Η μεγάλη χίμαιρα*

της Ιωάννας Κολοβού

Η ουδόλως πολιτικά ορθή λαϊκή ρήση «Κουτσοί στραβοί τον Άγιο Παντελεήμονα» νομίζω ταιριάζει στο κλίμα των ημερών, καθώς ξεφυτρώνουν σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, κάθε είδους κόμματα και κινήματα τα οποία ετοιμάζονται να ζητήσουν τη ψήφο μας στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.  Μια πρωτοφανής καταιγίδα νεότευκτων «κομμάτων» την οποία για πρώτη φορά βλέπουμε μετά τη μεταπολίτευση. Όλοι ευαγγελίζονται κατά πρώτο τον ιδανικό τρόπο για τη σωτηρία της χώρα και διεκδικούν κατά δεύτερον την ψήφο μας.

Είναι εντυπωσιακό ότι στις έως τώρα προγραμματικές δηλώσεις –όσες τουλάχιστον έχω διαβάσει- ουδένα «κόμμα» αναφέρεται στα προβλήματα το όποιου δήμου και δη της πολυτραυματισμένης Αθήνας. Μιλούν για τη …μεγάλη Ιδέα, για το πώς θα διώξουν τα μνημόνια για το πώς θα εξασφαλίσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, για το πώς θα καταπολεμήσουν τη φορολογική μάστιγα. Είναι να αναρωτιέσαι, μήπως έχουν κάνει λάθος και κάποιος τους είπε ότι έχουμε εθνικές εκλογές και όχι δημοτικές.  Όχι ότι αυτές οι δύο δεν είναι εφαπτόμενοι κύκλοι, όχι ότι οι μεν, δεν αποτελούν πρόκριμα για τις άλλες, αλλά από εκεί, έως αυτό που βλέπουμε  η απόσταση είναι τεράστια…

Αίφνης η Νέα Δημοκρατία συνειδητοποιεί ότι είναι περικυκλωμένη από ένα σωρό μικρά κόμματα τα οποία ζητούν κομμάτι από τις σάρκες της. Εκεί που πίστευε ότι θα προσελκύσει παραστρατημένους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, της βγήκαν μπροστά «παραπλανημένοι» …πολιτευτές δικοί της που ανακοινώνουν στο λαό ότι κακώς ήταν μέχρι τώρα με τη ΝΔ, μετανιώνουν πικρά που ψήφισαν το μνημόνιο αλλά από τούδε και στο εξής θα το πολεμήσουν με λύσσα! Ούτε στους πιο τρελούς της εφιάλτες η ΝΔ δεν έβλεπε τον Βύρωνα Πολύδωρα να ξεστομίζει τέτοια πράγματα.

Από την άλλη στο χώρο της Αριστεράς τα πράγματα είναι πιο θολά. Με σταθερό σημείο το μονολιθικό ΚΚΕ, και τον  ΣΥΡΙΖΑ να ζαλίζεται από τα επανωτά χαστούκια μιας εντελώς λανθασμένης πολιτικής, βλέπει από την κερκόπορτα που ανοίγει προς το κέντρο να συνωστίζονται λογιών- λογιών κόμματα που ευαγγελίζονται τη …μέση λύση, με προεξάρχον το κόμμα των 58 –μια νέα πνοή στην πολιτική με μέσο όρο ηλικίας κάπου στα πρώτα η δεύτερα –ήντα. Μετά το κόμμα των 58, γαία πυρί μιχθείτω.. κάθε πικραμένος ΠΑΣΟΚος και ένα κομματάκι, που διεκδικεί κομματάκι. Ας μη μιλήσουμε εδώ για την αλαζονεία των πολιτευτών του ΠΑΣΟΚ που ακόμα και τώρα που ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος, ονειρεύονται να γίνουν κάτι από Ανδρέα Παπανδρέου (με όλη τη λάμψη και …άλλα τινά που συνεπάγεται αυτό το όνομα).  Άλλα όμως τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας και στο φινάλε κάθε πολιτικός είναι τέκνο του καιρού του.

Υπάρχουν και κάποια άλλα υποψήφια κόμματα για τους Δήμους και αλοιθωρίζοντα προς τη Βουλή βεβαίως (τις Δημοτικές τις βλέπουν σαν πρόβα τζενεράλε, σιγά μη νιάστηκαν για την πόλη τους) που θεωρούν ως λύση σωτήρια, την επιστροφή τη δραχμή. Δυο από αυτά θα κονταροχτυπηθούν σ αυτό το στίβο, με διαφορετικό σημείο εκκίνησης το καθένα και με το κόμμα του Αλαβάνου εμφανώς να κατισχύει.

Εκκολάπτονται  κι άλλα πολλά κόμματα και …αποκόμματα, που δεν ωροδούν προ ουδενός προκειμένου να εξασφαλίζουν το εισιτήριο για την είσοδο στη Βουλή. Είναι χαρακτηριστικό πως ένα από αυτά τα εκκολαπτόμενα εκμεταλλεύεται ασύστολα το όνομα και το όραμα  ενός μεγάλου ανδρός… Όχι μόνο χωρίς να τον ρωτήσουν, παρά αλλοιώνοντας τις ιδέες και την πολιτική πρόταση κατά το δοκούν και συνάπτοντας συμμαχίες ανίερες και ποταπές. Εκμεταλλευόμενοι τον πόθο του ελληνικού λαού για κάτι καινούργιο, χρυσώνουν την πρόσοψη με λαμπερούς τίτλους και με το όνομα του οράματος ΕΚΕΙΝΟΥ, για να κρύψουν από κάτω το σεσηπός, το πεπαλαιωμένο, το ύποπτο μικροσυμφέρον (που ελπίζουν να γίνει μεγάλο-συμφέρον-  εξαπατώντας το λαό).

 Σ αυτές τις εκλογές θα βρεθούμε  μπροστά σε μια τραγική κατάσταση. Σε θλιβερούς μαυρογυαλούρους που παίζουν με τον πόνο και την απελπισία του πολίτη. Μιλάμε πολλές φορές για την τιμωρία των μεγάλων που μας έφτασαν εδώ. Αυτά τα τρωκτικά ποιός θα τα τιμωρήσει;

*Ο τίτλος είναι δάνειος από το ομώνυμο σπουδαίο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση.

*(Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία η Χίμαιρα ήταν φοβερό τέρας, με σώμα κατσίκας, κεφάλι δράκου, και ουρά φιδιού. Από το στόμα εξέπνεε φωτιά.)