεσσαλονίκη και εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του!

Η ανατροπή θα έρθει όταν όλα τα σφυριά χτυπήσουν στο ίδιο σημείο.

Κ.Α.Π-ΣΠΙΘΑ (Μίκης Θεοδωράκης)
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

"ΑΞΙΟΣ ΕΣΤΙ" Διαδικτυακό Ραδιόφωνο

Με αφορμή τα τέσσερα χρόνια από την ίδρυση της Κ.Α.Π "Σπίθα" από τον Μίκη Θεοδωράκη,ανακοινώνουμε την δημιουργία του διαδικτυακού ραδιοφώνου "ΑΞΙΟΣ ΕΣΤΙ".
Σκοπός του ραδιοφώνου είναι η διάδοση του τεράστιου μουσικού έργου που πρόσφερε απλόχερα στον ελληνικό αλλά και στον παγκόσμιο πολιτισμό ο σπουδαιότερος εν ζωή Έλληνας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, μέσα από το πολυδιάστατο έργο του μας διδάσκει ότι η Τέχνη ως μορφή Αντίστασης ελευθερώνει το πνεύμα,αντρειώνει την ψυχή κι αποθεώνει την αγάπη προς τον συνάνθρωπο.
Το έργο του ΦΩΤΙΖΕΙ τις ψυχές που ακόμη αντιστέκονται στα σκοτάδια των καιρών.

Σήμερα στις 20:00 η πρώτη δοκιμαστική εκπομπή.
Σύντομα θα ανακοινωθεί το πρόγραμμα των εκπομπών.

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να συντονιστείτε:
http://axiosesti.listen2myradio.com/

Σπίθα Θεσσαλονίκης

4 ΧΡΟΝΙΑ ΣΠΙΘΑ,4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ.ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ,ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

"Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών "ΣΠΙΘΑ" άνοιξε μια καινούρια σελίδα στην ιστορία του ελληνικού εθνικο-λαικού κινήματος.Γιατί έβαλε την επανάσταση μέσα στην Πατρίδα και την Πατρίδα μέσα στην επανάσταση.Κι όταν λέμε "επανάσταση"εννοούμε μαχητική άρνηση του ξεπερασμένου,του άδικου,του ψεύτικου,του σάπιου και του κακού.
Επανάσταση σημαίνει Ανάσταση,Φως.Ελευθερία,Ανεξαρτησία,Δικαιοσύνη.
Σημαίνει Μόρφωση και Πολιτισμό.Σημαίνει άνθηση του Καλού σε όλες του τις μορφές και λειτουργίες. Η Κ.Α.Π είναι η ελληνική εκδοχή όλων των ξενόφερτων-ισμών,γιατί εμπνέεται απ΄όλη την μακραίωνη παράδοση μας ,με κορυφαίες στιγμές το 1821 και την Εθνική Αντίσταση.Αυτοί είναι οι δύο φάροι που μας οδηγούν στην πορεία μας.
Η Κ.Α.Π είναι χώρος διαλόγου και κοινής αντιστασιακής δράσης,για Εθνική
Ανεξαρτησία,Λαική Κυριαρχία,Πατριωτική Αναγέννηση,Κοινωνική Δικαιοσύνη και Οικολογική Ισορροπία.
Αποτελεί μια πρόταση-διέγερση προς τον Ελληνικό Λαό να αυτο-οργανωθεί βάσει των εθνικών,δημοκρατικών και απελευθερωτικών του παραδόσεων,για να αντιμετωπίσει όλες εκείνες τις δυνάμεις,που τον κρατούν δέσμιο εξαρτήσεων και επιβουλεύονται την ελευθερία του και να ανατρέψει την νοσηρή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας.
Οδηγοί της στο νέο αγώνα για πατριωτική αναγέννηση,η επανάσταση του΄21η εθνική αντίσταση 1940-1944,ο αντιαποικιακός αγώνας της Κύπρου1955-1959,η αντιδικτατορική δράση,το ακριτικό αντιστασιακό πνεύμα και όλες οι λαμπρές σελίδες ιστορίας που έχει γράψει ο Ελληνικός Λαός.Ζωογόνος πνοή,ο ιδιαίτερος αέρας της ελευθερίας ,της ισότητας και της αδελφοσύνης που διαποτίζει όλους τους αγώνες των Ελλήνων".

Σήμερα βάζω εγώ μια Σπίθα και περιμένω να ακολουθήσουν κι άλλες. Μέχρι η Σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας Σώσει».

 1-12-2010
 Μίκης Θεοδωράκης

"Η δυνατή κραυγή του Μίκη",του Γ.Κασιμάτη

Λόγια οργής - Η δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη - Οι “δαγκάνες” των δανειστών, η τρόικα και τα όπλα μας

27.11.2014

Ο Μίκης Θεοδώρακης, ακόμη και αν κάνεις  δε θα μείνει δίπλα του, θα κρατάει μέχρι την τελευταία του πνοή, χέρι-χέρι, την Αντίσταση κατά της Βαρβαρότητας και θα ζει μ’ αυτή και μόνο. Έτσι, έβγαλε και πάλι μια δυνατή κραυγή οργής για τη σημερινή δουλεία της Ελλάδας, η οποία δουλεία φαίνεται να αφήνει ήσυχους τους Έλληνες και τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους να καθεύδουν ανενόχλητοι. Μας θύμισε άλλη μια φορά τις «δαγκάνες» των δανειστών μας που τρώνε τις σάρκες της Ελλάδας με τα πιρούνια της Τρόικας. Μας θύμισε άλλη μια φορά  τα δύο μεγάλα όπλα που έχει σήμερα η Ελλάδα με την ιστορία της και με τη γεωγραφική της θέση, τα οποία οι κυβερνήσεις μας αφήνουν όχι μόνο αχρησιμοποίητα, αλλά προσφέρουν στα ληστρικά χέρια του ιμπεριαλισμού και του αχόρταγου καπιταλισμού: την Ουδετερότητα και τον πλούτο του εδάφους και της θάλασσάς της. Λίγες λέξεις και για τα δύο αυτά στοιχεία της κραυγής του Μίκη Θεοδώρακη:

Α. Ουδετερότητα

Το όραμα της «Ουδετερότητας» ανέπτυξε ο Μίκης Θεοδώρακης, κατά την τελετή υποδοχής του στην Ακαδημία Αθηνών, εις ώτα μη ακουόντων (λόγω γήρανσης ψυχής και νου). Το όραμα αυτό, το οποίο στηρίζεται στη βαθιά συνείδηση, όχι μόνο κάθε Έλληνα αλλά κάθε ανθρώπου, της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού, αγνόησε μέχρι σήμερα η Ακαδημία Αθηνών, παρά το ότι είχε και έχει και υποχρέωση, αλλά και πολλούς τρόπους ανάδειξής του. Ήμουνα πεπεισμένος εξαρχής ότι η μέχρι σήμερα αδράνεια της Ακαδημίας Αθηνών δεν μπορούσε παρά να ήταν αναμενόμενη. Και τούτο, γιατί μπορεί να θυμηθεί κάνεις ότι σε πολύ κρίσιμες στιγμές τη Ελλάδας, της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έμεινε αδρανής, σαν να βρισκόταν σε ξένη χώρα. Η δικαιολογία συνήθως είναι ότι το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της Ελλάδας δεν πρέπει να αναμιγνύεται στην πολιτική!  Λες και το «αμύνεσθαι περί πάτρης», το οποίο σήμερα μεταφράζεται όχι μόνο «αμύνεσθαι της Ελλάδος», αλλά και του Πολιτισμού, της Ιστορικής Ταυτότητας, της Αξίας του Ανθρώπου και της Δημοκρατίας, είναι μικροπολιτικό ζήτημα, με το οποίο δεν πρέπει να ασχολείται η υψηλή διανόηση... Έτσι, η σημερινή γλαύξ των Αθηνών, που φωλιάζει εντός της περικαλλούς φωλεάς του Θεοφίλου Χάνσεν, έχωσε, όπως φαίνεται, στα σκοτεινά υπόγειά της το όραμα του Μίκη Θεοδώρακη, που εκφράζει την πανανθρώπινη επιθυμία, ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική ιστορία να μείνουν πάνω από τις έχθρες κρατών και συμφερόντων: το όραμα που εκφράζει το «αμύνεσθαι» του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας. Ελπίζομε να επανέλθει κάποια στιγμή η αρχαία γλαύξ στην Αθήνα –και στην Ακαδημία- και να το βγάλει στο φως. Φοβούμαι, όμως, ότι η γλαύξ των Αθηνών δεν πετάει μόνο το βράδυ, όπως μας είχε επισημάνει ο Έγελος, αλλά έπαυσε πια να πετάει.  

Β. Ανεξαρτησία και εθνική οικονομική πολιτική

Η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη ενέχει και κάτι πολύ ρεαλιστικό, που αποτελεί την πεμπτουσία της δήλωσης του της 21ης Νοεμβρίου: την υποχρέωση της ανεξάρτητης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής με βάση ένα και μόνο κριτήριο: το συμφέρον της Ελλάδας. Αναμφίβολα, η ιστορία μας εντάσσει στην Ευρώπη, της οποίας η Ελλάδα είναι η πανάρχαιη γέφυρά της από την Ανατολή και η κοιτίδα του πολιτισμού της. Στην Ευρώπη μας ενέταξε και ο Αγώνας του 1821, που μας απελευθέρωσε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ανήκομε στην Ευρώπη ως δούλοι, ούτε ως κατηγορούμενοι.

Όσο υπάρχουν εθνικά κράτη, οι πολιτικοί της Ελλάδας και ολόκληρου του κόσμου θα πρέπει να θυμούνται ότι η Ελλάδα είναι κυρίαρχο εθνικό κράτος, μέσα στους κανόνες της διεθνούς κοινότητας και της Ευρώπης. Θα πρέπει να θυμούνται ότι όσο υπάρχει βουλιμία «εθνικών κρατών» για επεκτατική πολιτική και πολιτική για υποδούλωση, χειραγώγηση και εκμετάλλευση λαών, η Ελλάδα, όπως και κάθε εθνικό κράτος, θα πρέπει να  αμύνεται για το λαό της και για τον πολιτισμό της. Αυτό, άλλωστε, έκανε πάντοτε. Θα πρέπει να θυμηθούν από τη μακραίωνη Ιστορία τόσο εκείνοι που προσβάλλουν ή επιβουλεύονται σήμερα την κυριαρχία που μας αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο  και ο ΟΗΕ, όσο και οι έλληνες πολιτικοί που οφείλουν να την υπερασπίζονται ότι τα κράτη που πρωτοστατούν στην παραβίαση της κυριαρχίας μας ήταν πάντοτε κράτη της κατάκτησης και της σφαγής λαών, ενώ οι Έλληνες πάντοτε αμύνονταν «περί πάτρης». Και όταν πριν από πολλούς αιώνες Ένας κατέκτησε λαούς της Ανατολής, εξάπλωσε απλόχερα τον ελληνικό πολιτισμό χωρίς γενοκτονίες και ολοκαυτώματα. Αυτό δε λέει τίποτε στην πολιτική των δανειστών μας; Δε λέει τίποτε στις δυνάμεις που πρωτοστατούν στο δανεισμό μας και στην παραβίαση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού;

Θυμίζομε ότι η κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της Ελλάδας έγινε με τρεις όρους, που επέβαλαν οι δανειστές μας με υπόδειξη των ΗΠΑ και της Γερμανίας μέσω της Τρόικας και υπέγραψαν, αποδέχτηκαν και αποδέχονται μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις μας: Με την παραίτηση «αμετακλήτως» και «άνευ όρων» (sic!) από τα δικαιώματα προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, με τη δέσμευση ολόκληρης της περιουσίας του ελληνικού κράτους και με την επιβολή οικονομικού προγράμματος που καλύπτει ολόκληρη την οικονομική πολιτική της χώρας –και αυτά όλα χωρίς προστασία των εθνικών μας συνόρων, που είχαν τα παλαιά προτεκτοράτα!

Μετά από την έκταση και το βάθος αυτής της δουλείας και μετά από όσα υφίσταται κάθε μέρα ο Ελληνικός Λαός, οι πολιτικοί μας, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης,  δε θα έπρεπε να κάμουν σημαία την ανεξάρτητη αξιοποίηση του εθνικού μας πλούτου; Δε θα έπρεπε να έχουν σημαία τη συσπείρωση και τη συμπαράταξη της πολιτικής μας με την Κύπρο, με την οποία αποτελούμε κοινό αντικείμενο της βουλιμίας του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του κερδοσκοπικού καπιταλισμού; Και όμως τίποτε δεν ακούγεται, ούτε για την ελπίδα των δύστυχων Ελλήνων όλων των κοινωνικών στρωμάτων που περιμένουν εναγωνίως ένα φως, ούτε προς γνώσιν των δανειστών «εταίρων» και «συμμάχων» μας κατακτητών.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, με τη δήλωση του, μας έδωσε τεκμηριωμένα, πόσο ισχυρό και αποτελεσματικό όπλο είναι για την απελευθέρωσή μας  –ήταν, άλλωστε και ο πρώτος που ανέδειξε αυτό το όπλο-  η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας και κυρίως των υδρογονανθράκων της Α.Ο.Ζ σε συνδυασμό με την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, που έχει απεμπολήσει η μικροπολιτική των άκρως επικίνδυνων μικρών πολιτικών μας.

Κύθηρα, 26 Νοεμβρίου 2014

Γιώργος Κασιμάτης

 πηγή : http://theodorakism.blogspot.gr/2014/11/blog-post_37.html#more

Μίκης Θεοδωράκης

Η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη για το χρέος, την τιμή και την αξιοπρέπεια των απλών Ελλήνων. Ο άνθρωπος αποκούμπι όσων δεν σταμάτησαν να ονειρεύονται και να διεκδικούν.

Ένας όρθιος. Ακόμη και μόνος όταν χρειάζεται. Ακατάβλητος και ας πλησιάζει τα ενενήντα. Χαλκέντερος και ας παίρνει μια σακούλα φάρμακα κάθε μέρα. Κινητικός και ας μην τον κρατάνε πια τα πόδια του. Οραματιστής και ταυτόχρονα ρεαλιστής και συγκεκριμένος.

Ύστερα από μια ακόμη έξοδο από το νοσοκομείο κάποιος άλλος θα τα παρατούσε για να φροντίσει τον εαυτό του. Ο Μίκης Θεοδωράκης όμως παρενέβη ξανά με μια πρόταση για το χρέος που μας βαρύνει όλους. Ιδέες για να ξεφύγει η χώρα από τις δαγκάνες των δανειστών της.

Το τελευταίο αποκούμπι όσων δεν σταμάτησαν να ονειρεύονται Αυτός ο άνθρωπος είναι το τελευταίο αποκούμπι όσων δεν σταμάτησαν να αντιστέκονται, να ονειρεύονται και να διεκδικούν.

Ενδεχομένως η πρότασή του δεν θα απασχολήσει όσους διαχειρίζονται το χρέος- είναι άλλωστε οι ίδιοι που το δημιούργησαν. Αλλά είναι μια πρόταση για την τιμή και την αξιοπρέπεια των απλών Ελλήνων. Σε λίγο μπορεί να μην θυμούνται τι ακριβώς προτείνει. Σίγουρα όμως θα θυμούνται τι τους έκανε να αισθανθούν.

Άραγε πόσος Μίκης υπάρχει ακόμη μέσα στον Μίκη; Πως βρίσκει το κουράγιο να είναι παρών και ενώ δεν το επιτρέπουν φυσικές δυνάμεις του να συμμετέχει; Από πού αντλεί τη δύναμη να καταθέτει; Τι άλλο έχουμε σ’ αυτή τη χώρα εκτός από τον Μίκη να μας κρατάει ζωντανούς, πάνω στο συρματόσκοινο που ακροβατεί η χώρα;

Σαν το παλιό κρασί, όσο περνούν τα χρόνια τόσο καλύτερος γίνεται. Και τόσο μεγαλύτερος. «Τεράστιος», όπως λέει ο πιο πιστός φίλος του Σάκης Τόδουλος ,που τον επισκέπτεται συχνά  «Ο μεγαλύτερος Έλληνας», έχει πει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Αι γενεαί πάσαι της μεταπολεμικής Ελλάδας ακουμπούν στον ίσκιο του.

Η ζωή και η μουσική του απλώνονται πέρα από τα σύνορα και κάθε εβδομάδα κάπου στον κόσμο παίζεται κάποιο έργο του.

Ο ίδιος δεν μπορεί πλέον να σηκώσει τα απέραντα χέρια του και να διευθύνει τις ορχήστρες και τα τραγούδια του που συγκλόνισαν γενιές και γενιές, λαούς και λαούς. Αλλά η αγωνία του για το μέλλον τον κρατάει άγρυπνο στις επάλξεις.

Διαμαρτύρεται, παρεμβαίνει, ανεβάζει κείμενα στο διαδίκτυο. Είναι οδηγός. Γεννημένος να προπορεύεται, αγέρωχος και καμιά φορά οργισμένος. Ίδιος με τους δεκαεξάρηδες που βγαίνουν στους δρόμους και τρομάζουν τον καθωσπρεπισμό του πολιτικού συστήματος.

 Εκεί που οι αντίπαλοί του νομίζουν πως ξεμπέρδεψαν μαζί του, νάτος «πετιέται από αρχής και αντρειεύει και θεριεύει». Ο τελευταίος των μεγάλων μιας εποχής που  θέλουμε να ξανάρθει.

Ο Μίκης κατέκτησε τις περισσότερες τιμές που μπορεί να  επιδιώξει ένας δημιουργός. Αλλά δεν εγκατέλειψε τους άλλους– τους ταπεινούς. Αυτοί άλλωστε τον κρατάνε στο χαράκωμα και τον βγάζουν συνέχεια νικητή στη μάχη με το χρόνο. Είναι  ένα  υποδειγματικό στοιχείο  ζωης που τον δένει  στενά με τον επίσης ακατάβλητο φίλο του  καθηγητή Διαμαντή Πεπελάση: δεν τα παρατάνε ποτέ γιατί ποτέ δεν έχασαν την επαφή με τον πραγματικό κόσμο και τους απλούς ανθρώπους.…  

Δημιούργησε, αγωνίστηκε, ταλαιπωρήθηκε, μεγαλούργησε και έκανε λάθη, αλλά δεν υποτάχθηκε. Ακόμη και όταν ήξερε ότι αυτό που κυνηγάει είναι οι ουτοπίες του- όπως η τελευταία απόπειρα να αναστήσει με τη «Σπίθα» το συλλογικό πνεύμα που γέννησε τους Λαμπράκηδες.

Ο Μίκης είναι πρώτα από όλα φως. Πρεσβευτής του «ωραίου του μεγάλου και του αληθινού». ‘Όταν δημιουργεί ,όταν πολιτεύεται, όταν διηγείται με τον μοναδικό τρόπο του παλιές ιστορίες, για την αντίσταση, τον Χαρίλαο, το Νερούδα, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Γιάννη Ρίτσο. Για την ταραχώδη σχέση του με την αριστερά.

Το ανάγλυφο της νεότερης ιστορίας της χώρας

Καθώς είναι φτιαγμένος από το υλικό που είναι φτιαγμένη η Ελλάδα, η μορφή του έχει αποτυπωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων. Η διαδρομή του αναγνωρίζεται καθολικά πλέον ως το ανάγλυφο της νεότερης ιστορίας της χώρας, από όποια πλευρά και αν τη βλέπει κανείς.Αυτή η διαδρομή είναι μάθημα πολιτικής, ιστορίας  αισθητικής, ουμανισμού, ήθους τόλμης, μαχητικότητας αλλά και εθνικής αυτογνωσίας. Αιρετικός και ταυτόχρονα ταγός. Σε μια περίοδο που όλα κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα, ο Μίκης είναι το πιο ορατό σημείο στήριξης, όσων θέλουν να δουν τη ζωή από τη σκοπιά που αξίζει.

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει η πρόταση του για την απαλλαγή της Ελλάδας από το χρέος. Ξέρουμε όμως τι διδάσκει: να μην απαλλάσσεις ποτέ τον εαυτό σου από το χρέος σου απέναντι στην Ελλάδα…

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΗΓΗ:http://www.thetoc.gr/politiki/article/mikis-theodwrakis

Πρέπει να ξεφύγουμε από τα δόντια τους μια για πάντα, αν θέλουμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθεροι Έλληνες!

Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη

21.11.2014

Ακόμα και ο πιο δύσπιστος Έλληνας σήμερα έχει καταλάβει ότι οι πιστωτές μας δεν θέλουν να μας αφήσουν από τις δαγκάνες τους και γι’ αυτό το λόγο η Τρόικα θέτει όλο και πιο σκληρούς όρους. Γιατί η Ελλάδα είναι γι’ αυτούς «λαβράκι» και θέλουν να μας «τηγανίζουν» στον αιώνα τον άπαντα.

Πρέπει να ξεφύγουμε από τα δόντια τους μια για πάντα, αν θέλουμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθεροι Έλληνες. Και οι λύσεις είναι δύο:

Πρώτον: Ουδετερότητα.

Δεύτερον: Σύναψη στενών οικονομικών σχέσεων με Κίνα-Ρωσία (ή και με την Ευρώπη αν καταφέρει να απαλλαγεί τελείως από την Τρόικα). Με τον όρο ότι θα βοηθήσουν αφ’ ενός να ξοφλήσουμε άμεσα και οριστικά το εθνικό μας χρέος και αφ’ ετέρου να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο με συμβάσεις κοινοπραξιών, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούμε να συνεκμεταλλευθούμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, εδάφους, υπεδάφους, υποθαλάσσιες και κυρίως βεβαίως τον αμύθητο πλούτο των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ, που σύμφωνα με τις μελέτες επιστημόνων, σε βάθος χρόνου, ανέρχεται σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ.

Η σύναψη τέτοιων συμβάσεων κοινοπραξιών είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με όλες τις διεθνείς μας συμβάσεις, το δε αναμενόμενο όφελος (ακόμα και το άμεσο, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα μελέτη της Deutsche Bank) είναι τόσο μεγάλο, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί βέβαιη η συμφωνία με τις δυνάμεις αυτές (Κίνα, Ρωσία, Ευρώπη χωρίς Τρόικα), για να απαλλαγούμε άμεσα από όλες τις δεσμεύσεις μας με τους ακόρεστους πιστωτές μας.

Προσωπικά έχω ταχθεί εδώ και πολύ καιρό υπέρ της πρώτης λύσης. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς, το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Θα πρέπει άμεσα να γίνει κάτι για την οριστική απαλλαγή μας από τις καταδυναστευτικές δεσμεύσεις μας με τους πιστωτές μας.
 
Αθήνα,  21.11.2014
 
Μίκης Θεοδωράκης

Λοιπόν κοπελιά,το ονομα μου είναι Ανδρέας Μαλεφάκης

Ένας Χανιώτης οικοδόμος που συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, απαντάει στην Έλλη Παπαγγέλη, μέλος της ΟΝΝΕΔ και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλο στην Αττική με τον συνδυασμό του Γιώργου Κουμουτσάκου και της ΝΔ.

Το μέλος της ΟΝΝΕΔ ανήρτησε στο facebook ένα κατάπτυστο κείμενο σχετικά με τα όσα συνέβησαν στο Πολυτεχνείο το 1973, κάνοντας λόγο για «εφηβική εξέγερση» την οποία η αριστερά προέβαλε ως «πανεθνικό αγώνα».
Αυτό προκάλεσε την οργή του Γιώργου Κουμουτσάκου, ο οποίος έγραψε στο twitter:
«Για το θέμα Παπαγγέλη έχω να πω μόνον αυτό: το ότι κατέβασε την κατάπτυστη ανάρτηση δεν αρκεί. Οφείλει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη.»

Δημοσιεύουμε την απάντηση του Ανδρέα Μαλεφάκη, όπως ακριβώς αναρτήθηκε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:

Δεσπινής Έλλη Παπαγγελή.
Πρόεδρος της O.N.E.Δ

Διαβάζοντας αυτά που γράψατε για τους αγωνιστές του πολυτεχνείου σηκώθηκε η τρίχα μου κάγκελο που λέμε στην Κρήτη .
Λοιπόν κοπελιά,το ονομα μου είναι Ανδρέας Μαλεφάκης τα παιδιά μου είναι στην ηλικία σου.
Επόμενος αυτά που έγραψες από κάπου τα διάβασες η κάποιοι σου τα απαγόρευσαν
Εγώ δεν ξέρω τα γράμματα που ξέρεις αλλά κρίμα γιατί πήγαν χαμένα
Έχω να σου πω ότι είσαι και απολιτική ,ανιστόρητη, αγράμματη. Επιπόλαια .
Λοιπόν άκου για να μαθαίνεις γιατί είσαι πολύ μικρή ακόμη και έχεις πολλά να μάθεις.
Ήμουν εργάτης στην οικοδομή, στην Αθήνα σε ηλικία δέκα επτά χρόνων, διότι κοπελιά μου έπρεπε να δουλέψω για να βοηθήσω την οικογένεια μου και τον εαυτό μου να επιβιώσουμε .Για σχολειό δεν υπήρχε χρόνος .Το σχολειό μας Το πεζοδρόμιο, η καθημερινή βιοπάλη .Δεν τα βρήκα με όλα έτοιμα σαν και την πάρτη σου και μας την λες κιόλας .
Οι οικοδόμοι ήταν ένας από τους πρώτους κλάδους εργαζομένων που βρεθήκαμε διπλά στους φοιτητές .

Από εκείνη την μέρα έχουν περάσει σαράντα ένα χρόνια , ποτέ άλλοτε στην ζωή μου δεν τα έχω διηγηθεί η παινευτεί .
Αν τα λέω τώρα, κοπελιά είναι γιατί αυτοί που υπηρετείς είναι η καινούριοι Δικτάτορες της Ελλάδος .Ξανά χούντα
Οι περισσότεροι που ήμασταν μέσα στο πολυτεχνείο ,ήμασταν χωρίς κομματικές ταυτότητες πιστεύαμε, μόνο στην ιδεα της ελευθερίας και τίποτα άλλο .Για ένα καλύτερο αύριο .
Εγώ ,μαζί άλλους μπήκαμε μέσα στο Πολυτεχνείο την Τετάρτη.
Μέσα και έξω ήταν γεμάτο από φοιτητές ,οικοδόμους απλούς πολίτες που όλοι είχαμε ένα στόχο .
Την ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΑΣ .ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο κόσμος επ εξω ήταν αλληλέγγυος προς εμάς .
Τα βράδυ μας έφερναν τρόφιμα και φάρμακΑ, οι αστυνομικοί που ήταν ακροβολισμένοι στα γύρω τετράγωνα τους πυροβολούσαν στο ψαχνό.
Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν τον κόσμο να έλθει..Έξω γινόταν μάχες ,όπου οι πυροβολισμοί,ηταν συχνεί, ιδικά τοις απογευματινές ώρες όπου ανέβαινε πολύς κόσμος.
Παρόλα αυτά ο κόσμος όλο και αυξανόταν .
Ποτέ δεν θα ξεχάσω την Πέμπτη ο βραδύ ένα άτομο να πεφτει από πυροβολισμούς στο απέναντι τετράγωνο , έξω από την είσοδο του πολυτεχνείου .
Ποτέ δεν μάθαμε αν επέζησε η πέθανε .
Εικόνες φρίκης, αλλά και αγώνα όπου δεν περιγράφονται ….
Σαράντα ένα χρόνια ,τα κράτησα σαν ιερό κειμήλιο,μεσα μου .
(Που να το φανταστώ οτι θα ξανά ζήσω χούντα και κατοχή)
Φτάσαμε το βραδύ της Παρασκευής όπου, αργά είδαμε το αρμα,να έρχεται και καταλάβαμε ότι θα γινόταν εισβολή.
Οι περισσότεροι από εμάς ,είμαστε σκαρφαλωμένοι πάνω στα κάγκελα
Από νωρίς είχαμε τοποθέτηση μπροστά από την καγκελόπορτα τρία αμάξια πλευρικά .Το ένα διπλά στο άλλο .
Δεν μας φόβιζε τίποτα .Το αίμα μας χόχλαζε . Φωνάζαμε να γνωστά συνθήματα . ‘.Δεν θέλω να επαναλαμβάνω χιλιο ειπωμένες ιστορίες
Μιλούσαμε απευθείας στα αδέλφια μας τους φαντάρους,
Προσπαθούσαμε να τους πείσουμε να μην εκτελέσουν την διαταγή .
Τραγουδούσαμε τον εθνικό ύμνο .
(Ακούτε κοπέλια δεν είμαστε φασίστες ,είμαστε αγωνιστές ,σαν και σας τώρα αλλά τραγουδούσαμε τον εθνικό μας ύμνο.)
Τελικά τα ξημερώματα πριν φέξει μπήκε το άρμα .Όλοι Τραβηχτήκαμε πίσω .Παντού χαμός ,πανδαιμόνιο.Τραυματίες αίματα παντού.
Τα καπνογόνα μας έπνιγαν.
(Σαν και τώρα τους ΜΑΤΑΤΣΙΔΕΣ που πνίγουν κάθε μέρα τα παιδιά στους δρόμους το ιδιο αδίστακτοι, βασανιστές είσαστε σαν και αυτούς, τότε )
Τρέχαμε να σωθούμε από τους αφηνιασμένους αστυνομικούς

Μπήκαμε σε μια αίθουσα διδασκαλίας όπου κοπέλες έκλαιγαν σοκαρισμένες .
Σπάσαμε ένα τσάμι και τις βοηθήσαμε να φύγουν από τα πλαϊνά παράθυρα και μετά πηδήξαμε και εμείς .
Πλέον το πολυτεχνείο ήταν γεμάτο μπάτσους, πράκτορες .Ολα τα καλά τα παιδιά,ήταν μέσα .
Στούς δρόμους οι αστυνομικοί, έριχναν φωτοβολίδες και οποίον έβλεπαν να κινείται τον πυροβολούσαν,αμέσως .
Μπροστά μας έπεσε ένα παλικάρι, στο απέναντι τετράγωνο , όπου ούτε και γι αυτόν μάθαμε ποτέ .Αν επέζησε η πέθανε .
Αστυνομικοί με πολιτικά, η με στολές ήταν παντού .Χτυπούσαν αλύπητα και χωρίς εξαίρεση .
Ήταν χειρότεροι από τα Γερμανικά ΕΣΣΕΣ.
Τρέχαμε όλοι να σωθούμε
Βρεθήκαμε σε μια πολυκατοικία, όπου περίπου σαράντα άτομα, ανεβήκαμε την σκάλα και ζητούσαμε, βοήθεια από τους πολίτες .
Οι άνθρωποι τρομοκρατημένοι δεν μας άνοιγαν .
Ανεβήκαμε στο κλιμακοστάσιο.
Σε λίγο μια χαραμάδα φωτός βγαίνει από μια πόρτα Όπου εμφανίστηκε ένας μεσήλικας άνδρας όπου μας κάλεσε μέσα .
Μας ταΐσε ότι είχε, έστρωσε χάμω στα πατώματα κουβέρτες χαλιά , για να ξαπλώσουμε .
Σε λίγο χτύπησε η πόρτα όπου την άνοιξε ο κύριος (Δεν θυμάμαι το όνομα του μετά από τόσα χρόνια. Ας είναι καλά αν είναι ακόμα εν ζωή ) Είχε βάλει της πιτζάμες του και έκανε τον κοιμισμένο .
Για καλή μας τύχη έπιασαν οι εκλύσεις του ,να μην ξυπνήσουν τα μωρά του. Έφυγαν αφού τους διαβεβαίωσε ότι δεν έπεσε στην αντίληψη του «σπείρα αναρχικών « .
Το ξημέρωμα ένας ένας , με την βοήθεια και την κάλυψη του ΚΥΡΙΟΥ αυτού , φύγαμε από την πολυκατοικία .
Στην πλατεία Κάνικος ,μετά από λίγη ώρα με συνέλαβαν τρις άνδρες με πολιτικά ,με ρώτησαν διάφορα . Μετά με οδήγησαν στο υπόγειο ,μιας πολυκατοικίας όπου είχε μετατραπεί σε κελί βασανιστηρίων .Με κάθισαν σε μια καρέκλα με καρφιά , με μαστίγωναν μένα αυτοσχέδιο γκλοπ όπου ήταν γεμάτο αμο .
Για πολλές ώρες προσπαθούσαν να μου αποσπάσουν ονόματα παιδιών που ήμασταν μέσα .
Σαν απελπίστηκαν για να με ξεφτιλίσουν και να με ταπεινώσουν,μου κούρεψαν το μισό μου κεφάλι με ξιφολόγχη ……..
Κοπελιά .
Οι απλοί αγωνιστές ποτέ δεν καπηλευτήκαμε τον αγώνα που δώσαμε για λευτεριά και Δημοκρατία .
Συνεχίσαμε τον αγώνα της επιβιώσεις χωρίς ποτέ να ζητήσουμε ανταλλάγματα, η αναγνωσιμότητα .Ποτε δεν πήγαμε στα κομματικά τους μαγαζιά, να ζητήσουμε το ελάχιστο. Γιατί μάθαμε με την δική μας δύναμη ,να προσχωρούμε μπροστά,στην ζωη .
Ναι κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν κατά κόρο
Δαμανάκη , Παπουτσής { Ποιος ο Παπουτσής που με εντολή του το 2011 επνιξε χιλιάδες διαδηλωτές στην Αθήνα με χημικά και ξύλο Τρομάρα του του αγωνιστή ) ,Λαλιώτης ,Τζουμακας ,και .τόσοι άλλοι που μετά ξέχασαν,Τα οραματα του αγώνα και το μόνο που ξέρανε και ξέρουν είναι να γεμίζουν τοις τσέπες τους με κλεμμένα χρήματα από τον κόπο και τον ιδρώτα του απλού λαού .
Τώρα οι άλλοτε άσπονδοι εχροι είναι συνεταιρακια, στην μίζα , στην λαμογιά, στην προδοσία .Μαζί υπογράφουν το ξεπούλημα μια περήφανης και πάμπλουτης χώρας ,μόνο και μόνο για να αρπάξουν περισσότερα και να γλυτώσουν τα τομάρια τους
Και εμείς οι απλοί πολίτες κοιμόμαστε ακόμη και είμαστε χωρισμένοι σε χίλια κομμάτια .
Κοπελιά αυτοί που υπηρετείς μαζί με τους συνεταίρους τους τα Πασοκια μας προδώσαν και μας ξεπούλησαν .Ξυπνάτε
Σταματήστε να σπέρνετε διχόνοια και μίσος .Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες .
Τελειώνοντας για να μην σου στερώ τον πολύτιμο χρόνο σου,γιατί θα θες να πας να ποστάρεις ,την κάλπικη ομορφιά σου Να μαζέψεις μερικά laik να κολακεύσεις την ματαιοδοξίας σου θα σου πω μόνο τούτο :
«Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα ψιλά βουνά που σε αυτά ανεβαίνουν οι αετοί και τα ερπετά»
Εσύ από ότι κατάλαβα έχεις επιλέξει να ανεβαίνεις έρποντας και γλύφοντας..
Ψωμί Παιδεία, ελευθερία η χούντα δεν τέλειωσε το 73
Ανδρέας Μαλεφάκης

ΠΗΓΗ  http://ispitha.gr/

Η ΣΠΙΘΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

          

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία: Επίκαιρο όσο ποτέ το πολιτικό αυτό μήνυμα του Πολυτεχνείου, σαράντα χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση που πνίγηκε στο αίμα, εξακολουθεί να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί.

Η ΣΠΙΘΑ πιστή στην Ιδρυτική της Διακήρυξη, που έγινε πανελλήνιο αίτημα για Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία- Πατριωτική Αναγέννηση, υποκλίνεται στον αγώνα εκείνο των φοιτητών που δεν πήγε χαμένος όπως τότε πίστευαν οι δυνάστες.
Ο δικός μας αγώνας τώρα ενάντια σε ένα πολύ πιο βάναυσο δυνάστη είναι συνεχής και αδιάλλειπτος.
Το φρόνημά μας είναι υψηλό και γενναίο. Αυτό μεταγγίζουμε στον ελληνικό λαό, ένα λαό εξαντλημένο, απατημένο και απελπισμένο.
Το Πολυτεχνείο, φάρος φωτός, έρχεται μέσα από τα χρόνια να μας θυμίσει, πως οι Έλληνες όταν είναι ενωμένοι, όταν αφήνουν πίσω, τις κάθε είδους κομματικές ταυτότητες, κάνουν το θαύμα!
Είμαστε στην πιο κρίσιμη ίσως στιγμή από τη μέρα που μπήκαμε στο μνημόνιο. Είναι φανερό πως μας οδηγούν μέσα από την οικονομική εξαθλίωση στον εθνικό αφανισμό.
Τιμώντας τους νεκρούς του Πολυτεχνείου και όλους εκείνους που δεν πούλησαν τον αγώνα τους για 30 αργύρια τους υποσχόμαστε πως θα βαδίσουμε στα χνάρια που εκείνοι χάραξαν με το αίμα τους.
Η ΣΠΙΘΑ πάντα μπροστά στον αγώνα για λευτεριά και αξιοπρέπεια με κάθε τίμημα!
Γραφείο Τύπου Σπίθα - ΚΑΠ, 15.11.2014

Καταγγελία για το βίαιο κλείσιμο του Πανεπιστημίου Αθηνών
"Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία! Η χούντα δεν τελείωσε το '73"
Η Νεολαία της Σπίθας καλεί το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα ενωμένο σαν μια γροθιά να διεκδικήσει την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία της χώρας, όπως έκανε κατά την εξέγερση του '73 σε Νομική και Πολυτεχνείο, απέναντι στην κυβέρνηση των υπουργοποιημένων χουντικών και της ξενοκρατίας.
Λίγες μόλις μέρες πριν την έναρξη του τριημέρου των εκδηλώσεων για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα ΜΑΤ κάνουν "κατάληψη" στις σχολές παρεμποδίζοντας των φοιτητές να μπουν στο πανεπιστήμιο. Με διαταγή μάλιστα της κομματικά εγκάθετης πρυτανείας, αναστέλλονται όλες οι εκδηλώσεις εντός των κτιρίων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου (ΕΚΠΑ), μέχρι και την ημέρα της επετείου της 17 Νοέμβρη.
Σήμερα χτυπήσανε για μια φορά ακόμα την δημοκρατία στην πατρίδα μας και μάλιστα σε μια περίοδο που οι συμβολισμοί μιλάνε από μόνοι τους. Η χούντα των μνημονίων κλείνει το μάτι στην άλλη χούντα, αυτή των "απριλιανών", θυμίζοντας σε όλο τον λαό τις ιστορικές αναφορές της σημερινής κυβέρνησης.
Νεολαία Σπίθας, 13.11.2014

Καταγγελία για την άνανδρη επίθεση προς τους φοιτητές
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να χτυπήσει τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία, για να τρομοκρατήσει όσους δεν την ψηφίσουν. Καταγγέλλουμε την φασιστική επίθεση από τα πιόνια του παράνομου και αντιλαϊκού κράτους προς στους φοιτητές. Το καθεστώς είναι υπό κατάρρευση και στην προσπάθειά του να τρομοκρατήσει τους πολίτες, άσκησε βία στο μέλλον της Ελλάδας, στους φοιτητές, στην Ελληνική νεολαία. Ο λαός σύσσωμος και συσπειρωμένος όσο ποτέ θα πρέπει να απαντήσει στην άνανδρη επίθεση που δέχθηκαν οι φοιτητές. Η ΣΠΙΘΑ καλεί τον Ελληνικό λαό να αντισταθεί ενάντια στο φασιστικό καθεστώς και να δώσει βροντερό παρόν στο εορτασμό του Πολυτεχνείου και από εορτασμό να το μετατρέψει σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Το μέλλον μας ανήκει.
Συντακτική ομάδα Σπίθας 14.11.2014

Κίνημα Ανεξαρτήτων Πολιτών – ΣΠΙΘΑ
Γραφεία: Καλαμίδα 3, Ψυρρή. http://ispitha.gr, epi.no.attikis@gmail.com, neolaiaspithas@gmail.com

Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ΄73.

Η κυβέρνηση, για ακόμη μια φορά δείχνει το φασιστικό της πρόσωπο με αφορμή την 41η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αυτή τη φορά επέλεξε να χτυπάει τα παιδιά μας, τα ''θρασίμια'' όπως τα αποκαλεί,δια στόματος του πρωθυπουργού των μνημονίων και της υποτέλειας. Χτυπάει τα ''θρασίμια'' επειδή διεκδικούν το δικαίωμα στη μόρφωση, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη. Η ολιγαχία ,στην προσπάθειά της να απαξιώσει τον εορτασμό του Πολυτεχνείου,χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ σε ρόλο γνήσιων μισθοφόρων της , κάνοντας αποκλεισμό σε πανεπιστημιακές σχολές με στόχο να φιμώσει το φοιτητικό κίνημα. Για πολλοστή φορά στη χώρα μας καταλύθηκε απροκάλυπτα η Δημοκρατία. Εμείς, δεν έχουμε παρά να δηλώσουμε περήφανοι για τα ''θρασίμια'' που αγωνίζονται για μια ελεύθερη αξιοπρεπή ζωή . 
Θα είμαστε μαζί τους στον δύσκολο και δίκαιο αγώνα τους.



ΣΠΙΘΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

1944: Ο ΕΛΑΣ ελευθερώνει τη Θεσσαλονίκη απο τους ΝΑΖΙ

Στις 30 Οκτώβρη του 1944 ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς κατακτητές. Οι ηρωικοί απελευθερωτές έγιναν δεκτοί από το βασανισμένο, αλλά ακατάβλητο, λαό της μακεδονικής πρωτεύουσας με πρωτοφανείς εκδηλώσεις αγάπης, χαράς και ενθουσιασμού. Παντού αναρτήθηκαν σημαίες, στήθηκαν αψίδες, ετοιμάστηκαν στεφάνια, για να στεφανωθούν οι νικητές. Επί δυόμισι ώρες οι ΕΛΑΣίτες παρήλαυναν περήφανοι στους δρόμους της ελεύθερης Θεσσαλονίκης, ενώ ο λαός τους έραινε με λουλούδια. Μετά την παρέλαση έγινε συγκέντρωση, όπου ο λαός εξέλεξε τα όργανα της αυτοδιοίκησής του.

Τα ξημερώματα της 30ής Οκτώβρη, τμήματα του ΕΛΑΣ της πόλης ματαίωσαν την προσπάθεια των Γερμανών να ανατινάξουν το εργοστάσιο Ηλεκτρισμού, ενώ τμήματα του 19ου Συντάγματος, μαζί με μαχητές του εφεδρικού ΕΛΑΣ Θεσσαλονίκης, ματαίωσαν την απόπειρα άλλου γερμανικού τμήματος να ανατινάξει το ηλεκτρικό εργοστάσιο της οδού Αγίου Δημητρίου. Αλλα τμήματα του ΕΛΑΣ διέσωσαν, επίσης, από την καταστροφή τις σιταποθήκες και το εργοστάσιο Αλατίνη και χτύπησαν γερμανικά τμήματα, που υποχωρούσαν στην οδό Μοναστηρίου και στο Χαρμάνκιοϊ. Στις 2 μετά το μεσημέρι τα τμήματα της ΧΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ ολοκλήρωσαν την απελευθέρωση της πόλης.

Μια μικρή ομάδα Αγγλων σε ένα φορτηγό αυτοκίνητο μπήκε στη θεσσαλονίκη μόλις στις 31 Οκτώβρη του 1944. Τους οδηγούσε ένας λοχαγός του ΕΛΑΣ. Ομως, αυτό δε δυσκόλεψε το BBC να αναγγείλει μετά τρεις μέρες ότι η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε από τα βρετανικά στρατεύματα.

Τις μέρες της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης οι επιδιώξεις των Γερμανών ήταν να εξασφαλίσουν την υποχώρησή τους και των Αγγλων και της αντίδρασης να κυριαρχήσουν με τους ταγματασφαλίτες στην περιοχή Κεντρικής Μακεδονίας. Για το σκοπό αυτό η κύρια δύναμη των ένοπλων εθνοπροδοτικών σωμάτων, που ανέρχονταν σε μερικές χιλιάδες, συγκεντρώθηκε και οχυρώθηκε στο Κιλκίς και τμήματα του Μιχάλαγα στην περιοχή της Κοζάνης. Αλλά τα τμήματα του ΕΛΑΣ έδωσαν αποφασιστική μάχη και εξουδετέρωσαν τις δυνάμεις της αντίδρασης. Ετσι, οι ελπίδες τους να επικρατήσουν στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας διαψεύστηκαν. Από δω και μπρος η ελληνική αντίδραση, που συνεργάστηκε στενά με τους κατακτητές, πρόδωσε την πατρίδα και κακούργησε σε βάρος του λαού, όλες τις ελπίδες της θα τις στηρίξει πια στα όπλα της «συμμάχου» Μεγάλης Βρετανίας.

ΠΗΓΗ  http://www.imerodromos.gr/

'' ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΑΝ'' ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΕΡΓΑ

                      ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΜΟ

                  

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΕΡΓΑ

Ένα απροσδόκητο για μένα φαινόμενο παρουσιάστηκε από την δεκαετία του ‘ 80 κυρίως, έως σήμερα. Οι τραγουδιστές και τραγουδίστριες με τους οποίους κάνω εντατικές πρόβες και στη συνέχεια δουλεύουμε μαζί στο στούντιο για τις ηχογραφήσεις, ενώ δηλώνουν σε όλη αυτή τη διάρκεια πανευτυχείς, θα έλεγα ακόμα και ενθουσιασμένοι, ευθύς μόλις κυκλοφόρησαν οι δίσκοι, δεν τραγούδησαν δημοσίως τα τραγούδια που μόλις πριν έκαναν τόση προσπάθεια για να τα εκτελέσουν με στόχο να κυκλοφορήσουν και να γίνουν γνωστά. Από τα 10 έως 12 τραγούδια του κύκλου, άντε να έλεγαν κάπου-κάπου ένα ή δύο!

Φανταστείτε πόσο προσβλητικό ήταν για μένα αυτό το γεγονός πέρα από την πίκρα και την απογοήτευση που μου προκαλούσαν. Θα μου πείτε ότι μπορεί να μην τους άρεσαν. Αλλά τότε γιατί δέχτηκαν να τα πουν; Ή ότι δεν είχαν απήχηση στο κοινό. Όμως πώς να έχουν απήχηση αφού το κοινό ουσιαστικά τα αγνοούσε; Εξ άλλου όταν ένα τραγούδι έχει καινούρια στοιχεία που ξαφνιάζουν τον ακροατή, αν πράγματι είναι καλά, θα πρέπει να τα ακούσει δυο και τρεις φορές.

Εάν σ’ αυτή την κατάσταση προσθέσουμε και το γεγονός ότι δεν τα έπαιζαν και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ούτε φυσικά και τα κανάλια, τότε μπορούμε να εξηγήσουμε το ότι από τους κύκλους που θα σας παρουσιάσω έφτανε στο ελληνικό κοινό λιγότερο από το ένα δέκατο, για να μην πω το ένα εκατοστό.

Το μποϋκοτάζ του έργου μου στα Κρατικά και Πολυεθνικά Κανάλια και ραδιόφωνα ξεκίνησε αμέσως μετά την πτώση της Χούντας (προφανώς για να με… τιμωρήσουν για την αντιδικτατορική στάση μου). Κορυφώθηκαν όμως στην δεκαετία του ‘ 80 και συνεχίζουν… έως σήμερα. Εδώ πρέπει να προστεθεί και η άγνωστη στο κοινό «ποινή» που μου επέβαλαν οι Εταιρίες Δίσκων για το βιβλίο μου STAR SYSTEM και που κράτησε μια δεκαετία (1982-92). Η ποινή συνίστατο στον απόλυτο εξοβελισμό μου από το σύνολο της ελληνικής δισκογραφίας. Δηλαδή τα στούντιο εγγραφής, κυκλοφορία δίσκων, καταστήματα δίσκων. Είναι η περίοδος που κατέφυγα στην εταιρία «Σείριος» του φίλου μου Μάνου Χατζιδάκι  και που δημιούργησα την δική μου εταιρία με το όνομα «Ιουλιανός» με συνεταίρο τον Τζαμαλή, ιδιοκτήτη ενός δισκοπωλείου.

Και ερωτώ: Είναι ποτέ δυνατόν οι συνεργάτες μου τραγουδιστές να μην γνώριζαν αυτό το μποϋκοτάζ; Και αν ναι, τότε γιατί αντί να με υποστηρίζουν πολλαπλασιάζοντας την εκτέλεση των κοινών μας τραγουδιών, με έβαλαν κι αυτοί στο ράφι όπως οι Εταιρίες, το Κράτος και οι καναλάρχες; Κάπου λέω στον Διόνυσο «Μέσα στο ψυγείο άνοιξε να μπεις, για να μείνεις φρέσκος να διατηρηθείς».Πράγματι πιστεύω ότι αυτοί οι κύκλοι που μπήκαν για διάφορους λόγους στο ψυγείο, διατήρησαν την φρεσκάδα τους. Είναι σαν να τους έγραψα σήμερα. Και μακάρι να είχα τη δύναμη να τους ηχογραφήσω με νέες φωνές, κυρίως για λόγους ηθικής τάξης.

Ο Χίτλερ είχε δώσει την ονομασία BARBAROSSA στην εκστρατεία του κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Οι δικοί μου διώκτες ήταν απλώς ΒΑΡΒΑΡΟΙ. Και θα ήταν τραγικό λάθος να θεωρηθούν οι αποκαλύψεις μου αυτές σαν διαμαρτυρίες ενός απογοητευμένου ιδιοκτήτη. Γιατί δεν είχα ποτέ σχέσεις ιδιοκτησίας με το δημιουργικό έργο. Το θεωρούσα τμήμα μιας εθνικής, θα έλεγα, προσπάθειας, με στόχο την πολιτισμική αναγέννηση της πατρίδας μας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι τα έργα που χτυπήθηκαν τόσο σκληρά και βάρβαρα και από πάνω (Κράτος, Εταιρίες) και από κάτω (συνεργάτες, ερμηνευτές) ταυτόχρονα, ήταν μια φυσική προέκταση της Άνοιξης του ’60 και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο υπήρξαν ένα από τα κύρια θύματα των δυνάμεων της διαφθοράς, που οδήγησαν τη χώρα και τον λαό στο απόλυτο ΜΗΔΕΝ. Πιστεύω ακράδαντα ότι εάν κατάφερναν να σταθούν όρθια στο μηδενιστικό τσουνάμι τα καλά τραγούδια της δεκαετίας του ΄60 θα είχαν ίσως συμβάλει ώστε να υπάρξουν μέσα από τον ίδιο το λαό ψυχικές και ηθικές αντιστάσεις ικανές να ματαιώσουν την πορεία προς την καταστροφή. Έχουν άραγε σήμερα αντιληφθεί οι συνεργάτες μου το μεγάλο τους λάθος απέναντι στον πολιτισμό, τον λαό αλλά και τον εαυτό τους;

Πρέπει να πω ότι σήμερα δεν έχουν όλα αυτά την παραμικρή σημασία για μένα. Ό,τι ήταν να κάνω, το έκανα. Και όσα είχα να δώσω, τα έδωσα. Τι σημασία μπορεί να έχει αν ορισμένοι δεν κατάλαβαν τις πράξεις μου και αν άλλοι δεν θέλησαν να πάρουν όσα τους πρόσφερα; Για να μείνω στον τομέα του ελληνικού τραγουδιού, θα πρέπει να πω ότι τις τελευταίες δεκαετίες έζησα μέσα σε ένα τραγέλαφο. Απ’ τη μια όλοι φώναζαν ότι δεν γράφονται πια τραγούδια και ότι αυτά που παίζονται νυχθημερόν στην τηλεόραση και στα ραδιόφωνα είναι σκουπίδια, ενώ από την άλλη εγώ τους πρόσφερα αδιάλειπτα νέα τραγούδια. Εάν πίστευαν ότι και τα δικά μου ήταν σκουπίδια, τότε γιατί δεν τα έπαιζαν μαζί με τα υπόλοιπα; Ήταν όμως ποτέ δυνατόν ποιητές όπως ο Ρίτσος, ο Ελευθερίου, ο Αναγνωστάκης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και άλλοι με την ίδια αξία να γράφουν σκουπίδια; Και να τραγουδούν σκουπίδια η Φαραντούρη, η Γαλάνη, ο Νταλάρας, η Δημητριάδη, ο Μητσιάς, ο Γαϊτάνος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Μωραϊτης, ο Λέκας, ο Κόκοτας, ο Μητροπάνος;

Έχουμε λοιπόν το εξής φαινόμενο: Τα ίδια ακριβώς τραγούδια, ίδιας ποιότητας και αξίας τόσο από την άποψη της μουσικής όσο και από την άποψη της ποίησης, των στίχων, των ερμηνευτών και των μουσικών εκτελέσεων να γίνονται βασικοί συντελεστές την εποχή της άνθισης της δεκαετίας του 60' και να αγκαλιάζονται με πάθος από τον λαό, ενώ από την δεκαετία του 80' να θεωρούνται άχρηστα από το σύνολο των συντελεστών που απαιτούνται για να παρουσιαστεί ένα τραγούδι στο κοινό, να γνωστοποιηθεί και να κριθεί. Ο πίνακας των τραγουδιών που έγραψα για τον ελληνικό λαό και μάλιστα σε μια δύσκολη περίοδο όπως αποδεικνύεται σήμερα, στην οποία κυριαρχούσε η διαφθορά και το γενικευμένο ψέμα, δεν κρίθηκαν από τον ελληνικό λαό, γιατί δεν έφτασαν ποτέ στον ελληνικό λαό που τα είχε τόση ανάγκη. Εκτός και αν κάποιοι κατάφεραν να τον μεταλλάξουν, να τον κάνουν κάτι άλλο για να τον οδηγήσουν εκεί που τον οδήγησαν. Θέλω όμως, επειδή έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, να δείξω το μέγεθος της προσφοράς μου, που ταυτόχρονα δείχνει και το μέγεθος της περιφρόνησης και της απόρριψης που συνέτεινε ώστε ψυχολογικά να έχω ήδη γυρίσει την πλάτη σε μια ζωή και σε ένα κόσμο τόσο κακό και αχάριστο, που πιστεύω ότι ούτε ο θάνατος δεν θα με κάνει να τον ξεχάσω.

Ιδού λοιπόν ο «πίνακας» με τον τίτλο των κύκλων, τα ονόματα των ποιητών και τα ονόματα των ερμηνευτών:

1. «Καρυωτάκης» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου
2. Χαιρετισμοί (Αγγελική Ελευθερίου, Γιάννης Θεοδωράκης) με την Δ. Γαλάνη.
3. Μνήμη της πέτρας (Μιχάλης Μπουρμπούλης) με τον Θανάση Μωραϊτη.
4. Σαντιάγο (F.G.Lorca-απόδοση στα ελληνικά Μ. Μπουρμπούλης) με την Αλ. Καγιαλόγλου.
5. Μήπως ζούμε σ’ άλλη χώρα; (Μάνος Ελευθερίου) με την Μ. Δημητριάδη.
6. Σερενάτες (Λευτέρης Παπαδόπουλος) με την Μαρία Φαραντούρη.
7. Ερημιά (Λευτέρης Παπαδόπουλος) με την Μ. Φαραντούρη και τον Μ. Μητσιά.
8. Πολιτεία Γ’ (Μ. Ελευθερίου, Δ. Κεσίσογλου, Λ. Νικολακοπούλου) με τον Μ. Μητσιά.
9. Πολιτεία Δ΄ (Μάνος Ελευθερίου, Σπύρος Τουπογιάννης) με τον Πέτρο Γαϊτάνο.
10. Φαίδρα (Αγγελική Ελευθερίου) με τον Π. Πανδή και την Αλ. Καγιαλόγλου.
11. Διόνυσος (Μίκης Θεοδωράκης) με τον Θανάση Μωραϊτη.
12. Επιβάτης (Κώστας Τριπολίτης) α) με Μ. Φαραντούρη και β) με Μ. Ζορμπαλά.
13. Ραντάρ (Κ. Τριπολίτης) με τον Γιώργο Νταλάρα.
14. Τα Πικροσάββατα (Λ. Παπαδόπουλος) με τον Δημήτρη Μητροπάνο.
15. Συνάντηση [Τελωνείο] (Λευτέρης Παπαδόπουλος) με τον Σταμάτη Κόκοτα.
16. Ασίκικο Πουλάκη (Μιχάλης Γκανάς) με τον Βασίλη Λέκκα.
17. Οδύσσεια (Κ. Καρτελιάς) με την Μαρία Φαραντούρη.
18. Τα πρόσωπα του Ήλιου (Διονύσης Καρατζάς) με Βάνα Βερούτη, Π. Πανδή, Βίκυ Σίμου και Θαν.Μωραϊτη.
19. Ως αρχαίος άνεμος (Διον. Καρατζάς) με Μίκη Θεοδωράκη και Σοφία Μιχαηλίδου.
20. Βεατρίκη (Διονύσης Καρατζάς) με την Μαρία Φαραντούρη.
21. Μια θάλασσα γεμάτη μουσική (Δήμητρα Μαντά) με την Αγγελική Ιονάτος.
22. Λυρικώτερα (Διον. Καρατζά) με την Μαρία Φαραντούρη.
23. Λυρικώτατα (Γιάννη Θεοδωράκη) με την Μαρία Φαραντούρη.

Στη ζωή μου προσπάθησα να θέτω πάντοτε και πάνω απ’ όλα την τάξη της Ηθικής. Για τον λόγο αυτό δεν συγχωρώ ούτε στον εαυτό μου αλλά ούτε και στους άλλους προσβολές ηθικής τάξεως.

Έτσι η στάση όλων αυτών των ευεργετηθέντων από την παρουσία, την στάση και το δημιουργικό μου έργο στον χώρο της ελληνικής μουσικής και ειδικά του τραγουδιού, δεν αποτελεί μόνο μνημείο αχαριστίας αλλά και ηθική προσβολή απέναντί μου όπως και απέναντι στο ελληνικό τραγούδι και στον ελληνικό λαό.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τα κίνητρά τους. Όποια όμως και αν ήταν αυτά, τους θεωρώ όλους συνυπεύθυνους στην προσπάθεια φίμωσης του έργου μου, ειδικά στην κρίσιμη εικοσαετία 1980-2000, που με βύθισε σε μια απερίγραπτη προσωπική τραγωδία. Μια εικοσαετή καταδίκη πορείας στην έρημο Σαχάρα για ποιον; Για μένα, που τους πρόσφερα τόσο απλόχερα και γενναιόδωρα τόσα και τόσα κρυστάλλινα νερά και καταπράσινες οάσεις

Με πλήγωσαν. Αυτή είναι η λέξη που θα ήθελα να γράψω με πύρινα γράμματα τώρα, δυο βήματα πριν από το μνήμα που με περιμένει.

Μίκης Θεοδωράκης

ΠΗΓΗ  theodorakism.blogspot.gr
- Πηγή: Ogdoo.gr - http://www.ogdoo.gr/prosopa/dilwseis/mikis-theodorakis-me-pligosan#sthash.OlRrNgdB.gbpl

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...O Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη

Ένα αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, με την Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»

και την συμμετοχή της Μπέττυς Χαρλαύτη.

Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Παρίσι, που οδήγησε στην επίσημη έναρξη της συνεργασίας τους το 1976, ο δημοφιλής ερμηνευτής και κατεξοχήν ‘συναυλιακός’ καλλιτέχνης με την νεανική ορμή, την ώριμη τρυφερότητα και το μοναδικό ροκ στυλ συμπράττει επί σκηνής με την δεκαμελή Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», παρουσιάζοντας μια ανατρεπτική συναυλία-γεγονός με κοινωνική ευαισθησία, μια βραδιά γεμάτη Ελλάδα, ελεύθερο και σκεπτόμενο πνεύμα, ενέργεια, συγκίνηση, νοσταλγική αλλά και επίκαιρη διάθεση.

Η βραδιά θα κυλήσει με τραγούδια από τους κύκλους τραγουδιών που έχουν αφήσει το στίγμα τους, όπως Άξιον Εστί, Τα τραγούδια του Αντρέα, Τα τραγούδια του Αγώνα, καθώς και από τη δισκογραφική συνεργασία του Μίκη Θεοδωράκη με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου:

Της Εξορίας, Ο Εχθρός Λαός και Καρυωτάκης.

Μια συναυλία «συνάντηση» δύο καλλιτεχνών που εδώ και δεκαετίες εμπνέουν ολόκληρες γενιές, πρωτοστατώντας με τη δουλειά τους που συνενώνει με τόλμη ποικίλα μουσικά είδη. Μια συναυλία «ευκαιρία» για τη νεότερη γενιά να μάθει, να νιώσει, να σκεφτεί και να ακούσει -όπως λέει ο Θεοδωράκης- όχι μόνο με τα αυτιά της, αλλά και με τη φαντασία της.

Μέρος των εσόδων από τη συναυλία θα διατεθεί για τις εκπαιδευτικές ανάγκες και τον εκσυχρονισμό του τεχνικού εξοπλισμού του Κ.Ε.Α.Τ. Θεσσαλονίκης – Σχολή Τυφλών.

Η ταυτότητα της συναυλίας

Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Συμμετέχει η Μπέττυ Χαρλαύτη

Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»

Γιάννης Μπελώνης, πιάνο
Θανάσης Βασιλάς, μπουζούκι
Γιάννης Ματσούκας, μπουζούκι
Ξενοφών Συμβουλίδης, όμποε – φλογέρες
Βαγγέλης Κονταράτος, κιθάρα
Αρτέμης Σαμαράς, βιόλα 
Λευτέρης Γρίβας, ακορντεόν
Σταύρος Καβαλιεράτος, μπάσο
Νίκος Σκομόπουλος, ντραμς
Στέφανος Θεοδωράκης - Παπαγγελίδης, κρουστά

Φωνητικά: Μαίρη Μπρόζη, Φρόσω Στυλιανού

Μιχάλης Αλεξάκης, Υπεύθυνος Τεχνικός της Ορχήστρας

Επιμέλεια ήχου: Μιχάλης Αλεξάκης, Αλέκος Μπίτος

Διοργάνωση: STRAY MUSIC, Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»

Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: STRAY MUSIC

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ με την ΛΑΪΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ»

Παλαί ντε Σπορ - Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρον Θεσσαλονίκης

Ημερομηνία: Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ώρα έναρξης 21.00

Ώρα προσέλευσης 20:00