Οι αδερφωμένοι συστημικοί ενάντια στον Μίκη - Της Αναστασίας Βούλγαρη

Ενωμένη η συστημική αριστερά επιτίθεται μαζί με την κυβέρνηση στον Μίκη Θεοδωράκη, επειδή ήταν ο κεντρικός ομιλητής στο πανελλήνιο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, που έγινε στις 4 Φεβρουαρίου 2018 στην πλατεία Συντάγματος. 

Η επίθεση εντάθηκε περισσότερο όταν ο Μίκης στις 16 Φεβρουαρίου ζήτησε Δημοψήφισμα με τη δήλωσή του-απάντηση στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος είπε ότι «ο όρος “Μακεδονία” στην ονομασία της ΠΓΔΜ είναι δεδομένος». 

Ο Μίκης επιχείρησε, για πολλοστή φορά μετά το 2010, να ενώσει τον λαό. Ο λαός ανταποκρίθηκε και πάλι στο κάλεσμα του Μίκη, αλλά οι ίδιοι κομματικοί μηχανισμοί της αριστεράς, σε ρόλο αναχώματος του συστήματος,  μαζί με τους οπαδούς τους ξαναμπήκαν εμπόδιο στην λαϊκή ενότητα.

Με πρωτοφανή συγχρονισμό και πρωτοφανή σύμπνοια μέλη, ψηφοφόροι και οπαδοί όλων των κομμάτων της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και σε μία πρωτοφανή  σύμπνοια με την κυβέρνηση εφόρμησαν  στο διαδίκτυο (κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) να κατασπαράξουν τον Μίκη Θεοδωράκη.

Ακατανόμαστες ύβρεις, κατάρες και πρόστυχα λόγια γράφτηκαν  με ασύλληπτο σαδισμό και γέμισαν το διαδίκτυο. Τόσο απάνθρωπα και τόσο χυδαία που θα τα ζήλευαν ακόμη και οι ίδιοι οι βασανιστές του Μίκη.   

Ιστοσελίδες και ιστολόγια που διατηρούν κομματικά μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται σε έναν αγώνα κατασυκοφάντησης του Μίκη και διαστρέβλωσης της ομιλίας του στο συλλαλητήριο. 

Εθνομηδενιστές ηγετίσκοι και αρθρογράφοι, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές περσόνες, όλοι υπάλληλοι του συστήματος, κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στον Θεοδωράκη. Από κάτω τους οι αδαείς και φανατικοί οπαδοί τους,  ως χρήσιμα εργαλεία του συστήματος. 

Όλοι αυτοί, που σήμερα ενώθηκαν ενάντια στον Μίκη, είναι οι ίδιοι που πολέμησαν με νύχια και με δόντια τη Σπίθα. Είναι οι ίδιοι που χτύπησαν κάθε προσπάθεια του Μίκη για τη δημιουργία Μετώπου την περίοδο 2010-2012 και έτσι άνοιξαν τον δρόμο στη σημερινή ζοφερή κατάσταση. 

Φοβούνται τον Μίκη και τη δύναμη του λαού

Ο Θεοδωράκης στο συλλαλητήριο τους ξεμπρόστιασε, γι αυτό πέρασαν σε ανοικτή, δημόσια και απροκάλυπτη επίθεση. Τώρα ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που σπιλώνουν, λοιδορούν και πολεμούν κάθε προσπάθεια επικοινωνίας και ενότητας των λαϊκών δυνάμεων. Οι διώκτες του λαού  φανερώθηκαν. 

Οι σημερινοί φανεροί διώκτες του Θεοδωράκη είναι τα πολιτικά παιδιά των στελεχών του δογματικού γραφειοκρατικού μηχανισμού, που κατασκεύαζαν ψευδή δημοσιεύματα και τα διοχέτευαν στις αστικές εφημερίδες την πρώτη περίοδο της Μεταπολίτευσης. Εκείνα δε τα στελέχη ήταν τα πολιτικά παιδιά  του δογματικού γραφειοκρατικού μηχανισμού που κατέλαβε τα καθοδηγητικά όργανα της Αριστεράς από τον Εμφύλιο και μετά. Ήταν και είναι το απόστημα επάνω στο σώμα της πραγματικής Αριστεράς. 

Ο Θεοδωράκης στο συλλαλητήριο έσπασε το απόστημα και τώρα τρέχει το πύον. Θα καθαρίσει η πληγή και μετά θα επουλωθεί. Κι έτσι το σώμα θα είναι και πάλι υγιές, ώστε να κυοφορήσει και να γεννήσει τη Νέα Αριστερά. 

Οι αδελφωμένοι συστημικοί φοβούνται μήπως πραγματοποιηθεί το όραμα της λαϊκής ενότητας με στόχο την απελευθέρωση, γι αυτό παριστάνουν ότι ενοχλήθηκαν με το «αριστερόστροφος φασισμός» που είπε ο Μίκης και με τον σαρκασμό του προς όλους εκείνους οι οποίοι μέρες πριν το συλλαλητήριο τον κατηγορούσαν ότι «θα πάει να ξεπλύνει τους φασίστες». Παριστάνουν ότι δεν γνωρίζουν ότι «αριστερόστροφος» σημαίνει εκείνος που παριστάνει τον αριστερό και όχι ο αριστερός. Ότι δεν κατάλαβαν ότι ο Μίκης, υπερασπιζόμενος και πάλι την πραγματική Αριστερά, αυτό που ουσιαστικά είπε είναι ότι μέσα στην αριστερά έχουν παρεισφρήσει στοιχεία αντι-αριστερά. Τρέμουν στην ιδέα ότι αποκαλύπτεται ότι τα αντι-αριστερά στοιχεία είναι αυτοί οι ίδιοι.

Φοβούνται, γιατί αποκαλύφθηκε ότι στηρίζουν υπόγεια την κυβέρνηση. 

Πιάστηκαν από μια ομάδα φασιστών που εμφανίστηκαν (με δική τους πρωτοβουλία άραγε;) δύο-τρεις ώρες πριν το συλλαλητήριο, φυσικά για να τους πάρει η κάμερα, για να γράφουν επί 17 ημέρες ότι ο Μίκης έγινε φασίστας! (Και μόνο που αναγκάζομαι να το γράψω αυτό ντρέπομαι για λογαριασμό τους). 

Δεν είχε προλάβει να τελειώσει το συλλαλητήριο και το διαδίκτυο ήταν ήδη γεμάτο με τις ασχημίες τους. Γιατί; 

Διότι φοβήθηκαν επειδή κατάλαβαν αμέσως ότι το ένα- ενάμιση εκατομμύριο που ήταν στο Σύνταγμα ήταν από όλες τις παρατάξεις του δημοκρατικού τόξου και από όλες τις κοινωνικές τάξεις και κυρίως από τα λαϊκά και μικροαστικά στρώματα. 

Αυτό σημαίνει ότι ο λαός εκείνες τις ώρες ήταν ενωμένος κάτω από ένα εθνικό πρόταγμα που ξεπερνούσε το πρόβλημα του ονόματος των Σκοπίων και αναδείκνυε το βασικό και κυρίαρχο ζήτημα: Της Εθνικής Ανεξαρτησίας. 

Έτσι, βάλθηκαν να διαλύσουν και πάλι το λαϊκό κίνημα που γεννιόταν εκείνη τη στιγμή, επειδή γνωρίζουν ότι η δύναμη του ενωμένου λαού είναι ικανή να διεκδικήσει και να κατακτήσει την εθνική ανεξαρτησία, δηλαδή την ελευθερία της πατρίδας, που σημαίνει την ελευθερία του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας. 

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν 

Έγραψε ο Στέλιος Ελληνιάδης στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς: «Οι επιτόπιες μετρήσεις της ΚΑΠΑ Research που δημοσιεύτηκαν στο Βήμα επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις των αυτοπτών. Το 87% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι ο βασικός λόγος συμμετοχής στο συλλαλητήριο ήταν η έκφραση της αντίθεσης στις εξελίξεις στο “σκοπιανό”. Οι πολίτες που πήραν μέρος δεν άλλαξαν γνώμη για το όνομα “Μακεδονία” από τα συλλαλητήρια του 1992, ενώ τα στελέχη που προέρχονται από ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΣΥΝ άλλαξαν. Γιατί άραγε; Μπήκε πιο βαθιά ο αμερικανικός δάκτυλος;»

Πολλή σωστή ερώτηση, την θέτουμε και εμείς.

«Σύμφωνα με την ΚR, ο καταμερισμός, σε επίπεδο πολιτικής τοποθέτησης, ήταν περίπου 54% Κέντρο και Δεξιά και 36% Κέντρο και Αριστερά, με πιο ισχυρό στο σύνολο το Κέντρο, συν ένα 10% που δεν έδωσε συγκεκριμένη πολιτική επιλογή. Κοινό σημείο της πλειονότητας αυτού του πολύμορφου πλήθους, πέρα από το “μακεδονικό”, ήταν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 που ψηφίστηκε από το 52% των παρόντων στο συλλαλητήριο, σύμφωνα με την έρευνα της ΚR, έναντι του 24% που ψήφισε ΝΑΙ (οι υπόλοιποι δήλωσαν ότι δεν ψήφισαν ή έριξαν λευκό και άκυρο). […] Η αντίθεση στα κόμματα εξουσίας εκφράστηκε εντονότερα και σαφέστερα από ένα 29% που δήλωσε απερίφραστα ότι είναι τόσο απογοητευμένο και θυμωμένο που επιθυμεί την “ανατροπή του συστήματος”, ενώ μόνο ένα φτωχό 7% εμπιστεύεται ακόμα τα κόμματα.»

Τι κατόρθωσε ο Μίκης

Με την παρουσία του συσπείρωσε τον ελληνικό λαό, ο οποίος έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα στην οικουμένη: «Είμαστε όρθιοι!» 

Ανέδειξε τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Πατριωτισμού και της Πατριωτικής Αριστεράς και τη ρεαλιστική δυνατότητα ενότητάς τους. 

Αποκάλυψε ότι «υπάρχει ένα βαθύ κράτος που συνωμοτεί με άλλες διεθνείς δυνάμεις εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας» (Από την ομιλία του). 

Αποκάλυψε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή. (ΝΑΤΟ σημαίνει βιομηχανίες θανάτου. Πόλεμος, όλεθρος, σφαγή και εξανδραποδισμός. Άραγε, οι σημερινοί διώκτες του Μίκη αναρωτήθηκαν μήπως άθελά τους παίζουν το παιχνίδι των νατοϊκών κύκλων;)

Προκάλεσε αναταραχή στις γεωπολιτικές εξελίξεις και απέτρεψε (μέχρι στιγμής) την εκχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» στο γειτονικό κράτος. 

Απογύμνωσε το σύστημα και τους συμμάχους του.

Απογύμνωσε την κομματοκρατία και έδειξε ποιοι και γιατί πολεμούν τη λαϊκή ενότητα.

Φανέρωσε ποιοι και γιατί ρίχνουν νερό στον μύλο του νεοναζισμού.

Φανέρωσε ποιοι και γιατί εξυπηρετούν υπόγεια τα δόλια σχέδια των βιομηχανιών θανάτου. 

Η παρουσία του Γιώργου Κασιμάτη

«Το 46% των διαδηλωτών», γράφει ο Σ. Ελληνιάδης, «δήλωσαν στην ΚR ότι από όλους τους ομιλητές τούς εξέφρασε περισσότερο ο Μίκης, με δεύτερο τον συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη, με 19%, και μόλις τρίτο τον μητροπολίτη Σύρου με 10%.»

Αυτό σημαίνει ότι η δυναμική των δύο πολιτικών ανδρών είναι ικανή να συσπειρώσει και ενώσει το 65% του λαού σε ένα παλλαϊκό μέτωπο με στόχους: α) Την απελευθέρωση από τη δουλεία που έχει επιβληθεί στη χώρα από το 2010, β) την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, η οποία έχει παραχωρηθεί στους δανειστές «αμετάκλητα και άνευ όρων», ήδη από το πρώτο μνημόνιο και γ) την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας. 

Ο Γιώργος Κασιμάτης, τόνισε ότι το συλλαλητήριο ήταν η πρώτη πανεθνική έκφραση υπεράσπισης του άρθρου 120 του Συντάγματος. Με τη δήλωσή του αυτή  υποδηλώνει ότι δεν λειτουργεί το πολίτευμα, ότι οι πολιτικές ηγεσίες και οι κυβερνήσεις δεν λειτουργούν προς τον σκοπό της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τα δεσμά της εθνικής της κυριαρχίας και από την κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος, οπότε συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 120 του Συντάγματος.

Ο Γιώργος Κασιμάτης  ανέδειξε ότι το Σκοπιανό είναι «η συνέχεια των γεωπολιτικών βλέψεων» των Μεγάλων Δυνάμεων όπως έχουν ήδη εκφραστεί από το 2010 στα παράνομα μνημόνια. 

Το νέο μεγάλο μας ΟΧΙ

Οι φοβισμένοι διώκτες του Θεοδωράκη επιδίδονται, ως άλλοι Ιεροεξεταστές,  σε ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Καθυβρίζουν δημόσια ή μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων φίλους και συνεργάτες του Μίκη και επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο που συμμετείχε στο συλλαλητήριο.

Δεν το καταφέρνουν, γιατί εμείς με την παρουσία μας είπαμε το νέο μεγάλο μας ΟΧΙ. 

ΟΧΙ στην παραχώρηση του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας.

ΟΧΙ στην υποδούλωση που μας επιβλήθηκε.

ΟΧΙ στην παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας.

ΟΧΙ δεν παραδινόμαστε

ΟΧΙ δεν είμαστε ραγιάδες

Υποστήριξαν τον Μίκη και τον λαό

Ο Στάθης Παναγούλης πρώτος από όλους,  ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο καθηγητής Παναγιώτης Δόικος, προσωπικότητες της Αριστεράς, του Δημοκρατικού και Προοδευτικού χώρου, γνωστοί καλλιτέχνες, αλλά και προσωπικότητες της δημοσιογραφίας, αλλά και πολλοί πολίτες έγραψαν καταπληκτικά κείμενα υποστήριξης του Μίκη.

Αυτό συνέβη για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και δείχνει μια ώριμη στιγμή και μια ανάγκη. Ανάγκη για την αναβίωση εκείνης της Αριστεράς που εκπροσωπεί ο Μίκης,  δηλαδή της ΕΑΜικής. Εκείνης της πραγματικής Αριστεράς που κατόρθωσε να ενώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ενάντια στον κατακτητή. 

Ακόμα δείχνει  ότι ωριμάζουν οι συνθήκες για την ενότητα του λαού. Γιατί όλοι όσοι δημόσια υποστήριξαν τον Μίκη, στην ουσία υποστήριξαν  τον ίδιο τον λαό. 

Πρόταση

Έχουν χρέος, λοιπόν, όλοι αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι μας που δεν φοβήθηκαν να σταθούν στο πλευρό του Θεοδωράκη, του Κασιμάτη, του λαού και όλων εμάς και να βοηθήσουν στην περαιτέρω συσπείρωση των Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων και με σύνθημα ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΛΑΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ!

Αναστασία Βούλγαρη

Αθήνα, 21 Φεβρουαρίου 2018

Μίκης Θεοδωράκης: «Είμαι πατριώτης διεθνιστής, πιστός στην ιδεολογία της νιότης μου»

 Συνέντευξη στον Γιώργο Παπαϊωάννου

Ο Μίκης Θεοδωράκης δέχτηκε τελευταία αρκετά πυρά από εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου και του Τύπου, κυρίως από εκείνους που τάσσονται με την πλευρά της κυβέρνησης και της Αριστεράς διαφόρων αποχρώσεων. Η βασική κατηγορία είχε να κάνει βέβαια με τη συμμετοχή του στο συλλαλητήριο του Συντάγματος για τη Μακεδονία, αλλά και με το περιεχόμενο της ομιλίας που εκφώνησε εκεί. Ο Δρόμος μίλησε με τον Μίκη Θεοδωράκη και παρουσιάζει σήμερα τη συνέντευξη που μας παραχώρησε. «Είμαστε ένας Λαός 100% φιλειρηνικός» δηλώνει ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης και επαναλαμβάνει ότι είναι «πατριώτης διεθνιστής» όπως όλοι εκείνοι «που πίστεψαν και αγωνίστηκαν με τις ιδέες και τα λάβαρα του ΕΑΜ», ενώ αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο εκείνος βίωσε ορισμένα από τα ιστορικά γεγονότα της δεκαετίας του 40. Όσο για τις κατηγορίες περί σύμπλευσης με τη… Χρυσή Αυγή, τις αντιμετωπίζει φυσικά ως αστειότητες, τονίζοντας ότι αυτή δεν ήταν παρά «μια μαύρη τριχούλα μέσα στο γάλα της Λαοθάλασσας που την κατάπιε κυριολεκτικά». Η Συντακτική Επιτροπή του Δρόμου αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστήσει τον Μίκη Θεοδωράκη για τη συνέντευξη που με χαρά παρουσιάζουμε σήμερα στους αναγνώστες μας.



Πολλοί αποδίδουν εθνικιστικό χαρακτήρα στις τελευταίες λαϊκές εκδηλώσεις για τη Μακεδονία. Ποια η δική σας γνώμη;

Πρώτα-πρώτα, η Ελλάδα δεν είχε διεκδικητικές βλέψεις σε ξένα εδάφη. Ακόμα και στην περίπτωση της Βορείου Ηπείρου (Νότιας Αλβανίας) όπου ζουν ακόμα Έλληνες και της Μικράς Ασίας όπου ο ελληνικός πληθυσμός ήταν πλειοψηφία έναντι των Τούρκων από το 800 π.Χ. ως το 1922. Είμαστε ένας Λαός 100% φιλειρηνικός. Υπάρχουν φυσικά και οι υπερπατριώτες εθνικιστές, όμως αυτοί αποτελούν γραφικές περιπτώσεις μη υπολογίσιμων μειοψηφιών. Γιατί είναι βέβαιο ότι οι 400.000 ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είχαν ως κίνητρο για την ψήφο τους αυτή τη διαμαρτυρία και ελάχιστοι την αποδοχή της ναζιστικής ιδεολογίας μιας χούφτας φανατικών οπαδών εκτός τόπου και χρόνου.

Στην ομιλία σας στο Σύνταγμα, δηλώσατε πατριώτης και διεθνιστής. Στις μέρες μας αυτό προξενεί εντύπωση σε κάποιους…

Ο πατριώτης διεθνιστής ανήκει σ’ αυτούς που πίστεψαν και αγωνίστηκαν με τις ιδέες και τα λάβαρα του ΕΑΜ. Σ’ αυτούς ανήκα κι εγώ, ένας από τους ελάχιστους που είναι ακόμα ζωντανοί και ακόμα ένας από τις μερικές δεκάδες που έχουμε μείνει όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια ως σήμερα πιστοί στην ιδεολογία της νιότης μας. Είχα την τύχη να είμαι μέσα στους εβδομήντα που το ΚΚΕ επέλεξε μέσα από εκατοντάδες χιλιάδες για την κομματική σχολή. Μια μέρα όμως, σ’ ένα μάθημα με δάσκαλο τον Μήτσο Παρτσαλίδη, σηκώθηκα και του είπα: «Σύντροφε, δεν κάνω γι’ αυτή τη δουλειά. Όμως σας δηλώνω, ότι θα είμαι πρώτος σε όλες τις μάχες που μας περιμένουν». Αυτός ο διχασμός με βοήθησε να είμαι στην πράξη από τους πρώτους στις θυσίες και ταυτόχρονα να έχω σκέψη ελεύθερη και ανεξάρτητη.

«…Δεν χορτάσανε να με τιμωρούν. Ποιοι; Κάθε φορά ψάχνουνε να βρούνε ένα πάτημα. Τι βρήκαν τώρα, ύστερα από μισό και πλέον αιώνα; Ότι… συνέπλευσα με την Χρυσή Αυγή! Δηλαδή με μια μαύρη τριχούλα μέσα στο γάλα της Λαοθάλασσας που την κατάπιε κυριολεκτικά. Την είδε κανείς; Κανείς! Μόνο μια φωτογραφία και ένα-δυο πλάνα όλα κι όλα. Ήταν σιωπηλοί ακροατές όπως τόσοι και τόσοι από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και όλες τις κομματικές παρατάξεις»

Πώς καθόρισε αυτό τη μετέπειτα πορεία σας;

Με βοήθησε να βλέπω πρώτα τα δικά μου σφάλματα και να τα διορθώνω με μεγάλο κόστος απέναντι σε μια ηγεσία που δεν ήθελε να δει τα δικά της σφάλματα, με αποτέλεσμα να οδηγήσει το Κόμμα, τον Λαό και τη χώρα στο απόλυτο Χάος. Αυτό ακριβώς το συνειδητοποίησα στο Δ΄ Τάγμα των πολιτικών εξορίστων στη Μακρόνησο, στα 1949, την ημέρα που ο Νίκος Ζαχαριάδης κατηγόρησε ανοιχτά τον Γιώργο Σιάντο, Γραμματέα του ΚΚΕ στα κρίσιμα χρόνια της ξένης κατοχής και της Μάχης του Δεκέμβρη στα 1944, που τη διηύθυνε ο ίδιος προσωπικά. Την εποχή εκείνη ήμουν διμοιρίτης του Εφεδρικού ΕΛΑΣ και το γεγονός που προανέφερα, το ότι δηλαδή είχα ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη και παράλληλα βρισκόμουν στην πρώτη γραμμή με τη σιδερένια πειθαρχία που απαιτεί ο ένοπλος αγώνας, με έκανε να διαπιστώσω από τότε την προδοσία του Σιάντου, δηλαδή αυτό που αποκάλυψε ο Ζαχαριάδης πέντε χρόνια αργότερα, όταν πια είχαν χαθεί στον εμφύλιο που μας επιβάλανε οι Άγγλοι δεκάδες χιλιάδες αγόρια και κορίτσια κι απ’ τις δυο μεριές και όταν η Ελλάδα είχε οδηγηθεί σε πλήρη διάλυση.
Ποιες ήταν οι συνέπειες της ελεύθερης και ανεξάρτητης σκέψης μου; Η τοπική ηγεσία του κόμματος και του ΕΛΑΣ, παρά το γεγονός ότι με έβλεπαν να μάχομαι με πειθαρχία και θάρρος στην πρώτη γραμμή, με πέρασαν από Έκτακτο Ανταρτοδικείο τα Χριστούγεννα του 1944, το οποίο με καταδίκασε σε θάνατο! Χωρίς να υπολογίζουν ότι οι Εγγλέζοι με τα τανκς ήταν σε απόσταση αναπνοής και ότι είχα αναλάβει την στρατιωτική ηγεσία ενός λόχου που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή. Ήμαστε ξαπλωμένοι πίσω από μια μάντρα περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να μας επιτεθούν και τότε ανακοινώθηκε με το χωνί ότι είχα καταδικαστεί και ότι έστελναν πολιτοφύλακες για να μας εκτελέσουν, εμένα και τον Τριαντάφυλλο, που ήταν επικεφαλής του δεύτερου λόχου (εγώ ήμουν στον πρώτο). Εκείνη τη στιγμή έριξε το εγγλέζικο τανκ την πρώτη βολή από την οδό Αρτάκης. Ενώ ήμασταν πλάι-πλάι ξαπλωμένοι με τα αυτόματα έτοιμα να υποδεχθούμε το πρώτο κύμα της επίθεσης, γυρίζει προς το μέρος μου ο Τριαντάφυλλος και μου λέει: «Για φαντάσου συναγωνιστή να μας σκοτώσουν οι δικοί μας! Δεν είναι απίστευτο;». Και πάνω στην τελευταία του λέξη, μια σφαίρα στο μέτωπο του Τριαντάφυλλου ανοίγει μια πληγή σαν τριαντάφυλλο, ενώ τα μάτια του ορθάνοιχτα με ρωτούν… Πώς να του απαντήσω;

«Ο πατριώτης διεθνιστής ανήκει σ’ αυτούς που πίστεψαν και αγωνίστηκαν με τις ιδέες και τα λάβαρα του ΕΑΜ. Σ’ αυτούς ανήκα κι εγώ, ένας από τους ελάχιστους που είναι ακόμα ζωντανοί και ακόμα ένας από τις μερικές δεκάδες που έχουμε μείνει όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια ως σήμερα πιστοί στην ιδεολογία της νιότης μας»

Ακολούθησαν τα χρόνια της εξορίας, η Μακρόνησος από όπου πέρασε σημαντικό τμήμα της γενιάς σας.

Στη Μακρόνησο άρχισαν κάποτε να μας προετοιμάζουν γι’ αυτό που μας περίμενε στην χαράδρα του Α΄ Τάγματος, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα. Εμείς κοιμόμαστε στις σκηνές και έξω βρέχει και ο βοριάς ουρλιάζει. Ξαφνικά ακούμε και ανθρώπινα ουρλιαχτά. Το πρωί τρέχουμε στα συρματοπλέγματα και βρίσκουμε ριγμένα επάνω στα σιδερένια αγκάθια σώματα παραμορφωμένα από τα βασανιστήρια. Άλλοι είναι νεκροί και άλλοι μόλις αναπνέουν. Μήνυμα, σαν να θέλανε να μας προειδοποιήσουν: «Αυτό σας περιμένει». Στις 26 Μαρτίου του 1949 μας καλούν στην πλατεία: «Όσοι γεννήθηκαν το 1925 και 1926, ένα βήμα μπροστά. Ετοιμάστε ένα μικρό μπόγο. Σε μισή ώρα αναχωρείτε για το Α΄ Τάγμα». Πείτε μου εσείς τι να σκεφτώ. Η κομματική οργάνωση με καλεί και μου λέει: «Σου αναθέτουμε στη μεταγωγή να φροντίσεις να κρατηθεί ψηλά το ηθικό σας». Όταν μας βασανίζουν στην χαράδρα, είμαστε τριακόσιοι. Την επόμενη μέρα, όταν συνήλθα, ήμουν μόνος, ξαπλωμένος μέσα σε λίμνη αίματος και περιστοιχισμένος από τα ανθρώπινα κτήνη των βασανιστών, που καθώς με βλέπανε να κείτομαι με σπασμένα πλευρά, χέρια και πόδια, με βαθειές πληγές στο κρανίο και το στόμα γεμάτο αίμα που μ’ έπνιγε, γλύφανε τα χείλη τους μπροστά στο ανυπεράσπιστο θύμα τους. Τότε βλέπω τον θηριώδη Μοίραρχο της Χωροφυλακής που μας συνόδευε και που σε όλο το δρόμο διέταζε τους χωροφύλακες να μας χτυπούν με τους υποκόπανους των όπλων τους, τον βλέπω λοιπόν να έχει γονατίσει, να μου σκουπίζει με το μαντήλι του το αίμα από το πρόσωπο και τα μάτια μου και τρομοκρατημένος να μου λέει: «Παιδί μου, παιδί μου, υπόγραψε! Αυτοί είναι κανίβαλοι!». Τον κοιτάζω και συγκινούμαι και προσπαθώ να του πω δυο λόγια. Όμως το αίμα μου πνίγει τη φωνή μου. Τελικά κατορθώνω να του πω «Όχι, όχι». «Γιατί παιδί μου;». «Γιατί είμαι Κρητικός!».

Θυμάστε καλά βέβαια τα στιγμιότυπα εκείνης της σκληρής και συγκλονιστικής εποχής. Κι άλλοι τα θυμήθηκαν αυτές τις μέρες, ανέσυραν πολύ παλιές ιστορίες για να σας επιτεθούν…

Είπα πριν, με μια λέξη, όσα είχα να πω για την προδομένη μου νιότη. Από τότε δεν χορτάσανε να με τιμωρούν. Ποιοι; Κάθε φορά ψάχνουνε να βρούνε ένα πάτημα. Τι βρήκαν τώρα, ύστερα από μισό και πλέον αιώνα; Ότι… συνέπλευσα με την Χρυσή Αυγή! Δηλαδή με μια μαύρη τριχούλα μέσα στο γάλα της Λαοθάλασσας που την κατάπιε κυριολεκτικά. Την είδε κανείς; Κανείς! Μόνο μια φωτογραφία και ένα-δυο πλάνα όλα κι όλα. Ήταν σιωπηλοί ακροατές όπως τόσοι και τόσοι από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και όλες τις κομματικές παρατάξεις. Γιατί τελικά τι ήταν η συγκέντρωση; Χιλιάδες χιλιάδων Λαού και δυο ομιλίες που σφράγισαν την ιδεολογική-πολιτική ταυτότητα. Η ομιλία του Καθηγητή Κασιμάτη και η δική μου. Και φυσικά ο χαιρετισμός του Μιχάλη Πατσίκα συνεργάτη μου μαζί με τον Όθωνα Ιακωβίδη από τον καιρό της «Σπίθας» και της εκπροσώπου της Συντονιστικής Επιτροπής των Μακεδονικών Συλλόγων απ’ όλο τον κόσμο.

ΠΗΓΗ:www.e-dromos.gr

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΙΚΗΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΟΙΚΟΥ

Στην πιο κρίσιμη εθνική στιγμή του, και καθώς εδώ και κοντά δέκα χρόνια υποφέρει κάτω από τον ζυγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ελληνικός λαός νικά μέσα του τις σειρήνες της υποτέλειας και διαδηλώνει παντού την αντίθεσή του στη σχεδιασμένη παράδοση του ονόματος –και όχι μόνο– της Μακεδονίας. Παντού, και προπάντων στην πρωτεύουσά του. Εκεί, στο τεράστιο, ακομμάτιστο Συλλαλητήριό του, γυρεύει έναν μεγάλο, διορατικό και γενναίο, πανεθνικό εκφραστή του. Και ευτυχώς τον βρίσκει φυσικά μακριά από το σχεδόν ολοκληρωτικά παραδομένο Κοινοβούλιο. 

Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν εκεί. Γιατί είναι και θα είναι πάντα εδώ. Με την παρουσία του και τη μουσική του να πάλλονται στο βάθος της ψυχής μας. Ο Μίκης ήταν εκεί, για εμάς. Βαδίζοντας στα ενενήντα τρία του χρόνια φώτισε το Όχι στην εθνική απειλή, αποκάλυψε τους αφ’ υψηλού φορείς της υποτέλειας, μας έκανε να ξανανιώσουμε ότι η αγάπη μας για όλες τις πατρίδες του κόσμου αρχίζει από την αγάπη μας για την Ελλάδα και άρθρωσε τον αποφασιστικό, ευφυή πολιτικό λόγο της αλήθειας. Και έτσι μας εμψύχωσε όπως και όσο κανείς. Βλέποντας και ακούγοντας αυτόν το πολύτιμο, μέγιστο Έλληνα, σκέφτηκα πως αν ήταν είκοσι χρόνια νεότερος, η Ελλάδα τώρα δεν θα ήταν η ίδια. Θα είχε αρχίσει να βγαίνει στο φως. 

Σκέφτηκα όμως και πόσο κουράγιο δίνει αυτή η ιστορική ομιλία του Μίκη σε όσους πιστεύουμε μαζί του στη δύναμη της ενότητας. Αυτής που μπορεί να αφήσει πίσω της τους εξουσιομανείς, μηδενιστές πολιτικούς και να απελευθερώσει τον κρυμμένο ενωτικό λόγο που ετοιμάζει την αγωνιστική δράση του στην υπαρξιακή μας ετοιμότητα για τη μεγάλη συνάντηση που ονειρευόμαστε.

Βέβαια σκέφτηκα και εκείνους που δεν αντέχουνε τα ιδανικά. Και πασχίζουν –άλλοτε ανόητα ή γελοία, άλλοτε μικρόψυχα και άλλοτε επικίνδυνα και αρπακτικά– να σβήσουν το φως που γεννά ο Μίκης – και ο κάθε μεγάλος άνθρωπος.

Αλλά το φως είναι άπλετο, και η μεγαλόψυχη λάμψη του σβήνει το θλιβερό τους σάλεμα. Η Ελλάδα τούς ξέρει και τους πολεμά από τότε που γεννήθηκε. Το κακό τους μοιάζει επίμονο, αλλά είναι απλώς παρασιτικό. Νικιούνται, γιατί κανένα μεγάλο ιδανικό δεν αγγίζεται από τον φθόνο τους. Στο τέλος τούς περιμένει ξανά η αυτολύπηση.

Μίκη, το έχουμε καταλάβει: στο άδειο εγώ του μηδενισμού απαντούμε με τον οίστρο της δημιουργίας και τη νίκη της εθνικής αυτοκατάφασης. Μέσα στο φως που μας ενώνει, έχουμε δρόμο μπροστά μας. Το ξέρεις όμως: στην ευλογημένη και ενωμένη πατρίδα που ονειρεύεσαι, είμαστε μαζί και είμαστε εδώ.

Για έναν ελεύθερο κόσμο. Για μια ελεύθερη Ελλάδα.

Παναγιώτης Δόικος
Αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης   
Θεσσαλονίκη, 18 Φεβρουαρίου 2018

ΠΗΓΗ: https://theodorakism.blogspot.gr

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ Α. ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το βράδυ της Δευτέρας 12 Φεβρουαρίου στo καφέ - τσαγιερί «Τhe RITZ»   η Λέσχη Φίλων του Μίκη Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη  παρουσίασε  το νέο βιβλίο της Αναστασίας Βούλγαρη 

«Μίκης Θεοδωράκης, Μονόλογοι, Διάλογοι και το Μονοπάτι προς το μέλλον: Συνοπτική παρουσίαση»

Για το βιβλίο μίλησαν : 

Η Χρυσούλα Ανδρέου μέλος της «Λέσχης Φίλων του Μίκη Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη». 
Ο Παναγιώτης Δόικος αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης .
Ο Τριαντάφυλλος Σερμέτης ποιητής και συγγραφέας .
Ο Θανάσης Γιώγλου ερευνητής της ελληνικής μουσικής και μουσικός παραγωγός.

Και η συγγραφέας Αναστασία Βούλγαρη

Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος 
Μαρία Αναγνωστίδου

Στο κλείσιμο της βραδιάς ο πιανίστας και συνθέτης Λεονάρδος Βαλενστάιν έπαιξε και τραγούδησε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Σε απάντηση των σημερινών δηλώσεων του κυβερνητικού εκπροσώπου Δ. Τζανακόπουλου, που σύμφωνα με δημοσιεύματα είπε ότι «ο όρος “Μακεδονία” στην ονομασία της ΠΓΔΜ είναι δεδομένος», ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε τα εξής, τα οποία είχε τονίσει και στην ομιλία του στο Συλλαλητήριο του Συντάγματος,

1) Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας που λόγω των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε από τον Εμφύλιο και μετά αφήσαμε για 60 χρόνια να χρησιμοποιείται έστω και άτυπα το όνομα «Μακεδονία» χωρίς να διαμαρτυρηθούμε. Η συνέπεια από αυτή την ολιγωρία των κυβερνήσεών μας είναι α) να έχουν ανατραφεί γενιές και γενιές με το όνομα αυτό και όλα τα υπόλοιπα, γεγονός που δίνει την εντύπωση ότι είναι μάταιο ή ακόμα και άδικο να το αλλάξουν και β) να υπάρχει καθολική σχεδόν αναγνώρισή τους με το όνομα αυτό.

2) Η λύση θα μπορούσε να είναι α) να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να εξακολουθούν να χρησιμοποιούν «εσωτερικά» το όνομα αυτό και β) επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, να μην τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνο εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση

3) Να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ειρηνική συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων.

4) Για όσο καιρό εξακολουθούν να έχουν σε ισχύ τις αλυτρωτικές διατάξεις του Συντάγματός τους και με κάθε τρόπο να διεκδικούν την ιστορική μας ταυτότητα, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να έχουν την ψήφο μας για την ένταξή τους στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ.

Η τυχόν απομάκρυνση από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών το 1992 υπό την αιγίδα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι πράξη ιστορικά απαράδεκτη, στα όρια της εθνικής μειοδοσίας.

5) Κι επειδή όπως τόνισε και στην ομιλία του στο Σύνταγμα, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει τόσο σοβαρές για την χώρα αποφάσεις, ούτε κυβέρνηση πλειοψηφίας ούτε καν η ίδια η Βουλή, η μόνη «σώφρων» απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος’

Αθήνα,  16.2.2018

Από το γραφείο του Μίκη Θεοδωράκη

ΠΗΓΗ: www.mikistheodorakis.gr

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ Α. ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Παρουσίαση βιβλίου

Τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 18:00, η Λέσχη Φίλων του Μίκη Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει στο The RITZ καφέ τσαγιερί (Ελευθερίου Βενιζέλου και Μητροπόλεως 1, Θεσσαλονίκη) το βιβλίο της Αναστασίας Βούλγαρη «Μίκης Θεοδωράκης, Μονόλογοι, Διάλογοι και το Μονοπάτι προς το μέλλον: Συνοπτική παρουσίαση». 

Το βιβλίο θα διανεμηθεί δωρεάν.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ομότιμος καθηγητής συνταγματικού δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης, ο αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Δόικος, ο ποιητής και συγγραφέας Τριαντάφυλλος  Σερμέτης,  ο ερευνητής της ελληνικής μουσικής και μουσικός παραγωγός Θανάσης Γιώγλου,  η Χρυσούλα Ανδρέου μέλος της «Λέσχης Φίλων του Μίκη Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη». 

Θα παραστεί και θα μιλήσει η συγγραφέας Αναστασία Βούλγαρη.

Συντονίζει η δημοσιογράφος Μαρία Αναγνωστίδου. 

Το βιβλίο προλογίζουν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Τριαντάφυλλος Σερμέτης. 

Θα ακολουθήσει συζήτηση και καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. 

Τραγούδι:  Ρηνιώ Κουρδάκη 

Πιάνο: Λεονάρδος Βαλενστάιν

Είσοδος ελεύθερη 

Πληροφορίες: 

Παρουσίαση βιβλίου: Αναστασία Βούλγαρη «Μίκης Θεοδωράκης, Μονόλογοι, Διάλογοι και το Μονοπάτι προς το μέλλον: Συνοπτική παρουσίαση». Περισσότερα για το βιβλίο: http://anastasiavoulgari.gr/index.php/11-books/95-mikis-theodorakis-monologoi-dialogoi-kai-to-monopati-pros-to-mellon-synoptiki-parousiasi 

Τόπος:  The RITZ καφέ τσαγιερί, Ελευθερίου Βενιζέλου και Μητροπόλεως 1, Θεσσαλονίκη

Ημερομηνία: Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Ώρα έναρξης: 18:00

Είσοδος: Ελεύθερη

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 231 028 2612

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

4/02/18

Ολόκληρη η ομιλία του ομότιμου καθηγητή συνταγματικού δικαίου  
του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κασιμάτη στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Φίλοι και Φίλες,

Σήμερα το πρωί έλαβα μια ποιητική συλλογή από την Θεσσαλονίκη και σας διαβάζω ένα απόσπασμα σημαδιακό!

Το πνεύμα Ο νους

ανθίζουνε:

Με τον Θαλή, τον Θουκυδίδη

τον Πρωταγόρα, τους τραγικούς

τον Μπέρτολτ Μπρεχτ

Τον Τσε

την επανάσταση

Την τόλμη του Θεμιστοκλή

και του Κολοκοτρώνη,

Φίλοι και Φίλες,

Αφιερώνω την ομιλία μου στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 του Φλεβάρη του 1843, πριν από 175 χρόνια, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερίστικη».

Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι και δειλοί τρομοκράτες.

Σαν αυτή των μειοψηφιών που κυβερνούν  και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά γιατί πεθαίνει και το  ξέρει και γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο!

Και τώρα που ξεδίπλωσα την ταυτότητά μου προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορώ να αρχίσω την ομιλία μου:

Αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες,

Σε μια δύσκολη για την πατρίδα μας ώρα, όπου μαύρα σύννεφα φαίνεται να συσσωρεύονται γύρω μας απειλητικά, εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι όσο ποτέ αυτά τα νέα αλλά και απροσδόκητα για μας προβλήματα.

Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».

Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ’ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ’ αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων -κατά καιρούς υπευθύνων, που δεν έκαναν καμμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας.

Πρέπει επομένως κι εμείς να αναγνωρίσουμε ότι είναι και δική μας ευθύνη το γεγονός ότι επιτρέψαμε να ανατρέφονται τόσες γενιές Σκοπιανών με τις ιδέες που ανέφερα, ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο ή ακόμα και … άδικο να ζητάμε απ’ αυτούς να αλλάξουν το όνομά «τους» που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε σήμερα αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας!

Από την άλλη πλευρά δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας, γιατί τότε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας!

Τότε τι μπορεί να γίνει; Νομίζω ότι θα πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας απέναντι στον γειτονικό μας λαό.

Η μόνη λύση κατά την άποψή μου είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και παράλληλα εμείς να παραμένουμε πάντα πιστοί και ανένδοτοι στην Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Και να μην συμφωνήσουμε ποτέ ότι υπάρχει μια άλλη νόθα Μακεδονία, γιατί αν το κάνουμε, είναι σαν να θέλουμε να βγάλουμε εμείς τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.

Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται καθόλου και με κανένα τρόπο η λέξη «Μακεδονία» με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς. Π.χ. «Άνω» ή «Βόρεια» ή ακόμα χειρότερα «Νέα» Μακεδονία, που είναι ακόμα πιο προδοτικό γιατί διαγράφει την ιστορική Ελληνική Μακεδονία και ανακηρύσσει ως διάδοχό της μια περιοχή με άλλο λαό.

Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας.

Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σ’ αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας,δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων.

Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.

Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.   

Εάν υποχωρήσουμε, στην ουσία ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατες για να περάσει και να επιβληθεί δια παντός ένα τραγικό ιστορικό ψέμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα μας.

Οι περίφημες «παραχωρήσεις» του κυρίου Ζάεφ όπως και τα σχετικά με τη σύνθετη ονομασία είναι σκέτο κουτόχορτο, κουτοπονηριές που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων. Για μας είναι ντροπή ακόμα και να αναφερθούμε σ’ αυτά αφού η ονομασία του όποιου αεροδρομίου και της όποιας λεωφόρου είναι στη δική τους αποκλειστική ευχέρεια να αλλάξει ξανά αμέσως μόλις επιτύχουν τους σκοπούς τους. Αλήθεια, τόσο βλάκες μας θεωρεί ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ή τόσο έτοιμους να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας…

Και ζητώ συγγνώμη γι’ αυτή την έκφραση. Όμως είναι η μοναδική κατανοητή από όλους αυτούς τους ξένους και τους δικούς μας, που πιστεύουν ότι επειδή μας έχουν οδηγήσει με τα Μνημόνια που μας επέβαλαν στο τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, ξεχάσαμε την ιστορία μας και τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της αγωγής και του χαρακτήρα μας. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μπορεί όλοι γύρω να πιστεύουν ότι ο Έλληνας έχει μεταβληθεί σε Ραγιά αλλά εκείνος σηκώνεται όρθιος.

Βεβαίως είμαστε πάντα ένας φιλειρηνικός Λαός που επιθυμεί την ειρηνική και φιλική συνύπαρξή του με τους γειτονικούς του λαούς. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχει ένα βαθύ κράτος που συνωμοτεί με άλλες διεθνείς δυνάμεις εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας.

Και γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να μην έχουμε αυταπάτες και να παίρνουμε όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας μας.

Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτή η κατάσταση της συνέχισης του status quo και της ειρηνικής συνύπαρξης πρέπει να θεωρηθεί ως η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε μπροστά στην αδήριτη  πραγματικότητα. Στην ουσία εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.

Το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην Ιστορία, δεν νομίζω ότι μας αφορά, αφού η δική μας απόφαση και μόνο είναι που θα νομιμοποιήσει ιστορικά και θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό.

Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μη δώσουμε το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να οικειοποιούνται στο μέλλον μέσω του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα αναπόσπαστο από κάθε άποψη, ιστορική και πολιτισμική, τμήμα του Ελληνισμού. Για να το πω πιο απλά ώστε να γίνω κατανοητός, χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες και όχι χάρτινοι και νόθοι όπως είναι σήμερα.

Εφ’ όσον εμείς αρνούμαστε όπως είπα να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας για να είμαστε αρεστοί στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη,μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τη ζωή μας όπως κάναμε τόσα χρόνια.

Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε άλλη παραχώρηση. Για όσον καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, το απαράδεκτο για μας Σύνταγμά τους,τα δήθεν Μακεδονικά σύμβολα και τις πλατείες με τους δήθεν Μεγαλέξανδρους, εμείς ως υπεύθυνος Λαός κληρονόμος μιας μεγάλης ιστορίας, θα εξακολουθήσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης αλλά όσο περνάει από το χέρι μας, δεν θα δώσουμε σε καμμιά περίπωση την συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.

Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων δεν είναι ορθό να την επωμισθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Όχι μόνο μια κυβέρνηση μειοψηφίας όπως είναι η σημερινή αλλά ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας.  Ούτε ακόμα και η ίδια η Βουλή!

Ποια είναι λοιπόν η λύση; Δημοψήφισμα;

Για μας η θέση του Ελληνικού Λαού στο συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο σαφής, σταθερή και αυτονόητη, που δεν χρειάζεται Δημοψήφισμα.

Εάν όμως κάποια Κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας μας σε οποιαδήποτε ονομασία, απλή ή σύνθετη, που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι υποχρεωμένη να ρωτήσει πρώτα τον Ελληνικό Λαό.

Στην περίπτωση αυτή το Δημοψήφισμα είναι απαραίτητο. Γιατί μόνο οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα για μια τέτοια απόφαση.

Εμείς, οι Έλληνες πολίτες που δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα, ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες στο μέλλον.

Στην περίπτωση αυτή λοιπόν που η Κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μια τέτοια υπογραφή, απευθύνω έκκληση σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την διενέργεια Δημοψηφίσματος γι’ αυτό το εθνικής σημασίας θέμα, να προκαλέσουν την σχετική συζήτηση στη Βουλή και να υπερψηφίσουν το σχετικό αίτημα.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Πατριώτες και πατριώτισσες,

Σε όλη μου τη ζωή αγωνίστηκα για την ενότητα του ελληνικού Λαού. Πιστεύω απόλυτα ότι κι αυτό το μεγάλο πρόβλημα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ενωμένοι σαν μια γροθιά. Και πιστεύω απόλυτα ότι είμαστε ενωμένοι. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε όλοι πατριώτες.

Όταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαια της πατρίδας του και του Λαού του, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός! Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες!

Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από την πλατεία Συντάγματος:

Η Μακεδονία είναι μία

και ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική.

Ζήτω ο Ελληνικός Λαός.

ΠΗΓΗ: http://www.mikistheodorakis.gr