Ψήφισμα της Αυτοδιοίκησης της Μακεδονίας για το ζήτημα των Σκοπίων

Ο Περιφερειάρχης και το Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων, οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων της Κεντρικής Μακεδονίας, παρουσία των Προέδρων της ΕΝΠΕ και της ΚΕΔΕ, εκπροσώπων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης όλης της Μακεδονίας (Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, ΠΕΔ Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας)αλλά και των τοπικών φορέων (Ιερές Μητροπόλεις, Πανεπιστήμια, Επιμελητήρια κ.ά.), πραγματοποίησαν σήμερα κοινή συνεδρίαση στη Θεσσαλονίκη, με μοναδικό θέμα τις εξελίξεις στο ζήτημα των Σκοπίων και κατέληξαν στα εξής:

Η «συμφωνία των Πρεσπών» (17.6.2018) συνιστά πολύ σοβαρή διπλωματική και εθνική ήττα και είναι επιζήμια για τα συμφέροντα και το μέλλον της χώρας και των Ελλήνων πολιτών.

Καμιά ελληνική κυβέρνηση στο παρελθόν δεν είχε αναγνωρίσει «μακεδονική» εθνότητα ή «μακεδονική» γλώσσα, που συνιστούν τη ρίζα του αλυτρωτισμού των γειτόνων μας.

Η «συμφωνία» αυτή δεν είναι βιώσιμη και δεν μπορεί να σταθεί ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Η κυβέρνηση κατάφερε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα, παρά την καλύτερη από κάθε άλλη φορά συγκυρία και παρά τις καλύτερες από κάθε άλλη φορά συνθήκες.

Ως Έλληνες πιστεύουμε και στηρίζουμε το δικαίωμα του κράτους των Σκοπίων να εισέλθει στους διεθνείς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αλλά θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε το σφετερισμό της Ιστορίας, της ταυτότητας, της γλώσσας και του ονόματος της Μακεδονίας.

Ως Αυτοδιοικητικοί της Μακεδονίας:

1.Δηλώνουμετην αντίθεσή μαςμε τη «συμφωνία των Πρεσπών».

2.Καλούμε πρωτίστως την ελληνική κυβέρνηση αλλά και όλα τα πολιτικά κόμματα να μην επικυρώσουν ποτέ αυτή την εθνικά επιζήμια «συμφωνία» και να αποτρέψουν τη δημιουργία τετελεσμένων.

3.Καλούμε, εκτός από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση,όλα τα πολιτικά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης να μην αποχωρήσουν, αλλά να συμμετέχουν και να ψηφίσουν ενάντια στη «συμφωνία των Πρεσπών» όταν εισαχθεί προς κύρωση στην ελληνική Βουλή.

4.Αναλαμβάνουμεπρωτοβουλίες τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό, για την ενημέρωση της κοινής γνώμης, των ηγετών ξένων κρατών και των επικεφαλής όλων των διεθνών οργανισμών για το ζήτημα των Σκοπίων.

5.Ζητούμε από την κυβέρνηση να διενεργήσει δημοψήφισμα για τη «συμφωνία των Πρεσπών», ώστε να δοθεί στους πολίτες της χώρας το νόμιμο δικαίωμά τους να επικυρώσουν ή να απορρίψουν αυτή τη «συμφωνία», που αφορά μείζον εθνικό θέμα, την Ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας.

Το παρόν ψήφισμα θα επιδοθεί στην κυβέρνηση και στα πολιτικά κόμματα και αποτελεί τη θέση της Αυτοδιοίκησης της Μακεδονίας στο ζήτημα των Σκοπίων.

ΠΗΓΗ:http://www.thessnews.gr

Τερατογένεση - του Μίκη Θεοδωράκη

25.06.2018

Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους

κρατάνε της καμπάνας το σκοινί

Προσμένουνε την ώρα να σημάνουν την Ανάσταση.

Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.

(Γιάννης Ρίτσος)

Στη σημερινή εποχή ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να κυβερνά ακόμα και με μία μοναδική ψήφο την χώρα μας που έχει καταντήσει χειρότερη κι από Μπανανία.

Το κακό που μας έχει γονατίσει ξεκίνησε από το 1986, όταν έγινε η αναθεώρηση του Συντάγματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε ήμουν βουλευτής του ΚΚΕ και ήρθα σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος, γιατί πίστευα ότι το πέρασμα των προνομίων του Προέδρου της Δημοκρατίας στον Πρωθυπουργό θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα. Όπως και έγινε! Επομένως δικαιούμαι να έχω όπως και τότε την δική μου προσωπική άποψη και να θεωρώ ότι οι φόβοι μου αποδείχθηκαν δυστυχώς δικαιολογημένοι και ότι αυτό που ζούμε με μια κυβέρνηση του 20% που αποφασίζει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα για το παρόν και το μέλλον της χώρας δεν είναι απλώς τραγικό ούτε βέβαια και κωμικό αλλά κυρίως είναι εξευτελιστικό.

Ως πολίτης αισθάνομαι εξευτελισμένος και νομίζω ότι το ίδιο αισθάνονται και οι περισσότεροι Έλληνες. Μόνο που αυτοί ίσως να μην γνωρίζουν τους λόγους.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκρινε ότι η κυβέρνηση έχει χάσει πάρα πολύ μεγάλο μέρος από την εκλογική της δύναμη, είχε την ευχέρεια μαζί με ένα ειδικό συμβούλιο να διαλύει τη Βουλή και να οδηγεί τη χώρα σε νέες εκλογές.

Μετά την αναθεώρηση του 1986, ποιος κρίνει εάν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έχουν χάσει την εκλογική τους δύναμη; Κανείς. Αυτό και μόνο είναι για γέλια και για κλάματα… Αρκεί πλέον μια κυβέρνηση να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Η οποία πλειοψηφία δεν έχει κανένα λόγο να εγκαταλείψει τα προνόμιά της. Έτσι, μαζί με τον πρωθυπουργό, οι 151 της Βουλής αδιαφορούν για την κατρακύλα του κόμματός τους οχυρωμένοι πίσω από την νομιμοφάνεια που τους προσέφερε η αναθεώρηση του 1986.

Με την αναθεώρηση του 1986 προσεβλήθη η βασική θέση που διέπει όλα τα Δημοκρατικά Συντάγματα του κόσμου. Ότι δηλαδή «ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Και πρώτα και κύρια η σύνθεση της Βουλής που θα πρέπει να παρακολουθεί και να αντανακλά τις αλλαγές που γίνονται στο εκλογικό σώμα.

Αυτή η κατάργηση του Λαού ως κυρίαρχου στοιχείου της διαμόρφωσης της εθνικής ζωής αποτελεί στίγμα αντιδημοκρατικό. Ένα τέτοιο έκτρωμα που καταργεί την ουσία της Δημοκρατίας και δημιουργεί ένα ουσιαστικά δεσποτικό καθεστώς με μανδύα νομιμοφάνειας δεν είναι αντάξιο ενός ελεύθερου Λαού αλλά ενός εξαπατημένου και τελικά ενός προδομένου Λαού και μας πηγαίνει πίσω σε εποχές σκοτεινές που η αμάθεια και ο φόβος είχαν μεταβάλει τους ιθαγενείς σε πειθήνια όργανα των κάθε λογής εξουσιαστών.

Θα περίμενε κανείς από έναν πολιτικό άνδρα να έχει ευαισθησία και τιμιότητα απέναντι στον Λαό που σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή του έδωσε την εμπιστοσύνη του. Όμως αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα. Πάνε πια οι ευαισθησίες και οι τιμιότητες. Ξεχαστήκανε τα παλιά «ήθη και έθιμα». Τώρα βρισκόμαστε στην εποχή των μπίζνες. Έτσι, ξεχνούν κάποιοι ότι η Βουλή δεν είναι Ανώνυμη Εταιρία με τζόγο, μισθούς, προνόμια, θέσεις, ρουσφέτια και συναλλαγές με εμπόρους όπλων με ό,τι αυτό το τελευταίο συνεπάγεται.

Αν λοιπόν ο Πρωθυπουργός και οι 151 βουλευτές γίνουν ένα πελώριο στρείδι κολλημένο στα βράχια, τι θα συμβεί με βάση την πλειοψηφία μπετόν-αρμέ;

Σήμερα είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι από το αρχικό ποσοστό μέσα στον Λαό που ανέβασε την σημερινή κυβέρνηση στην Εξουσία, έχει μείνει κάτι λιγότερο από το μισό. Δεν το βλέπουν οι 151; Δεν το βλέπει ο Πρωθυπουργός; Βεβαίως το βλέπουν και στο βάθος χλευάζουν, γιατί οι ίδιοι οι Δεξιοί και οι Κεντρώοι τους χάρισαν την σημερινή νομιμοφάνεια. Και το ΚΚΕ; Τι να πει, αφού κι αυτοί τότε έπεσαν στην παγίδα του Παπανδρέου.

Ώστε σήμερα έχουμε τον κ. Τσίπρα με τους 151. Αύριο, το 20%  περίπου που τους έχει μείνει σήμερα, μπορεί να γίνει 10%. Και πάλι θα έχουμε τον κ. Τσίπρα, εφ’ όσον οι 151 τηρήσουν την ίδια στάση που τηρούν τώρα. Μεθαύριο μπορεί να έχουν 5% στον Λαό αλλά και πάλι θα έχουμε τον κ. Τσίπρα με τους 151. Και αν φτάσουμε στο σημείο ο κ. Τσίπρας να έχει μόνο την ψήφο της συζύγου του, και πάλι θα είναι πρωθυπουργός, γιατί δυστυχώς το πιθανότερο είναι ότι οι 151 θα μείνουν ακλόνητοι στην ίδια στάση…

Αλλά ας γυρίσω στο σήμερα, όπου παίρνονται οικονομικές και εθνικές αποφάσεις που θα μας δεσμεύουν για πολλές δεκαετίες. Και διερωτώμαι, πού είναι αλήθεια και τι κάνουν οι Έλληνες που με τον α ή τον β τρόπο είναι είτε θέλουν να είναι οι ταγοί του Έθνους; Πολιτικοί, Ακαδημαϊκοί, Επιστήμονες, Δημοσιογράφοι, άνθρωποι του Πνεύματος; Δεν αισθάνονται την ανάγκη να πουν κάτι, να κινητοποιηθούν για να σταματήσει αυτός ο εθνικός εξευτελισμός; Δεν καταλαβαίνουν τάχα όλοι ότι η οργή που κλείνει μέσα του ο Λαός μας είναι επικίνδυνη;

Απευθυνόμενος προς την Κυβέρνηση και το όλο Σύστημα που σιωπά ή την στηρίζει θα ήθελα να πω: Μην παίζετε με τον Λαό. Μην αφήνετε να σπέρνουν ανέμους με η χωρίς γραβάτες. Όταν θα ρθει η ώρα να θερίσουμε τις θύελλες και πάλι θα με θυμηθείτε. Όμως τότε πια θα είναι αργά. Πολύ αργά.

Αθήνα, 25.6.2018

Μίκης Θεοδωράκης

ΠΗΓΗ: http://www.mikistheodorakis.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΠΑΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ

«Θερμή» υποδοχή στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζουν, σύμφωνα με ανακοίνωσή τους τα μέλη του Συνδέσμου Φιλάθλων Τούμπας του ΠΑΟΚ, κατά την εκδήλωση με τίτλο «Μακεδονικό: Τα οφέλη της συμφωνίας και οι προοπτικές στα Βαλκάνια» που έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Δευτέρα, 25 Ιουνίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας.

Στη σχετική ανακοίνωση οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ κατηγορούν τα κυβερνητικά στελέχη ότι «στις 17 Ιουνίου υπέγραψαν την οριστική και αμετάκλητη καταδίκη τους, παραδίδοντας την Μακεδονική πολιτισμική κληρονομιά και αναγνωρίζοντας παράλληλα Μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, σε ένα κρατίδιο Σλάβων».

«Ενημερώνουμε τους κυβερνώντες, πως τους περιμένουμε τη Δευτέρα να τους υποδεχτούμε όπως τους αρμόζει και τους υποσχόμαστε ότι δεν θα λάβει χώρα μία τέτοια εξευτελιστική προπαγανδιστική εκδήλωση στην Τούμπα», καταλήγουν οι φίλαθλοι.

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

«Αυτοί που μιλούσαν για αλήθεια και αποδείχθηκαν οι μεγαλύτεροι ψεύτες.

Αυτοί που τάσσονταν κατά της αστυνομικής βίας και τελικά την χρησιμοποιούν προς διασφάλιση των μικροκομματικών τους συμφερόντων.

Αυτοί που απαγορεύουν και φιμώνουν την όποια αντίδραση στην αυθαιρεσία της εξουσίας τους, χρησιμοποιώντας τους προβοκάτορες των Μ.Μ.Ε., έτσι ώστε να διατηρήσουν την καρέκλα τους για λίγο ακόμη.

Αυτοί που αφήνουν τους πραγματικούς τρομοκράτες και εγκληματίες να αλωνίζουν και βάζουν φυλακή τους οπαδούς για ένα πυρσό, με κατηγορίες για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, χωρίς αποδείξεις.

Αυτοί που αντιλαμβάνονται τους ΒορειοΕλλαδίτες, ως πολίτες 2ης κατηγορίας.

Αυτοί που πολέμησαν τον Π.Α.Ο.Κ. για ένα ρόλο χαρτί.

Αυτοί λοιπόν οι επαγγελματίες της πολιτικής της κωλοτούμπας και της ντροπής, που έχουν όνομα "ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ", στις 17 Ιουνίου υπέγραψαν την οριστική και αμετάκλητη καταδίκη τους, παραδίδοντας την Μακεδονική πολιτισμική κληρονομιά και αναγνωρίζοντας παράλληλα Μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, σε ένα κρατίδιο Σλάβων.

Δεν έμειναν όμως μόνο εκεί, αλλά προσπάθησαν να μας πείσουν για την "τεράστια επιτυχία" αυτής της κίνησης τους, διοργανώνοντας μεταξύ άλλων εκδήλωση για τα "οφέλη" της συμφωνίας, την ερχόμενη Δευτέρα στην Τούμπα.

Ως οπαδοί του μεγαλύτερου κοινωνικού κινήματος, της μοναδικής Μακεδονίας, που για 92+ χρόνια αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή αδικίας, ρατσισμού, ανελευθερίας και καταστολής και πάντα προασπιζόμενοι την ιστορική αλήθεια και το συμφέρον των συμπολιτών μας, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε αναπάντητη την εν λόγω προδοσία.

Ενημερώνουμε τους Κυβερνώντες, πως τους περιμένουμε λοιπόν τη Δευτέρα να τους υποδεχτούμε όπως τους αρμόζει και τους υποσχόμαστε ότι όχι μόνο δεν θα λάβει χώρα μία τέτοια εξευτελιστική προπαγανδιστική εκδήλωση στην Τούμπα.

Υ.Γ.1: Αλήτες Προδότες Πολιτικοί,
Τα κάνατε σκατα για ακόμη μια φορά,στη ΤΟΥΜΠΑ δεν χώραν αυτά.

Υ.Γ.2: Για τους περίεργους..., άλλο Πατριωτισμός, άλλο Εθνικισμός και δεν θα επιτραπεί σαν κανέναν φασίστα να καπηλευτεί τη δίκαιη δράση μας

Υ.Γ.4: Τσιπροκαμμένοι....ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ

Μετά τιμής,
ΣΦ Π.Α.Ο.Κ. ΤΟΥΜΠΑΣ»

Πηγή: http://www.voria.gr/article/skopiano-anakinosi-tou-sf-paok-toumpas-gia-tin-ekdilosi-tou-siriza

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Aπόφαση του Αρείου Πάγου για το Σκοπιανό, σύμφωνα με την οποία «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα» έρχεται ξανά στο φως μέσα από δημοσίευμα.

Συγκεκριμένα την απόφαση δημοσιεύει η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος κατηγορώντας μάλιστα τη κυβέρνηση ότι «την έθαψε κάτω από το χαλί» και προχώρησε στη συμφωνία με τη γείτονα χώρα για το ονοματολογικό.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα το 2003 σωματείο από τη Δυτική Μακεδονία ζήτησε να αναγνωριστεί η υπόστασή του αλλά το Πρωτοδικείο απέρριψε την αίτηση εγγραφής του. Στη συνέχεια υπέβαλλε έφεση η οποία απερρίφθη με το σκεπτικό ότι «αντίκειται προς τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, αφού θέτει σε κίνδυνο τους θεσμούς του Ελληνικού Κράτους» και «προκαλεί σύγχυση τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και διεθνώς, στα Κράτη και στους λοιπούς φορείς, με τους οποίους θα συναλλαχθεί αυτό, καθώς και ότι η αναγνώριση του Σωματείου προσκρούει στην ανάγκη ειρηνικής συμβίωσης των πολιτών της περιοχής και κατ’ επέκταση της γαλήνης της χώρας».

Ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αναίρεση που άσκησε το σωματείο επικυρώνοντας το 2009 την απόφαση του Εφετείου.

Ο Ελεύθερος Τύπος σημειώνει ότι στη σύνθεση του Αρείου Πάγου συμμετείχε ως εισηγήτρια η Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργός της Ελλάδας (27.8.2015-21.9.2015) και πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου (1.7.2015-30.6.2017), η οποία ανέλαβε τη θέση του νομικού συμβούλου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, δέκα ημέρες μετά τη συνταξιοδότησή της (η σύμβασή της λήγει στις 10.7.2019).

Αναφορικά με την απόφαση του Αρείου Πάγου που αφορούν στο Σκοπιανό το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι η απόφαση εκκινεί με το σκεπτικό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το κράτος των Σκοπίων (FYROM), εξαιτίας της αυθαίρετης και ιστορικά ατεκμηρίωτης αξιώσεως του τελευταίου να αναγνωρισθεί διεθνώς ως κράτος με το όνομα «Μακεδονία» και στη συνέχεια, προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια ως προς το σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας από το νεοσυσταθέν κράτος των Σκοπίων (FYROM), το οποίο επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, επισημαίνει συνοπτικά τα ακόλουθα ιστορικά δεδομένα:

– O όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται Θράκες οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ο.κ., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα θρακική ή θεσσαλική εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να «δημιουργηθούν», στο πλαίσιο του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

– Ως Ελληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν την ίδια με τους Ελληνες της νομίμου Ελλάδας γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους θεούς και είχαν τον ίδιο (ελληνικό) πολιτισμό. Ο αρχαίος ΕΕλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης υπήρξε δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα ευρήματα της Βεργίνας αποτελούν σταθμούς της παγκόσμιας Ιστορίας και στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού που αποδεικνύουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αντίθετα, οι Σλάβοι, δηλαδή τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους ΕΕλληνες Μακεδόνες.

– Λόγω της ελευθέρας διακίνησης των πληθυσμών, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, σλαβόφωνοι, που είχαν σλαβική εθνική συνείδηση. Μετά την οριστικοποίηση των συνόρων, κατά τα προεκτεθέντα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς διασκορπίσθηκαν στην περιοχή των Σκοπίων ή μετανάστευσαν σε διάφορα κράτη.

– Οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους Νομούς Φλώρινας και Εδεσσας εδήλωσαν ελληνική εθνικότητα και έτσι από την εποχή εκείνη έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας. Πριν από το 1944 «Μακεδονία» ως σλαβικό κράτος και «μακεδονικό έθνος» ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες. Εως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν ούτε σερβική ούτε βουλγαρική, παρά τα φιλοβουλγαρικά αισθήματα των περισσότερων κατοίκων της, και πολύ περισσότερο δεν είχαν «μακεδονική» εθνική συνείδηση. Την τελευταία, τους έπεισε να την αποκτήσουν ο Τίτο, προκειμένου να αποκολλήσει τους Σκοπιανούς από το άρμα των Βουλγάρων, έχοντας ως απώτερο σκοπό τη σύσταση ενιαίου μακεδονικού κράτους, υπό σλαβικό μανδύα, και την έξοδο της χώρας του στο Αιγαίο.

– Ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του. Στην προσπάθεια αυτή των Σκοπίων που άρχισε μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αφότου το κράτος των Σκοπίων απέκτησε οντότητα, το έτος 1991, εντάσσεται η διάδοση ιδεών από διάφορους εθνικιστές μετανάστες, οι οποίοι, μέσω οργανώσεων και σωματείων, που δρουν κυρίως στο εξωτερικό (Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ), με ομιλίες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις πολιτιστικές κ.λπ. παραπληροφορούν το κοινό, δημιουργώντας εσφαλμένες περί υπάρξεως «μακεδονικού» έθνους και πολιτισμού, «μακεδονικής» γλώσσας και συνείδησης. Παράλληλα, καλλιεργούν και την ιδέα του «αλυτρωτισμού», όπως προεκτέθηκε, επιχειρώντας να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις, θέτοντας και το ανύπαρκτο θέμα της λεγόμενης «μακεδονικής μειονότητας» που ζει στην Ελλάδα.

Η απόφαση καταλήγει αναφέροντας πως, σύμφωνα με όλα όσα προεκτέθηκαν, δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και, κατά συνέπεια, μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα «MAKEDONCKI». Ούτε υφίσταται στην Ελλάδα «μακεδονική μειονότητα». Είναι αυτονόητο ότι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων δεν μπορεί, σε εξήντα χρόνια, να αποκτήσει εθνολογική οντότητα, στηριζόμενο σε χαλκευμένα ιστορικά στοιχεία.
Ωστόσο, τα μέλη του υπό ίδρυση σωματείου δικαιώθηκαν από το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο αποφάνθηκε ότι η άρνηση εγγραφής του Σωματείου στις εθνικές αρχές έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και κυρίως διότι δεν είχαν ακόμη αναπτύξει δράση για να μπορεί να κριθεί ότι απειλεί τη δημόσια ειρήνη και ασφάλεια. Σε κάθε, δε, περίπτωση, υποστήριξε πως αν ανέπτυσσε τέτοια δράση, οι εθνικές αρχές δεν ήταν αφοπλισμένες και θα μπορούσαν να αποφασίσουν τη διάλυσή του.

Ιδιαίτερης σημασίας χρήζει η διαπίστωση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι δεν εντοπίστηκαν ενδείξεις αυθαιρεσίας κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας, όπως επικαλούνταν οι προσφεύγοντες, και επιπλέον ότι οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του Εφετείου ήταν πλήρως αιτιολογημένες και του Αρείου Πάγου πλήρως αμερόληπτη.

Επισημαίνεται δε ότι η Πολιτεία δεν προσέβαλε την απόφαση, υποβάλλοντας αίτημα επανεξέτασης, όπως ανακοινώθηκε την 9/10/2015.

Η δικηγόρος Αριάδνη Νούκα που έφερε στο φως την απόφαση σημειώνει με δηλώσεις της στον Ελεύθερο Τύπο ότι «οι αποφάσεις τόσο του Αρείου Πάγου όσο και του Εφετείου είναι ιστορικές και εκδόθηκαν από εξαιρετικούς δικαστές. Τα ελληνικά δικαστήρια επικύρωσαν τη μοναδική ιστορική αλήθεια, που δεν είναι άλλη από την ελληνικότητα της Μακεδονίας και την ανυπαρξία ιδιαίτερης “μακεδονικής” γλώσσας και “μακεδονικού” έθνους που προωθούσαν προπαγανδιστικά όλα αυτά τα χρόνια οι Σκοπιανοί. Η χαρακτηριστική δικανική παραδοχή ότι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων δεν μπορεί, σε εξήντα χρόνια, να αποκτήσει εθνολογική οντότητα, στηριζόμενο σε χαλκευμένα ιστορικά στοιχεία, είναι απόλυτα ακριβής. Στο σημείο αυτό συνάδει και η υπενθύμιση της επιστολής των 373 ακαδημαϊκών εγνωσμένου κύρους ανά τον κόσμο προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, οι οποίοι έκαναν λόγο για ιστορική αταξία και του επισήμαναν ότι οι Σκοπιανοί διεκδικούν το όνομα για να σφετεριστούν την Ιστορία και τον Μέγα Αλέξανδρο και ότι αυτό εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους. Θεωρώ ότι αν θέλουμε με μία φράση να δώσουμε τη διάσταση των πραγμάτων, αυτή δεν θα ήταν άλλη από τη δικανική κρίση ότι ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του».

πηγη:http://www.tanea.gr

Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη στον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα

14.06.2018

Προς τον Εξοχώτατο Πρωθυπουργό της Ελλάδας

Αγαπητέ Αλέξη,

Η αγάπη - αγάπη και η Λογική - Λογική.

         

Κάποτε πίστευες και διαδήλωνες με το «Κάτω οι δολοφόνοι των Λαών». Τι σου λέει άραγε η Λογική σου, όταν όλοι αυτοί σε συγχαίρουν;

         

Ποιο είναι το κακό που έκανες για να σε επαινούν ομαδικώς με τόσο μεγάλη θέρμη;

Εγώ δεν κάνω τίποτα άλλο από το να σου υπενθυμίζω ότι θα πρέπει να ανησυχείς.

Αυτή είναι η Λογική της δικής μου αγάπης.

Σε χαιρετώ,

Μίκης

Αθήνα, 14.6.2018

Μίκης Θεοδωράκης :Το Μεγάλο «ΝΑΙ»

12.06.2018

Η χώρα μας σύρθηκε σε μια πράξη ιστορικής ήττας και εθνικής μειοδοσίας με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και του Λαού μας.

Συνάμα ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.

Από την εποχή του ΕΑΜ υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι Έλληνες αριστεροί υποχώρησαν μπροστά σε δοκιμασίες, που τις περισσότερες φορές έφταναν στα όρια της ανθρώπινης αντοχής.

Σήμερα, για πρώτη φορά, κάποιοι που θέλουν να ονομάζονται αριστεροί, υποχωρούν υπερασπιζόμενοι το προσωπικό τους συμφέρον. Συμπαρασύροντας έτσι σ’ αυτόν τον κατήφορο την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό.

Μετά από αυτό το μεγάλο «ΝΑΙ» του κ. Τσίπρα, εκείνο που πονάει πιο πολύ δεν είναι μόνο οι κίνδυνοι που ξανοίγονται μπροστά μας αλλά προ παντός η μεγάλη Ντροπή που θα μας στιγματίζει για πάντα.

Αθήνα, 12.6.2018

Μίκης Θεοδωράκης

http://www.mikistheodorakis.gr

Ήρωας ή Ραγιάς - του Μίκη Θεοδωράκη

09.06.2018

Μέσα σε μια μέρα είδα να επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις μου σχετικά με την κατάσταση και την πορεία της χώρας μας.

Κάπου διάβασα ότι ο κ. Τσίπρας δεν ζήτησε να μιλήσει στο τηλέφωνο με έναν από τους προτέκτορές μας αλλά με τον … Πούτιν! Κάθε λογικός και προ παντός ανεξάρτητος Έλληνας βλέπει ότι δεν υπάρχει μέλλον για μας, για την Ελλάδα αλλά μόνο εάν αποφασίσουμε να κατακτήσουμε τουλάχιστον την Ουδετερότητά μας.

Στην ομιλία μου στα Χανιά (21.9.2011) μίλησα για την «αλλαγή πλεύσης». Σήμερα το θέμα αυτό δηλαδή της εξωτερικής μας πολιτικής, έχει λάβει ζωτικό χαρακτήρα από τις πρωτοβουλίες των Κοτζιά-Καμμένου που εξυπηρετούν 100% τα συμφέροντα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και μας οδηγούν σε οδυνηρή, εξευτελιστική και επικίνδυνη πορεία. Όπως σε έναν πόλεμο με την Τουρκία ο ένας και ο άλλος σε ρόλο ισοδύναμο με κείνον της Αλβανίας και των Σκοπίων δηλαδή να γίνουμε ο βασικός κρίκος των δυτικών Βαλκανικών και Νατοϊκών κρατών με ορίζοντα τη συμμετοχή μας σε μια εκστρατεία με στόχο τη διάλυση της Ρωσίας και του Ιράν.

Αυτός που αναφέρθηκε στον Πούτιν φαίνεται ότι στηρίχθηκε σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Εξ ου και η ξαφνική επαναφορά του Σκοπιανού, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αλυσσίδα που ανέφερα πριν.

Γιατί δεν κάνουν ένα δημοψήφισμα με το ερώτημα τι σκέφτεται ο λαός μας για τις δολοπλοκίες Κοτζιά-Καμμένου; Στα «ΝΕΑ» της 4.6.2018 ο Γιώργος Παπαχρήστου διατυπώνει σκέψεις όπως αυτές που ανέφερα στην ομιλία μου στο Σύνταγμα. Ότι δηλαδή σχετικά με τα Σκόπια θα πρέπει να εξακολουθήσουμε να συνυπάρχουμε όπως κάναμε ως τώρα, με το ίδιο status quo. Το πρόβλημα άλλωστε δεν είναι δικό μας αλλά … του ΝΑΤΟ. Και έτσι εξηγείται η υπερδραστηριότητα του Αμερικανού Πρεσβευτή. Τα χαμόγελα. Τα εγκώμια. Και τα Drones που μας κάνουν τη χάρη να έχουν ως βάση τους την Λάρισα. Που φυσικά πρέπει αυτομάτως να έγινε στόχος των εχθρών των ΗΠΑ που συμβαίνει να μην είναι και δικός μας στόχος. Ούτε το Ιράν ούτε και η Ρωσία και φυσικά ούτε και η Σερβία.

Στην ίδια ομιλία μου στο Σύνταγμα αναφέρθηκα και στο Δημοψήφισμα. Χαίρομαι που το προτείνει και ο Δ. Κωνσταντακόπουλος. Τελικά χαίρομαι βέβαια όταν διαπιστώνω ότι οι προβλέψεις μου σιγά-σιγά επιβεβαιώνονται. Όμως συγχρόνως θλίβομαι και γιατί τον καιρό που πρότεινα λύσεις υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να υλοποιηθούν, γιατί η Σπίθα ήταν ακόμα αναμμένη και ο Λαός ήταν ακόμα ζωντανός και όρθιος. Υπήρχε επομένως δυνατότητα αλλαγής της πορείας. Ενώ σήμερα που ο Λαός μας είναι απελπισμένος, γονατισμένος και κλεισμένος στον εαυτό του είναι ίσως πολύ αργά.

Η εικόνα όπως μας την δείχνουν τα άρθρα του Δ. Κωνσταντακόπουλου και του κ. Φωτόπουλου είναι ζοφερή. Μπορώ να πω ότι διακυβεύεται το ίδιο το μέλλον της χώρας και του λαού μας. Προσωπικά νοιώθω διπλά ηττημένος. Ως άνθρωπος και ως Έλληνας. Σκέφτομαι ότι εάν αποδεικνυόταν ότι στην πληροφορία περί Τσίπρα-Πούτιν υπάρχει ίχνος αληθείας, εμένα δεν θα μου έκανε εντύπωση. Γιατί όλα έχουν ένα όριο. Και ο καθένας από μας έχει μία προσωπική κόκκινη γραμμή που δεν μπορεί να την περάσει. Και αν κάτι τέτοιο δεν έγινε ως τώρα, ασφαλώς θα γίνει εάν και όταν οι κυβερνητικοί πεισθούν ότι κάποιοι τους οδηγούν στο απόλυτο χάος. Το ίδιο θα γίνει και με τον ελληνικό λαό, που όπως έχω πει, μπορεί να κάνει βήματα προς τα πίσω αλλά όταν νοιώσει την πλάτη του να ακουμπά στον τοίχο, τότε ο Έλληνας γίνεται Ήρωας ή Ραγιάς.

Αθήνα, 8.6.2018

Μίκης Θεοδωράκης

ΥΓ. Όμως φαίνεται ότι ορισμένα άτομα έχουν την σπάνια ιδιότητα να γκρεμίζουν (μόνοι τους ή με την συνδρομή άλλων) τον τοίχο της Συνείδησης και έτσι μπορεί να κάνουν επ’ αόριστον βήματα προς τα πίσω, έως ότου τσακιστούν στον ενεδρεύοντα γκρεμό. Η ιστορία μάς διδάσκει ότι κανείς από αυτούς δεν γλίτωσε την επαίσχυντη πτώση.

http://www.mikistheodorakis.gr

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη κατά την ανακήρυξη του σε επίτιμο διδάκτορα φιλοσοφίας του Πανεπιστήμιου του Salzburg (6.6.2018)

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,

Αξιότιμες κυρίες και Αξιότιμοι κύριοι Αντιπρυτάνεις
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Συγκλήτου
Αξιότιμε κύριε Κοσμήτορα,
Σεβαστοί κύριοι καθηγητές
Αγαπητοί φοιτητές

Κυρίες και κύριοι,

Μια από τις πλέον μαύρες στιγμές ντροπής για την ανθρώπινη κοινωνία ήταν όταν το καρότσι σκουπιδιών της Βιέννης χτυπούσε την πόρτα του νεκρού Μότσαρτ για να πάρει το άψυχο σώμα του και να το ρίξει στον λάκκο με τους ανώνυμους και άκληρους πολίτες μιας απάνθρωπης ζωής.

Για κακή ή για καλή μου τύχη, συνέβη όταν ήμουν 12 χρονών να ακούσω αυτή την απίστευτη ιστορία, που μ’ έκανε να φοβηθώ τους ανθρώπους και να κλειστώ στο δωμάτιό μου, έως ότου έγινα πια έφηβος και όφειλα να αντιμετωπίσω τη ζωή και την κοινωνία κατάματα και να αρχίσω να πετώ με τα δικά μου φτερά.

Σ’ αυτά τα χρόνια της μοναξιάς δεν είχα άλλη συντροφιά εκτός από το βιολί μου, γεγονός που με βοήθησε να ανακαλύψω μόνος μου την θεωρία και την αρμονία της μουσικής. Γι’ αυτό είπα «για καλή μου τύχη».

Πρέπει να πω εδώ, ότι μέσα στο σπίτι μου άκουγα βυζαντινούς ψαλμούς από τη γιαγιά μου και κάθε Κυριακή που πηγαίναμε στην ορθόδοξη εκκλησία, άκουγα κι εκεί τις ίδιες μελωδίες. Στην εκκλησία όμως υπήρχαν δύο λειτουργίες: η βυζαντινή και η «ευρωπαϊκή». Αυτή τη δεύτερη την είχε επιβάλει περί τα τέλη του 19ου αιώνα η Βασίλισσα Όλγα, αδελφή του Τσάρου και κάποιος συνθέτης ονόματι Πολυκράτης  εναρμόνισε τις βυζαντινές μελωδίες.

Έτσι, στα δεκαέξι μου χρόνια, κατά το πρότυπο του Ιωάννη Σεβαστιανού Μπαχ, όχι φυσικά στη Λειψία αλλά σε μια φτωχική συνοικία της Τρίπολης, στον Ναό της Αγίας Βαρβάρας, έγινα ένας λιλιπούτειος κάντωρ επιφορτισμένος να συνθέτω κάθε Κυριακή εκκλησιαστικούς ύμνους για την ευρωπαϊκή λειτουργία.

Η μεγάλη στροφή μου όμως -θα έλεγα η ολοκληρωτική στροφή- θα γινόταν το επόμενο έτος, το 1942, όταν άκουσα τον «Ύμνο της Χαράς» από την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Τότε, αυτός ο γίγας της μουσικής εισέβαλε μέσα μου, σε βαθμό που να παραδέχομαι σήμερα ότι είμαι ένας Γερμανός συνθέτης που γεννήθηκε στο Αιγαίο και ένας Κρητικός τραγουδοποιός που έζησε στο Παρίσι».

                                                                                                                                *

Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι στο σπίτι μας είχαμε μια μεγάλη βιβλιοθήκη, δεδομένου ότι ο πατέρας μου ήταν θερμός οπαδός των συγγραφέων και του μεγαλείου της ανθρώπινης σκέψης σε όλες της τις μορφές. Έτσι, μελέτησα κι εγώ μεταξύ άλλων και την ιστορία της μουσικής. Η περίπτωση του τέλους του Μότσαρτ έπαιξε βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της ανατρεπτικής πλευράς του χαρακτήρα μου, σε βαθμό που θα έλεγα ότι όλες αυτές τις ετικέτες «αναρχικός», «αριστερός», «σοσιαλιστής», «κομμουνιστής» κλπ. και όλες αυτές τις θεωρίες τις συμψήφισα από τότε ως σήμερα σε μια λέξη: «αντιεξουσιαστής».

Γιατί όπως είπαμε, τι άλλο ήταν όλοι αυτοί οι φεουδάρχες και οι πρίγκιπες που μάζευαν στην αυλή τους τις μεγαλοφυϊες όπως ο Χάϋδν και ο Μότσαρτ, παρά μορφές μιας σκληρής και απάνθρωπης ζωής; Γιατί όλοι γνωρίζουμε, ότι ο Χάϋδν έμενε με τους υπηρέτες και ότι ο Μότσαρτ που θέλησε να ζήσει ανεξάρτητος, τιμωρήθηκε παραδειγματικά σε  θάνατο από την πείνα και τις αρρώστιες.

Τελευταία προσπάθησα να δω την ανθρωπότητα ως ένα ενιαίο σύνολο από την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη έως σήμερα. Και κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:

Πρώτον: Ότι ο προϊστορικός άνθρωπος από τα 200.000 χρόνια προ Χριστού είχε ως κύριο γνώρισμα την ανασφάλεια και τον φόβο.

Δεύτερον: Ότι ο σύγχρονος άνθρωπος με αρχή περίπου το 5.000 προ Χριστού έως σήμερα είναι 100% κληρονόμος αυτής της προαιώνιας εσωτερικής πληγής.

Τρίτον: Με την ανάπτυξη της λογικής επινόησε δύο βασικούς τρόπους για να αντιμετωπίσει από θέση ισχύος τους εχθρούς του: Την συσσώρευση αγαθών και την οργάνωση ομάδων άμυνας και επίθεσης.

Τέταρτον: Με την εμφάνιση της ανθρώπινης κοινωνίας γύρω στο 5.000 π.Χ. εμφανίζεται το στοιχείο της εμφύλιας διαίρεσης. Γιατί ενώ η διαδικασία της απελευθέρωσης ήταν συνολική, στην νέα εποχή κάποιοι επιτήδειοι είτε συσσωρεύουν για τον εαυτό τους τον πλούτο είτε μονοπωλούν τα ερείσματα της εξουσίας, δηλαδή τον στρατό, τα όπλα και την βία.

Πέμπτον: Επειδή ο άνθρωπος παρέμεινε όπως είπα κληρονόμος της ανασφάλειας και του φόβου, δημιούργησε δοξασίες-θρησκείες, κοινωνικά συστήματα και ιδεολογίες, που όμως αντί να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων, συνεχώς το διεύρυναν, έτσι ώστε τελικά η απόσταση αυτή να έχει γίνει σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ.

Έκτον: Κατά τη γνώμη μου αυτή η κατάσταση μάς έχει οδηγήσει σε βαθύτατη κρίση που οδηγεί στο τέλος της εποχής της διαφορετικότητας.

Έβδομον: Η μόνη λύση για μένα είναι η κατάκτηση της μοναδικότητας. Σε ποιο σημείο, αλήθεια, ο άνθρωπος είναι μοναδικός; Είναι μοναδικός στην ιδιότητά του να γεννά και να τρέφεται με πνευματική ζωή. Δηλαδή αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανένα έμβιο ον αλλά μόνο ο Άνθρωπος.

Όγδοον: Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα ως την άλλη. Αλλά μας χρειάζονται τρεις βασικές προϋποθέσεις:

            α) Απομόνωση των εξουσιαστών που κατέχουν το μονοπώλιο της εξουσίας με κύριο μέσο την ωμή βία.
            β) Μια εκτεταμένη περίοδος παγκόσμιας Ειρήνης.
            γ) Ανάδειξη των προικισμένων ανθρώπων που γεννούν επιστημονικές ιδέες και δημιουργούν πνευματικά επιτεύγματα και έργα τέχνης.

Ένατον: Απαιτείται επομένως μια εκτεταμένη περίοδος Νέου Διαφωτισμού, μέσα στον οποίο θα σχηματισθεί το νέο ιδανικό κοινωνικό μόρφωμα της νέας εποχής της Μοναδικότητας.

                                                                                                                                *

Στο σημείο αυτό, ίσως θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: Άραγε θα υπήρχαν οι μεγάλοι καλλιτέχνες της εποχής εκείνης αν δεν υπήρχαν οι «πεφωτισμένοι» αριστοκράτες; Και αντίστροφα, εάν οι αριστοκράτες δεν είχαν την κατάλληλη μόρφωση ώστε να αναζητήσουν την πνευματική και ψυχική τους ολοκλήρωση στα μεγάλα έργα τέχνης θα είχαν δημιουργηθεί άραγε αυτά;  

 
Τι το ξεχωριστό είχαν όλοι αυτοί, όπως και οι ελεύθεροι Αθηναίοι της κλασικής περιόδου;

Η απάντηση είναι ότι ήσαν ελεύθεροι και συγχρόνως είχαν πλούσιο ελεύθερο χρόνο, επειδή είχαν κατορθώσει να ζουν έξω από τον κύκλο παραγωγής υλικών αγαθών. Δηλαδή πιστεύω ότι εάν δεν υπήρχαν άνθρωποι που να διαθέτουν ελεύθερο χρόνο, δεν θα υπήρχε Λόγια Τέχνη αλλά μόνο Λαϊκή. Γιατί η διαδικασία για την δημιουργία Λόγου και Τέχνης απαιτεί Διάλογο. Μεταξύ του πνευματικού-καλλιτεχνικού δημιουργού και των «άλλων». Όχι όμως οποιωνδήποτε «άλλων» αλλά μόνο αυτών που έχουν την καλλιέργεια για να εκτιμήσουν και να αποδεχθούν τα έργα του Λόγου και της Τέχνης. Αυτή η απαραίτητη καλλιέργεια προϋποθέτει πλούσιο ελεύθερο χρόνο.

Όμως το τίμημα αποδείχθηκε ότι ήταν βαρύ για την ανθρώπινη κοινωνία. Γιατί για να μπορέσουν αυτές οι άρχουσες τάξεις να είναι ελεύθερες και επομένως κυρίαρχες, θα έπρεπε οι υπόλοιποι πολίτες να είναι υποταγμένοι με διάφορους τρόπους. Είτε δούλοι είτε δουλοπάροικοι είτε αμόρφωτοι αγρότες και εργάτες, υπάλληλοι.
Με εξαίρεση την εποχή μας, όπου οι σημερινές κυρίαρχες τάξεις είναι κι αυτές μέσα στον κύκλο της παραγωγής παραμένοντας εξ ίσου αμόρφωτες με τους υπόλοιπους πολίτες, γεγονός που στερεί από τους διανοούμενους καλλιτέχνες εκείνο το ανώτατο κοινωνικό μόρφωμα με το οποίο είχαν διάλογο και για το οποίο ουσιαστικά δημιουργούσαν οι πνευματικοί δημιουργοί.

Και έτσι φτάσαμε σήμερα στην γενικευμένη κρίση του πνευματικού πολιτισμού. Εκτός μιας μερίδας επιστημόνων που έθεσαν τις γνώσεις τους στην υπηρεσία της παγκόσμιας άρχουσας τάξης που έχει αναγάγει τις μορφές βίας και θανάτου ως βάση της ύπαρξής της. Το φαινόμενο αυτό της συμμετοχής επιστημόνων σε τέτοια εγκλήματα, είναι πραγματικά ο εξευτελισμός του Ανθρώπου.

Και ποιο είναι το όραμα αυτής της νέας περιόδου διαφωτισμού;

Α. Να θέσει όλα τα επιστημονικά μέσα για την αύξηση των παραγωγικών δυνάμεων σε διεθνή κλίμακα.

Β. Να επιτύχει τη λιγότερη δυνατή συμμετοχή του πληθυσμού μέσα στον κύκλο της παραγωγής εξασφαλίζοντας τον αναγκαίο ελεύθερο χρόνο που θα του επιτρέψει να αναδειχθεί -όπως άλλοτε οι πεφωτισμένες τάξεις των εξουσιαστών- σε ιδανικό συνομιλητή των πνευματικών δημιουργών της εποχής της Μοναδικότητας, της νέας εποχής της ανθρώπινης κοινωνίας σε διεθνές επίπεδο.

Βεβαίως όμως, θα ήθελα να θέσω ως προϋπόθεση για το ξεκίνημα της εποχής του Νέου Διαφωτισμού την μετατροπή των Βιομηχανιών Πολέμου σε Βιομηχανίες Ειρήνης. Καθώς και την προσήλωση στις μέγιστες ανθρώπινες αξίες όπως είναι η Ελευθερία, η Ειρήνη, η Ανεξαρτησία, η Δημοκρατία και η Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Θα ήθελα να τελειώσω την ομιλία αυτή εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μου στην τύχη μου που με αξίωσε να ζήσω αυτή την στιγμή της αναγόρευσής μου σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Salzburg, της πόλης του Μότσαρτ, και να ευχαριστήσω από καρδιάς την Σύγκλητο των Καθηγητών και τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου αυτού για την ύψιστη αυτή τιμή.

Σας ευχαριστώ.