Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

«Ποιος θυμάται πια τον Εφιάλτη» τον προδότη;

      Γράφει ο…Σπινθήρας
                     



                          ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ 

                           Ποιος δεν ξέρει τον Εφιάλτη;
                   Ο Εφιάλτης ήταν ο πρώτος προδότης!
                 Τότε ακόμα η προδοσία ήταν αμάρτημα!
                       Θεοί κι άνθρωποι τιμωρούσαν
                               σκληρά τον προδότη.
                         Ποιος δεν ξέρει τον Εφιάλτη;

                  Αργότερα η προδοσία έγινε επάγγελμα!
                 Οι προδότες πηγαίναν στη δουλειά τους
                 όπως οι μαγαζάτορες στα μαγαζιά τους.
                         Πουλούσαν την πραμάτεια
                  και παίρναν τον μισθό τους τακτικά.
                       Παντρεύονταν ανάμεσό τους
               να μην προδώσουν της ράτσας τη σειρά!
               Κι όμως όλος ο κόσμος θυμόταν ακόμα
                την ιστορία του Εφιάλτη τόσα χρόνια!

                   Ώσπου η προδοσία γίνηκε αρετή!
                                Έγινε καθήκον
                            και για τους προδότες
                  θεσπίστηκε εύφημος μνεία ειδική!
                           «Στο σεμνό προδότη
                 τη μεγάλη προδοσία πιστοποιούσα
                       η πατρίς ευγνωμονούσα!»
                  Ποιος θυμάται πια τον Εφιάλτη;

Μόλις διάβασα το άρθρο του Μίκη «Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις», ευθύς αμέσως στο μυαλό μου άρχισε να παίζει αυτό το τραγούδι του Μίκη από το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού». 

Ύστερα θύμωσα. Με εμάς τους Αριστερούς, που κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και καταπίνουμε την ντροπή και τον εξευτελισμό και δεν έχουμε ξεσηκωθεί (όπως θα έκαναν οι παππούδες μας) να πάρουμε παραμάζωμα αυτό το άθλιο γκρουπούσκουλο, τον ΣΥΡΙΖΑ,  που κυβερνά μαζί με Ακροδεξιούς και πρωθυπουργό ένα κουτσαβάκι. Μα τι λέω; τα κουτσαβάκια είχαν έναν κάποιον ηθικό κώδικα, τον δικό τους. Βέβαια, δεν ταίριαζε με τον ηθικό κώδικα της κοινωνίας, αλλά είχαν. Πώς να τον πω; αλήτη; Μα κι οι αλήτες έχουν κάποιον ηθικό κώδικα. Παλιάνθρωπο! Έτσι θα τον πω. 

Όμως, η ευθύνη είναι ολόκληρη δική μας, των Αριστερών. Γιατί δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της λευτεριάς και σκύβουμε το κεφάλι και δεν αγωνιζόμαστε. Μόνο τρέχουμε στο Μακρονήσι μια φορά τον χρόνο και στην Καισαριανή και στην Κοκκινιά, για ν’ αποτίσουμε φόρο τιμής στους πεσόντες κομμουνιστές. Και δεν ντρεπόμαστε, που χρησιμοποιούμε τους νεκρούς ήρωες σαν άλλοθι της δικής μας δειλίας. 

Τι άλλο είμαστε, αν όχι δειλοί, βολεμένοι και ανεύθυνοι; Καμμία δικαιολογία δεν έχουμε. Κι όποιος ξαναπεί «και να ’ρθει η δεξιά;» θα του απαντήσω: « Ποια δεξιά; Ο Αλέξης την ξεπέρασε!». Ειρήσθω εν παρόδω, ο δημοσιογράφος Κύρτσος (ναι, ξέρω δεν τον συμπαθείτε, επειδή είναι δεξιός) είπε (δείτε τι είπε) ότι ο Σαμαράς είχε αρνηθεί τον Άραξο στους Αμερικανούς.  

Ποια δεξιά; Η Ηριάννα που είναι αθώα δεν είναι στη φυλακή;

Ποια δεξιά; Ο δολοφόνος του Φύσσα επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν βγήκε από τη φυλακή; 

Ποια δεξιά; Το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ξεπούλησε 14 αεροδρόμια και ολόκληρη τη χώρα για 99 χρόνια; Θα πείτε ότι και η ΝΔ ψήφισε το τρίτο μνημόνιο. Σωστά. Κι εγώ σας ρωτώ: Ένα δεξιό κόμμα να μην στήριζε μια δεξιά κυβέρνηση; Ή μήπως περιμέναμε από τη δεξιά να κάνει το επαναστατικό της άλμα; Η δεξιά είναι δεξιά. Συντήρηση. 
Ποια δεξιά; Πέρασε πιο δεξιά στη διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Καλά το είχε γράψει ο Μίκης, ότι το κυβερνητικό μόρφωμα είναι η πιο δεξιά κυβέρνηση που πέρασε από συστάσεως ελληνικού κράτους. Και έσπευσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛίτες να του πουν: «Τι είναι αυτά που λες Μίκη μας;» (βάλανε το «μας» δήθεν μου και τάχα μου ότι τον αγαπάνε) «εμείς Μίκη μας, περάσαμε χούντα, φυλακές…» Λες κι ο Μίκης δεν πέρασε Μακρόνησο, χούντα, φυλακές, εκτοπίσεις και εξορίες και πρέπει να του τα θυμίσουν… ότι τα πέρασαν εκείνοι… 

Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» είναι βολικό. Δίνει άλλοθι στο γκρουπούσκουλο, βολεύει κι εμάς– «που να τρέχουμε για ξεσηκωμούς τώρα;» «άσε να δούμε πώς θα την παλέψουμε», «κοίτα οι άλλοι κάνουν μπίζνες, εμείς στην απ’ έξω;» Και άλλα παρόμοια…   

Ποια δεξιά; Υπάρχει πιο δεξιά πράξη από το να προδίδεις τους δικούς σου; Την οικογένειά σου; Και ποια οικογένεια δέχεται στους κόλπους της εκείνον που την πρόδωσε; Καμία, ποτέ και πουθενά στον κόσμο. 

Εμείς οι Αριστεροί γιατί δεχόμαστε ένας παλιάνθρωπος να διασύρει την ιδεολογία και την ιστορία της Ελληνικής Αριστεράς; Γιατί δεχόμαστε να μας πουλάει σε αμερικανικό παζάρι; 

Προ ημερών, ο Εφιάλτης επισκέφτηκε τη Μακρόνησο παρέα με κάτι αστυνομικούς. Το κατάπιαμε κι αυτό. Γιατί, βεβαίως, αν φύγει το γκρουπούσκουλο μπορεί να έρθει η… επάρατος δεξιά. Ε, ας έρθει. 

Εγώ τη δεξιά δεν την φοβάμαι. Γιατί την ξέρω καλά και ξέρω τι να περιμένω από αυτήν. Τη σοσιαλδημοκρατία φοβάμαι, γιατί γνωρίζω τη βρώμικη ιστορία της και τον ποταπό της ρόλο ολόκληρο τον 20ο αιώνα, που συνεχίζεται… Κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν κάνει η δεξιά, για να μη λερώσει τα μεταξωτά της πουκάμισα. Αυτό κάνει.   
Ο Εφιάλτης μας πούλησε στους Αμερικανούς θηρευτές.

Ο Εφιάλτης ταπεινώνει ένα ολόκληρο έθνος.

Ο Εφιάλτης επισκέφτηκε την Μακρόνησο!

Αλλά, «ποιος θυμάται πια τον Εφιάλτη» τον προδότη; 

Η ύβρις πάντα τιμωρείται. Μόνη μας ελπίδα, πλέον, μόνον οι Ερινύες.   


Ο Σπινθήρας
info@theodorakism.gr

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ - του Μίκη Θεοδωράκη

Άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη («Χανιώτικα Νέα», 23.10.2017)


Η φωτογραφία δείχνει τις πλάτες του Τραμπ και του Τσίπρα, καθώς προχωρούν. Ο δικός μας, αριστερά του Τραμπ, με το δεξί του χέρι έχει αγκαλιάσει τον Πρόεδρο της Αμερικής. Τον παγκόσμιο ηγέτη των μεγαλοθηρευτών. Τον δεινόσαυρο! Τι να του λέει άραγε μετά το δημόσιο λιβάνισμα μπροστά στις κάμερες, με κείνα τα περί «διαβολικής» επιδεξιότητας που τελικά καταλήγει στο …. καλό;

« - Βασίσου σε μένα. Είδες με τι ευκολία αρνήθηκα τον παλιό εαυτό μου με τις παιδικές ασθένειες της ναυαγισμένης Αριστεράς; Τις εθνικές μας αυταπάτες που τώρα κατάλαβα πόσο νυχτωμένος ήμουνα όταν σας χαρακτήριζα «φονιάδες των Λαών». Τη στιγμή που σας είδα να με υποδέχεστε στην πόρτα του Λευκού Οίκου, είδα φως, λες και έβγαινα από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Ξαναγεννήθηκα και γι’ αυτό σας χαϊδεύω την πλάτη! Χαϊδεύω την υπερδύναμη, την μεγάλη και πλούσια Αμερική και υπόσχομαι να μετατρέψω την χώρα μου σε ένα ανάχωμα εναντίον των βαρβάρων εχθρών του ελεύθερου κόσμου, όπως έκανε ο Λεωνίδας με τους Πέρσες! Γι’ αυτό βοηθήστε με να στερεωθώ, να βγω από την κρίση και να μοιράσω λίγα χρήματα ώστε να αποκτήσω λαϊκή βάση κι από κει και πέρα, μαζί με την άνθρωπό σας τον Πάνο θα φροντίσουμε να αποκτήσουμε τη δύναμη που ταιριάζει σε εκπροσώπους σας σ’ αυτό το κρίσιμο πόστο το τόσο πολύτιμο για τα στρατηγικά σας συμφέροντα.

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

ΑΡΘΡΟ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ


Θα ήθελα να ξεκινήσω το κείμενό μου αυτό με μια αναφορά σε δύο θέματα που με έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα.
Το πρώτο αφορά το μέλλον και είναι η κριτική μου για την αλλοίωση του Πολιτεύματος. Το δεύτερο έχει να κάνει με το πρόσφατο παρελθόν, την ίδρυση της Σπίθας και την πρότασή μου για τη δημιουργία ενός Παλλαϊκού Μετώπου που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα μπορούσε όχι μόνο να λειτουργήσει σαν όργανο που θα μας έβγαζε από την κρίση αλλά και να αποτελέσει τη μεγάλη ιστορική ευκαιρία που θα μας οδηγούσε στην αυτοτέλεια της χώρας και από κει στην κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

Άρθρο MΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ


Θα ήθελα να εκφράσω την βαθειά ανησυχία μου για την κατάσταση στην οποία έχει φτάσει ο Λαός μας ύστερα από τη σκληρή δοκιμασία στην οποία τον έχουν ρίξει τα Μνημόνια στα τελευταία χρόνια.

Πρέπει ο Λαός μας να μάθει ότι οι συμβάσεις τις οποίες μας επέβαλε το ΔΝΤ και η Ευρώπη διαφέρουν από εκείνες που έχουν υπογραφεί με την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία, οι οποίες είχαν καθαρά οικονομικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό και οι χώρες αυτές βγήκαν από τα Μνημόνια. Στην δική μας περίπτωση, επιβλήθηκαν όροι πρωτοφανείς με πρόσχημα το χρέος. Όροι όπως η απεμπόληση της εθνικής μας κυριαρχίας, η κατάσχεση από τους δανειστές του εθνικού μας πλούτου και η δέσμευση της εθνικής μας περιουσίας.

Απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη σε μια άγνωστη φωνή στο φεστιβάλ της ΚΝΕ (Γ' μέρος)

13.10.2017

Σχετικά με το κυβερνητικό πρόγραμμα της «Σπίθας» με βασικό άξονα την εκμετάλλευση του Εθνικού μας Πλούτου με την μέθοδο των Κοινοπραξιών, πρέπει να τονίσουμε ότι θέσαμε ως προϋπόθεση την ύπαρξη μιας Κυβέρνησης μετά από την εκλογική νίκη του Πατριωτικού Λαϊκού Μετώπου με κεντρικό στόχο την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Φυσικά δίχως Εθνική Ανεξαρτησία όπως ακριβώς είναι η χώρα μας σήμερα, οι «Κοινοπραξίες» μεταβάλλονται στις γνωστές «επενδύσεις» δηλαδή σε πράξεις που αντικαθρεφτίζουν την εξάρτηση της χώρας. Σ’ αυτό το σημείο συμφωνούμε με το ΚΚΕ και την ομιλία του σ. Δ. Κουτσούμπα στην ομιλία του στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Με άλλα λόγια, μέσα στις σημερινές συνθήκες της πολλαπλής εποπτείας της χώρας μας από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη των Τραπεζών, κάθε οικονομική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης καταλήγει σε ξένα ταμεία και μεγαλώνει την οικονομική μας εξάρτηση από τους ξένους αντί να την ελαττώνει.

Απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη σε μια άγνωστη φωνή στο φεστιβάλ της ΚΝΕ (B' μέρος)


Γιατί το ΚΚΕ δεν ήθελε τους 300.000 νέους που έφερε η πολιτική μου στην αγκαλιά της Αριστεράς; Τόσο πολύ τους ενοχλούσε ή τους φόβιζε η παρουσία μου, ώστε μαζί με μένα να θυσιάσουν ένα τόσο μεγάλο κίνημα που αναπτύχθηκε μέσα στις συνθήκες της πρωτοφανούς κρατικής-αστυνομικής τρομοκρατίας αψηφώντας διώξεις και συνέπειες όπως την απώλεια της εργασίας, τον αποκλεισμό από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και τον κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητας, ακόμα και της ζωής τους;

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

Ο Μίκης Θεοδωράκης και η θεωρία της Συμπαντικής Αρμονίας-Μάθημα Φιλοσοφίας στο Α.Π.Θ.




Νιώθοντας ιδιαίτερη χαρά, μεγάλη τιμή και πνευματική εγρήγορση, αποφάσισα να αφιερώσω –στο Α’ εξάμηνο του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους 2017-2018– ένα μάθημα κατεύθυνσης [δεκατρείς (13) διαλέξεις] του Τομέα Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ. στη σκέψη του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, αγωνιστή και στοχαστή Μίκη Θεοδωράκη, με θέμα: Ο Μίκης Θεοδωράκης και η θεωρία της Συμπαντικής Αρμονίας.
     Στην εξαιρετικά δύσκολη ιστορική και υπαρξιακή στιγμή που ζει η Ελλάδα, πιστεύω πως η φιλοσοφική και επιστημονική συζήτηση –με αφετηρία τις δυνατότητες της ακαδημαϊκής διδασκαλίας– των θεμάτων της πνευματικής δημιουργίας, της σχέσης του ανθρώπου με τον εαυτό του, το(ν) άλλο και το σύμπαν και της ελληνικής πολιτισμικής συνείδησης, τα οποία μας προτείνει η βαθιά εμπνευσμένη θεωρία του Μίκη Θεοδωράκη, μπορεί να εμπλουτίσει το υλικό της αναζήτησης –από πλευράς όλων μας, αλλά κυρίως των νέων που φοιτούν– υπαρξιακής, πολιτικής και αισθητικής διεξόδου από τη δοκιμασία της κρίσης που βιώνουμε και, συγχρόνως, να συμβάλει στην ενίσχυση της θετικής σύνδεσης ανάμεσα στην πανεπιστημιακή διανόηση και την εθνική αυτοκατάφαση.
     Το μάθημα είναι ανοιχτό και στο μη ακαδημαϊκό κοινό. Πραγματοποιείται κάθε Παρασκευή, ώρα 18.30-21.00 (στο διάστημα 2 Οκτωβρίου 2017 έως 12 Ιανουαρίου 2018), στην αίθουσα 7 του παλαιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. (είσοδος επί της οδού Εθνικής Αμύνης).
     Η σύντομη περιγραφή του περιεχομένου του μαθήματος, όπως δημοσιεύεται στον Οδηγό Σπουδών του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, είναι η ακόλουθη:  

Ο Μίκης Θεοδωράκης και η θεωρία της Συμπαντικής Αρμονίας

     «Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, διευρύνοντας τον ορίζοντα των πυθαγορείων, συνδέει το βίωμα της μουσικής σύνθεσης με την εμπειρία της έντασης ανάμεσα στην αρμονία του σύμπαντος και το χάος, κατά την οποία η περατή διάσταση του δημιουργού διεγείρεται από την παρουσία της απειρότητας. Το άπειρο δονείται μέσα στη μουσικότητα του ψυχισμού δίνοντας αισθητή μορφή στις κινήσεις των νοημάτων της αρμονίας, ο ήχος των οποίων εκδηλώνεται με έναν διττό τρόπο: αφενός ανταποκρίνεται στη δομή και την ποιότητα των συμπαντικών δονήσεων (των άστρων, των πλανητών και των γαλαξιών)· αφετέρου δίνει μουσική υπόσταση στην αχανή, συναρπαστική ζωή αυτών των δονήσεων, ακολουθώντας τον δημιουργικό οίστρο του συνθέτη. Εδώ εντοπίζουμε την κρίσιμη λειτουργία της αισθητοποίησης των νοημάτων στο εσωτερικό μιας στοχαστικής φαντασίας, η οποία νιώθει τους ήχους του μέλους, ενόσω μορφοποιεί τη ροή τους. Η κίνηση των αισθήσεων μέσα στη σκέψη και η δράση του νου μέσα στις εικόνες και το συναίσθημα του ρυθμού και της μελωδίας, διατρέχουν την ηχητική εμπειρία του σύμπαντος, μετουσιώνοντας τη δυσαρμονία του χάους (τα διάφωνα) σε αρμονία της εξύψωσης (τα σύμφωνα). Κατ’ αυτή τη διεργασία της μουσικής έμπνευσης τα ορθολογικά στοιχεία συχνά εκτρέπονται, με το να αντιστέκονται στην ορμή που τείνει να τα μετατρέψει σε ποιητικές δυνάμεις. Συμβαίνει όμως τότε να υπερβαίνονται από τον διονυσιακό παλμό ενός πάθους που τα εξαγνίζει, διαλύοντας το σκότος της κυριαρχικότητάς τους μέσα στην ευφορία του απολλώνειου βιώματος της ομορφιάς.
     Ο Μίκης Θεοδωράκης εντοπίζει σε αυτή τη νίκη των ποιητικών δυνάμεων την επικράτηση του ενστίκτου της αρμονίας κατά την αναμέτρησή του με τη ροπή προς το χάος και την καταστροφικότητα: ο πνευματικός μας εαυτός, ο οποίος αποτελεί την πεμπτουσία της ύπαρξής μας, ενστερνίζεται νικηφόρα τα ιδανικά της δημιουργικότητας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης απελευθερώνοντας την ορμή τους μέσα στον υλικό κόσμο, έτσι ώστε να αποδυναμωθεί η κτηνώδης διάσταση του ανθρώπου – αυτή που σήμερα, με το να χειρίζεται κυριαρχικά την τεχνολογία, απειλεί όσο ποτέ με βαθιά υποδούλωση αλλά και με ουσιαστικό αφανισμό τη ζωή μας στον πλανήτη. Έτσι η Συμπαντική Αρμονία εκδηλώνει την έντονη πολιτική της διάσταση.
     Ο Θεοδωράκης διερευνά σε βάθος τον υπαρξιακό τόνο αυτής ακριβώς της διάστασης, εξειδικεύοντάς τον στην περίπτωση της Ελλάδας. Η πολιτική εμπειρία, η αισθητική διαύγεια και ο διορατικός ψυχισμός του συνθέτη συλλαμβάνουν και αναλύουν μια ξεχωριστή πρόταση για την υπέρβαση της κρίσης στη χώρα μας, όπου πρωταγωνιστεί η διερεύνηση μιας θεμελιακής αντίφασης: εκείνης ανάμεσα στον εθνικό μηδενισμό, ο οποίος μας τρέπει στο χάος, και την τόλμη μιας στοχαστικής αυτοκατάφασης της ελληνικής πολιτισμικής συνείδησης, η οποία επιβεβαιώνει την Αρμονία μιας εξύψωσης που μας ενώνει.»

Παναγιώτης Δόικος
Αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

Ανυπακοή: Ένα καθήκον που ΠΡΕΠΕΙ να τιμωρείται

Γράφει ο …Σπινθήρας




Η έννοια της «Πολιτικής Ανυπακοής» υφίσταται αρκετά χρόνια, με κύριους εκφραστές τον Αμερικανό θεωρητικό Χένρι Θόρο (1817-1862) και βεβαίως τον Ινδό Μοχάντας «Μαχάτμα» Γκάντι (1869-1948). Ο τελευταίος μάλιστα ακολουθώντας την τακτική, της «παθητικής» Πολιτικής Ανυπακοής (χωρίς τη χρήση βίας) σε άδικους νόμους επικυρίαρχων, κατάφερε με την στήριξη του ινδικού Λαού να «ρίξει» την Βρετανική Αυτοκρατορία και να κερδίσει η Ινδία την Ανεξαρτησία της! Στην Ελλάδα, η Πολιτική Ανυπακοή, ακούστηκε δυνατά το 2010, από τον Μίκη Θεοδωράκη στην Ιδρυτική Διακήρυξη της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών!

Δεν έχουμε μάθημα ιστορίας σήμερα στη στήλη, αλλά η ιστορία πάντα μας διδάσκει, είτε της το ζητήσουμε, είτε όχι! Έχει αποδειχθεί δε, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, κάνοντας κύκλους. Και πώς να μην επαναλαμβάνεται, όσο το ζήτημα της εξουσίας δεν λύνεται ριζικά μέσα στις ανθρώπινες Κοινωνίες.

Με τον όρο «ζήτημα εξουσίας» εννοώ βέβαια το πώς διαχειρίζεται ο εξουσιαστής (Δήμαρχος, Νομάρχης, Υπουργός, Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Κράτους ή Πλανητάρχης!) την εξουσία που κατέχει, είτε την κατέχει με λαϊκή εντολή (Δημοκρατία), είτε απολυταρχικά (Δικτατορία).

Ερχόμαστε στο σήμερα, καθώς ανοίγοντας την τηλεόρασή μας ή τον υπολογιστή μας, πέφτουμε σε δύο χαρακτηριστικές ειδήσεις: Η μία είναι της κατάστασης στην Καταλονία με το Δημοψήφισμα για την Ανεξαρτητοποίησή της και η άλλη της σύλληψης του Στράτου Δασκαρόλη, ανέργου από την Καλαμάτα, για μη πληρωμή διοδίων.

Στις δύο αυτές χαρακτηριστικές περιπτώσεις, έχουμε δύο κοινά. Το ένα είναι η Ανυπακοή και το άλλο η αντιμετώπιση της ανυπακοής από την εξουσία.

Όπως φαίνεται, η πλειοψηφία του καταλανικού Λαού, επιθυμεί την πλήρης ανεξαρτητοποίησή του, από το ισπανικό κράτος. Μέχρι τώρα, υπάρχει σχετική ανεξαρτησία σε επί μέρους θέματα (Παιδεία/Γλώσσα, Πολιτισμός, Δημόσια Διοίκηση, Οικονομία, κ.α.). Ωστόσο, την τελευταία 10ετία, έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες, φτάνοντας πλέον στο ιστορικό Δημοψήφισμα τα 1ης Οκτωβρίου για την πλήρης και οριστική Ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας.

Κάπου εδώ ερχόμαστε στην Ανυπακοή.

Η ισπανική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, κρίνει παράνομη την διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος στην περιφέρεια της Καταλονίας. Η κυβέρνηση (διοίκηση) της Καταλονίας ωστόσο δεν πτοείται και προχωρά στην διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος. Οι εικόνες που ακολούθησαν, με την αστυνομία να χρησιμοποιεί πρωτοφανή μέσα απέναντι σε άοπλους πολίτες, απαγορεύοντας την είσοδό τους με σκληρή βία στα εκλογικά κέντρα, ήταν κάτι που λίγοι ίσως φαντάζονταν πως θα μπορούσε να συμβεί. Παρ’ όλ’ αυτά, η συμμετοχή έφτασε στο 42% και το αποτέλεσμα ήταν κατά 90% υπέρ της Ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας από το ισπανικό κράτος.

Την ίδια περίοδο, προέκυψε στη χώρα μας η είδηση της σύλληψης του ανέργου Στράτου Δασκαρόλη για ανυπακοή στη πληρωμή διοδίων. Το ποιος είναι ο Στράτος, ποιο το παρελθόν του, ουδεμία σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία, είναι πως συμμετείχε κάποτε σε ένα Κίνημα άρνησης πληρωμής διοδίων, το οποίο τότε στηρίχτηκε από τα μέλη της τωρινής κυβέρνησης! Της κυβέρνησης δηλαδή, που τώρα φυλακίζει αυτούς που έπρατταν, όπως ακριβώς έπρατταν και τα δικά της μέλη, πριν γίνει κυβέρνηση! Η απόλυτη σχιζοφρένεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Ο Στράτος Δασκαρόλης λοιπόν, εφάρμοσε την ανυπακοή του, απέναντι σε άδικους νόμους, όπως είναι η ύπαρξη διοδίων σε χώρα με επικίνδυνους/ανύπαρκτους δρόμους και παράλληλα με την ύπαρξη φορολογίας, μέσω τελών …κυκλοφορίας! Είμαστε δηλαδή η μοναδική –απ’ όσο γνωρίζω- χώρα, που έχει θεσπίσει παράλληλα με την ύπαρξη διοδίων κατά μήκος και πλάτος της επικράτειάς της ΚΑΙ τέλη κυκλοφορίας. Και ο Στράτος, μαζί με 100άδες άλλους, τι έπραξε; Ανυπακοή.

Ποια ήταν η αντιμετώπισή του από το κράτος; Η φυλάκιση, σε περίπτωση άρνησης πληρωμής προστίμων. Όπως και έγινε.

Θα μου πείτε, αρκετοί άλλοι εφάρμοσαν τέτοιου είδους ανυπακοή, ανάμεσά τους και ο υπογράφων! Και ακόμη την εφαρμόζουμε! Προφανώς όμως, έπρεπε να υπάρξει το παράδειγμα εκφοβισμού προς τους άλλους! Ένας στη φυλακή, για να συμμορφωθούν και οι υπόλοιποι. Θα έρθει και η σειρά μας; Καλώς να ορίσουν…

Αλλά βρε παιδί μου, αυτή η περίπτωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν χωνεύεται με τίποτα! Εκεί που λες «τα έχω δει όλα», σου κάθεται μία τέτοια είδηση και λες, «ε, όχι!».

Η τωρινή κυβέρνηση, το 2011-12 συμμετείχε ενεργά ως αντιπολίτευση, στο κλείσιμο των διοδίων! Δίπλα σε αυτούς που δικάζει σήμερα, βρισκόταν ο πρωθυπουργός Alexis Tsipras και άλλα μέλη της σημερινής κυβέρνησης, στηρίζοντας την άρνηση πληρωμής διοδίων! Μέλη του …ΣΥΡΙΖΑ, έκλειναν τα διόδια! Ναι, οι φωτογραφίες των μελών του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά από μπλοκαρισμένα διόδια δεν είναι …μοντάζ!

Ο ίδιος ο Alexis, το έλεγε ξεκάθαρα μπροστά στις κάμερες:
«Εάν φτάσουμε στο σημείο, τη στιγμή που δεν έχει κάτσει στο σκαμνί ούτε ένας υπουργός για τη Siemens, ούτε ο Τσουκάτος ούτε ο Μαντέλης για όλα αυτά τα σκάνδαλα, τη στιγμή που οι μεγαλοκατασκευαστές κερδίζουν από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και δεν υπάρχει ένας να καταγγείλει αυτές τις αποικιοκρατικές συμβάσεις, και κάτσουν στο σκαμνί πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν το χαράτσι των διοδίων, τότε η αντίδραση θα είναι ακόμη μαζικότερη»!

Αυτά δήλωνε ο Alexis Tsipras σαν αντιπολίτευση. Την στιγμή που σήμερα σαν εξουσία, φυλακίζει αυτούς που έμειναν πιστοί στην τακτική της Ανυπακοής.

Δεν θα σας κουράσω άλλο, με το «ζήτημα της εξουσίας» σήμερα. Ως πολίτης όμως, πιστός στην Ανυπακοή που πρώτος στην Ελλάδα κήρυξε ο Μίκης Θεοδωράκης το 2010, αφιερώνω στον ίδιο την φράση του πρωθυπουργού μας στο παρακάτω βίντεο, αναφερόμενος στην τότε κυβέρνηση:

«Οι μέρες της εξουσίας τους, θα είναι μετρημένες»


ΠΗΓΗ: http://theodorakism.blogspot.gr

Σ. ΔΑΣΚΑΡΟΛΗΣ: " ΕΓΩ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΙΣΩ , ΘΑ ΠΑΩ ΦΥΛΑΚΗ"





Στις 26-09-2017, ο Μίκης Θεοδωράκης χαρακτήρισε σε άρθρο του την σημερινή κυβέρνηση των Σύριζα-Ανέλ, ως την δεξιότερη κυβέρνηση από το 1831 ως σήμερα.
Και δικαίως!
  
Στις 27-09  συνελήφθη και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος, ο παλιός μας συναγωνιστής (Σπίθα Καλαμάτας), Στράτος Δασκαρόλης, διότι "δε συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις", ώστε να πληρώσει τα πρόστιμα που του επιβλήθηκαν γιατί τόλμησε να ασκήσει το δικαίωμά του για ελεύθερη διέλευση σε εθνικό δρόμο!

Ενσυνείδητα ο Δασκαρόλης αρνείται να πληρώσει το χρηματικό πρόστιμο,ανταλλάσσοντάς το με την ελευθερία του (42 ημέρες κράτησής του στη φυλακή).

Θεωρούμε τη στάση  του, πράξη αντίστασης κι ανυπακοής απέναντι στο καθεστώς των Μνημονίων κι απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή του.

Είμαστε βέβαιοι ότι διώκεται για την συνολική αγωνιστική του δράση, απέναντι στο σύστημα υποδούλωσης του λαού μας.

"Ελεύθερη Καλαμάτα"  βάστα γερά κράτα καλά...

Σπίθα Θεσσαλονίκης