ΑΠΌ ORMITHIELLA
Η κοινοβουλευτική πρόταση δυσπιστίας (μομφής), που δεν οδηγεί εξακριβωμένα σε πτώση της κυβέρνησης αλλά εξαντλείται σε μία μέθοδο πολιτικής τακτικής, ήταν για τις εποχές όπου η μεσαία τάξη ήθελε να διασκεδάσει τη πλήξη της. Στην εποχή όμως που η μεσαία τάξη και μαζί της η κοινωνία ολόκληρη αφανίζεται, μια τέτοια πολιτική κίνηση δεν έχει κοινωνική αντιστοίχιση. Όπως έχω ξαναγράψει αποτελεί πολιτική κίνηση πολύ κατώτερη των νέων εκρηκτικών κοινωνικών περιστάσεων και δεδομένων.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ γράφουν ότι ο Τσίπρας δυσαρεστήθηκε από το «πλήθος» που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα για να υποστηρίξει τη πρόταση μομφής. Δεν ξέρω αν τα δημοσιεύματα αυτά απηχούν την αλήθεια, αλλά η γνώμη μου είναι ότι η συγκέντρωση του Συντάγματος, σαν ένα μέτρο απήχησης στην κοινωνία, θα έπρεπε όντως να τον έχει καταβαραθρώσει ψυχικά. Και θα έπρεπε να έχει χτυπήσει όχι απλώς καμπανάκι σε όλη την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τις καμπάνες της Αποκαλύψεως. Αλλά φοβάμαι ότι δεν μπορούν να σκεφθούν τα στοιχειώδη και τα προφανή:
Όταν ένα σύνθημα που δονεί πραγματικά τις ψυχές των ανθρώπων σήμερα είναι «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή», αλήθεια περιμένουν ότι οι κοινοβουλευτικές τακτικές θα ενθουσιάσουν τα «πλήθη»;
Το κοινοβούλιο σήμερα είναι τόπος δυσφήμησης κάθε έννοιας πραγματικής δημοκρατίας, είναι χώρος πραγματικής πορνείας της ξεφτιλισμένης πολιτικής ελίτ, είναι τόπος ακόμη που οργανώνονται τα μαρτύρια της ελληνικής κοινωνίας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε ένα τέτοιο κοινοβούλιο, που ο χαρακτηρισμός «μπουρδέλο» μάλλον φαντάζει αθώος, επιμένει να το σέβεται και να ακολουθεί θεατρινισμούς που τελικά τον κάνουν μέρος του αισχρού θιάσου. Μετά όμως να μην διαμαρτύρεται ότι δεν προκαλεί (ο ΣΥΡΙΖΑ) ρίγη ενθουσιασμού στην κοινωνία. Και να μην κατηγορεί την κοινωνία.
Έχουν βρει οι Συριζαίοι (όπως και άλλοι πολιτικοί χώροι, σαν τον ανύπαρκτο από άποψη ουσίας και απαιτήσεων αναρχικό χώρο) την εύκολη κατηγορία και το υποχθόνιο ερώτημα: Η κοινωνία δεν εξεγείρεται μπροστά στο ολοκαύτωμα της, άρα και μείς τι να κάνουμε;
Υποκριτές και φαρισαίοι: Άραγε εσείς έχετε εξεγερθεί απέναντι στη διαδικασία της κοινωνικής καταστροφής που κατηγορείτε τους άλλους; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Και εσείς δεν είσαστε αναμάρτητοι. Η κοινοβουλευτική πρόταση μομφής, με το σίγουρο αποτέλεσμα της υπερψήφισης της κυβέρνησης, αποτελεί μια μεγάλη σιγουράντζα και ταυτόχρονα ένα ξέπλυμα του εγκληματικού, αισχρού και γελοίου καθεστώτος και σε καμία περίπτωση κάποια εξεγερτική κίνηση. Δειλοί και μοιραίοι αντάμα, πως τολμάτε να κατηγορείτε τους άλλους για κάτι που πρώτοι εσείς δεν πράττετε;
Η πολιτική σκέψη που κυριαρχεί στο ΣΥΡΙΖΑ είναι αχαρακτήριστου επιπέδου αν κριθεί από την μεριά του αν προωθεί κάποια μεγάλη κοινωνική αλλαγή. Εδώ δεν είναι σε θέση να οδηγήσει ούτε καν στην πτώση μιας άθλιας και γελοίας κυβέρνησης. Και αυτό είναι το μεγάλο και βαθύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας:
Δεν υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που να είναι σε θέση να θέσουν με επάρκεια ή έστω με ελπίδα το ζήτημα της κοινωνικής αλλαγής. Και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν επαρκή κοινωνικά κινήματα.
Σε αυτό το σημείο έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι να γκρινιάζουν. Μόνο που πρέπει πρώτα όχι απλώς να γκρινιάζουν προς τον εαυτό του, αλλά να τον ξεφωνίσουν. Γιατί με τις πολιτικές κινήσεις που επιλέγουν να κάνουν ή να μην κάνουν, κανενός είδους κοινωνικό και πολιτικό κίνημα δεν ενθαρρύνεται.
Η κατάσταση στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα τραγική. Από μια μεριά δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Η μόνη ελπίδα που, κατά τη γνώμη μου μπορεί να υπάρξει είναι με επιμονή και υπομονή να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να προσπαθήσουμε αυτόνομα να χαράξουμε νέους δρόμους. Με επιμονή και υπομονή…
Και για να μην κατηγορηθώ ότι εξαντλούμαι απλώς σε κατηγορίες, χωρίς να έχω να προτείνω κάτι άλλο, να θυμίσω την πρόταση μου:
Πρός ΣΥΡΙΖΑ: Η πρόταση μομφής είναι μια μαλακία – Κηρύχτε την κυβέρνηση μη νόμιμη
Ασφαλώς μπορούν να υπάρξουν και άλλες…
………………………………………………………………………………………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου